Olivier Gendebien

Olivier Gendebien

Biografía
Nacemento	(fr) Olivier Jean Marie Fernand Gendebien 12 de xaneiro de 1924 Bruxelas, Bélxica
Morte	2 de outubro de 1998 (74 anos) Tarascon, Francia
Lugar de sepultura	cemetery of Saint-Rémy-de-Provence ^(en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un (1955–1961), piloto de rally, piloto de automobilismo
Deporte	rally Fórmula 1
Traxectoria   Equipo Competición - Ecurie Nationale Belge - Yeoman Credit Racing - Scuderia Ferrari - British Racing Partnership
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Familia	Gendebien family ^(en)

Olivier Gendebien nado o 12 de xaneiro de 1924 e finado o 2 de outubro de 1998. Foi un piloto de carreiras belga considerado "un dos máis grandes corredores de sportscar de todos os tempos".^[1]

Corredor de Rally

Gendebien participou cun coche deportivo Veritas no Grand Prix des Frontières de 1955 en Liexa. Con todo, tras esta carreira cambiou o seu, e asociouse con Fraikin para competir en carreiras de rally cun Jaguar.^[2] Xunto con Pierre Stasse, Gendebien gañou a sexta carreira do Tulip Rally de Zandvoort en abril de 1954. O seu coche era un Alfa Romeo 1900 TI.^[3][4] A asociación Gendebien e Fraiken gañou o alcume de "os eternos damas de honra", debido ao seu número de segundos postos, pero logo de dous intentos triunfaron no Rally Liexa-Roma-Liexa, a Coppa d'Oro delle Dolomiti e o Rally Stella Alpina en 1955, pilotando un Mercedes-Benz 300SL.

Piloto de Fórmula Un

O éxito de Gendebien en competicións de rally chamou á atención de Enzo Ferrari, que lle ofreceu un contrato para pilotar un Ferrari en carreiras de autos deportivos e nos Grandes Premios. Moi respectado como un verdadeiro cabaleiro por todos os que o coñeceron, seguiu sendo membro do equipo Ferrari ata que se retirou da competición. Enzo Ferrari resumiuno como "un cabaleiro que nunca se esquece de que Nobreza obriga e, cando está ao volante, traduce este código de conduta nun elegante e esixente vigor".^[1]

Durante a súa carreira, competiu soamente en 15 carreiras de Fórmula Un porque a maioría das veces era o piloto de recambio de Ferrari, participando só ocasionalmente. con todo, anotou puntos en cinco carreiras, e quedou a só unha posición de acabar nos puntos noutras dúas ocasións.

Fixo o seu debut no Gran Premio da Arxentina de 1956, co equipo Ferrari, pero foi durante a tempada de 1960 co equipo Yeoman Credit Racing de British Racing Partnership cando Gendebien marcou os seus mellores resultados, logrou o segundo lugar no Gran Premio de Francia de 1960 e o terceiro fronte ao seu público no Gran Premio de Bélxica de 1960.

O segundo deles foi un éxito un tanto agridoce, o compañeiro de equipo de Gendebien nese momento, Chris Bristow, morreu nun accidente durante a carreira.

Gendebien sufriu feridas leves en outubro de 1961 logo de que o seu Lotus - Climax non lograra negociar un xiro durante a práctica para o Gran Premio dos Estados Unidos de 1961 en Watkins Glen, Nova York. O coche envorcou e os zapatos de Gendebien foron arrincadas polo impacto.^[5]

Coches de competición

Con todo, foi nas carreiras de autos deportivos, en particular as de longa distancia e as probas de resistencia, onde Gendebien destacou. Pilotou un Ferrari de 2.5 litros, Gendebien asociouse con Maurice Trintignant para lograr o terceiro lugar nas 24 Horas de Le Mans de 1956. Quedaron sete voltas detrás dos gañadores, o Ecurie Ecosse Jaguar privado pilotado por Ron Flockhart e Ninian Sanderson.^[6] O Gran Premio de Buenos Aires de 1958 foi un evento de 1000 quilómetros no que Gendebien emparellado con Wolfgang von Trips. Terminaron segundos tralos seus compañeiros en Ferrari, a parella Phil Hill e Peter Collins. Na carreira arxentina o piloto de Maserati, Jorge Magnasco, morreu despois de que o seu coche derrapara e envorcara.^[7]

O mesmo ano asociado con Hill gañou as prestixiosas 24 Horas de Le Mans. A súa vitoria chegou nun Ferrari de 3 litros e asegurou o Campionato Mundial Sportscar para a fábrica de Ferrari. Cubriron 4.041 quilómetros cunha velocidade media de 172 km. por hora. Hill converteuse no primeiro estadounidense en gañar o evento e o seu Ferrari foi o único coche patrocinado pola fábrica que chegou ao final.^[8] Os pilotos de Ferrari lograron as tres primeiras posicións na conclusión das 24 Horas de Le Mans de 1961 e, gañaron de novo o ano seguinte, Hill e Gendebien foron primeiros, cunha media de 185 quilómetros por hora, e establecendo a marca da carreira.^[9] O dúo encaixaba perfectamente e xuntos gañaron a carreira de Le Mans tres veces en total (1958, 1961 e 1962), Gendebien gañouno catro veces, asociado co seu compatriota belga Paul Frère gañounas tamén en 1960. A marca de vitorias de Gendebien en Le Mans non foi superada ata 1981, cando o seu compatriota belga Jacky Ickx gañouno por quinta vez.

Lonxe de Circuíto da Sarthe, Gendebien tamén triunfou na Targa Florio (1958, 1961, 1962), as 12 Horas de Sebring (1959, 1960, 1961), as 12 Horas de Reims (1957, 1958) e os 1000 km de Nürburgring (1962). Cando se lle preguntou pola clave para gañar como piloto de carreiras, Gendebien respondeu: "É unha cuestión de tomar as curvas un pouco máis rápido do que un quere."^[10] Tamén gañou a Copa Dolomitas, unha carreira de coches deportivos dunha volta que tivo lugar nun circuíto de 302´5 quilómetros nas montañas Dolomitas en Italia.

Principais vitorias

• Tour de Sicilia: 1957
• Tour de Francia de Automóbiles: 1957, 1958, 1959
• 12 Horas de Reims: 1957, 1958
• Targa Florio: 1958, 1961, 1962
• 12 Horas de Sebring: 1.959, 1.960, 1.961
• 24 Horas de Le Mans: 1958, 1.960, 1.961, 1962
• 1000 quilómetros Nürburgring: 1962

Vida privada

Casado e con tres fillos, a esposa de Gendebien presionouno para deixar o perigoso deporte das carreiras de automóbiles, onde máis de dúas ducias dos seus competidores morrera ao volante. Aos 38 anos de idade, en 1962 Olivier Gendebien retirouse logo da súa cuarta vitoria en Le Mans. Economicamente independentemente, foi un gran esquiador, xogador de tenis, e xinete ecuestre, dedicou o resto da súa vida a participar en diversos negocios. En 1998 O rei Alberte II concedeulle a Orde da Coroa.

Olivier Gendebien morreu en 1998 na súa casa de Les Baux-de-Provence no sur de Francia.

Rexistro de carreiras

Resultado completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	Pos.	Pts.
1955	Equipe Nationale Belge	Ferrari 625	Ferrari 4 en liña	ARX	MON	500	BEL NCG	NED	GBR	ITA					NC	0
1956	Scuderia Ferrari	Ferrari 555	Ferrari L4	ARX 5	MON	500	BEL								23º	2
		Lancia-Ferrari D50	Lancia V8					FRA Ret	GBR NCG	ALE	ITA
1958	Scuderia Ferrari	Ferrari Dino 246	Ferrari V6	ARX	MON	NED	500	BEL 6	FRA	GBR	ALE	POR	ITA Ret	MAR Ret	NC	0
1959	Scuderia Ferrari	Ferrari Dino 246	Ferrari V6	MON	500	NED	FRA 4	GBR	ALE	POR	ITA 6	USA			15º	3
1960	Scuderia Ferrari	Ferrari Dino 246	Ferrari V6	ARX NCG	MON	500	NED								6º	10
	Yeoman Credit Racing Team	Cooper T51	Climax L4					BEL 3	FRA 2	GBR 9	POR 7	ITA	USA 12
1961	Equipe Nationale Belge	Emeryson Mk2	Maserati L4	MON NSC	NED										14º	3
	Scuderia Ferrari	Ferrari 156	Ferrari V6			BEL 4	FRA	GBR	ALE	ITA
	UDT-Laystall Racing Team	Lotus 18/21	Climax L4								USA 11

Resultados fóra de campionato

(key) (Carreiras en negra indican pole position) (Carreiras en italica indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
1956	Scuderia Ferrari	Ferrari 555	Ferrari	BUE 6	GLV	SYR	AIN	INT	NAP	100	VNW	CAE	SUS	BRH
1957	Scuderia Ferrari	Lancia D50	Lancia V8	BUE	SYR	PAU	GLV	NAP	RMS Ret	CAE	INT	MOD	MAR
1961	Equipe Nationale Belge	Emeryson Mk2	Maserati L4	LOM	GLV	PAU Ret	BRX Ret	VIE	AIN	SYR	NAP	LON	SIL	SOL NCG	KAN	DAN	MOD	FLG	OUL	LEW	VAL	RAN	NAT	RSA

Notas

1. Cooper, A. 1998. Obituary: Olivier Gendebien. Motor Sport, LXXIV/11 (novembro 1998), 4
2. "Driver: Gendebien, Olivier". Autocourse Grand Prix Archive. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2007. Consultado o 2007-11-18. 
3. "Belgians Win Auto Race". The New York Times. 1 maio 1954. p. 20. 
4. "Olivier Gendebien". motorsportmemorial.org. Consultado o 2009-10-24. 
5. "Belgian Racing Ace Crashes". Los Angeles Times. 7 outubro 1961. p. A1. 
6. "Flockhart and Sanderson Take Le Mans Auto Endurance Race". The New York Times. 30 xullo 1956. p. 26. 
7. "Auto Race Driver Dies of Injuries". The New York Times. 27 January 1958. p. 31. 
8. "Hill of California and Gendebien Triumph With Ferrari in Le Mans". The New York Times. 23 xuño 1958. p. 30. 
9. "First Three At Le Mans All Ferraris". The Times. 12 xuño 1961. p. 4. 
10. "Life in a Sports Car". Los Angeles Times. 2 outubror 1961. p. C1. 

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Olivier Gendebien

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Ligazóns externas

• Biographical article on The Speed Blog