Paul Hawkins

Modelo:BiografíaPaul Hawkins

(1966) Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento12 de outubro de 1937 Editar o valor en Wikidata
Melbourne, Australia Editar o valor en Wikidata
Morte26 de maio de 1969 Editar o valor en Wikidata (31 anos)
Oulton Park, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpiloto de motociclismo, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un Editar o valor en Wikidata
DeporteMotociclismo Editar o valor en Wikidata
Participou en
24 Horas de Le Mans Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Hawkins-13416

Robert Paul Hawkins, nado en Melbourne o 12 de outubro de 1937 e finado en Oulton Park o 26 de maio de 1969, foi un piloto de automobilismo australiano.

Fillo dun piloto de motos reconvertido en ministro da igrexa, Hawkins foi un piloto de monoprazas capaz, pero realmente deixou a súa marca como un destacado piloto de automóbiles deportivos pilotando un Ford GT40 e Lola T70. En 1969 Hawkins foi incluído na lista de pilotos graduados, un grupo de elite de 27 condutores que polos seus logros foron avaliados como os mellores do mundo.[1]

Hawkins era moi popular e coñecido como Hawkeye; fillo dun señor do pano era un personaxe cun colorido e gran vocabulario.[2] Tamén foi famoso por ser un dos dous pilotos en chocar no porto no Gran Premio de Mónaco.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Hawkins comezou a competir en Australia cun Austin-Healey en 1958. Saíu de Australia e chegou a Inglaterra en 1960.[3] Atopou emprego na Donald Healey Motor Company Ltd.,[4] baixo John Sprinzel:

"Publiquei un anuncio no xornal "Evening Standard" buscando un mecánico e empreguei a un bo tipo para ser o noso capataz no traballo, o seu nome era Paul Hawkins. Paul literalmente veu en barco desde Australia. Participara nalgunhas carreiras
e era un moi bo mecánico, moi bo xa que sabía as súas cousas e, por suposto, tamén coñecía as mellores partes do idioma inglés".[5]

Hawkins estivo ao volante dun Austin-Healey Sprite, competindo na reunión de Aintree 200 o 30 de abril de 1960 e gañando a súa clase na carreira GT.[6] Logo terminou na 38ª na carreira dos 1000 km de Nürburgring, co co-piloto Cyril Simson, coñecido como Team 221, nun "miserable día de neboa en maio".[7] En 1961, en Le Mans Hawkins uniuse con John Colgate nun Austin-Healey Sprite, pero retirouse na oitava hora con problemas de motor.[8] En Whit Monday, 1962, en Crystal Palace Hawkins levou o [[Lotus-Ford] de Ian Walker á vitoria na carreira na clase de 1.150 cc de automóbiles deportivos, logrando marcas de volta e carreira.[9] En Le Mans en 1965 Hawkins, con John Rhodes, terminou o duodécimo na xeral, e primeiro na súa clase, nun Austin-Healey Sebring Sprite de 1.3 litros presentado por Donald Healey Motor Company, completando 278 voltas.[10]

Hawkins tamén pilotou monoprazas, participando na primeira carreira coa nova regulación de Fórmula 2 o 5 de abril de 1964 en Pau, finalizando sétimo.[11] Ingresou no Team Alexis Alexis-Cosworth en Silverstone o 20 de marzo de 1965 pero a carreira foi cancelada debido á forte choiva.[12] Gañou a carreira de Fórmula dúas Eifelrennen no circuíto sur de Nürburgring, con mal tempo, nun Alexis-Cosworth Mk. 7 o 25 de abril de 1965.[13]

Andaina na Fórmula 1

[editar | editar a fonte]
Hawkins pilotando un Lotus no Gran Premio de Alemaña de 1965].

Hawkins participou en tres Grandes Premios do Mundial de Fórmula 1, debutando o 1 de xaneiro de 1965 no Gran Premio de Suráfrica de 1965 nun Brabham con motor Ford 1500cc de Fórmula 2. Como o seu compañeiro australiano Frank Gardner comezou co equipo John Willment Automobiles. Non logrou puntos de campionato, xa que o seu mellor final foi o noveno posto no seu debut. Terminou dúas veces no podio en carreiras fora do campionato no Rand Grand Prix, disputado en Suráfrica. Terminou segundo en 1964 e terceiro en 1965. En 1964 gañou o Gran Premio de Rodesia nun Brabham[14] e en 1965 tamén gañou o Cape South Easter Formula One Trophy. Non participou no Gran Premio do Reino Unido de 1965[15] e retirouse do Gran Premio de Alemaña dese ano cunha fuga de aceite.[16]

É un dos dous únicos pilotos de Fórmula Un, xunto co italiano Alberto Ascari, que caeu no porto de Mónaco durante un Gran Premio. Fíxoo durante a carreira de 1965 en Mónaco, onde trompeou na chicana despois de 79 das 100 voltas. Escapou do accidente ileso.

Neste punto había un pouco de rebumbio na chicane Hawkins golpeou a barreira de madeira na entrada e trompeou a través das pacas de palla e caeu polo bordo do peirao ás augas do porto.
O Lotus afundiuse no fondo e o robusto australiano saltou á superficie e saíu á beira da costa, mentres que os barcos foron ao rescate.[17]

Carreira de automóbiles deportivos

[editar | editar a fonte]

Hawkins tivo un grande éxito no Campionato Mundial de coches deportivos. O 14 de maio de 1967, gañou a Targa Florio en [[Sicilia], en colaboración con Rolf Stommelen, no Porsche 910 8 cilindros de fábrica.[18] O 23 de maio de 1967, terminou segundo nos 1000 km de Nürburgring nun Porsche 910.[19] Tamén gañou a carreira dos 500 km de Zeltweg o 20 de agosto de 1967, nun Ford GT40.[20] O 15 de outubro de 1967, ao final da tempada Hawkins, xunto con Jacky Ickx, gañou a carreira dos 1000 km de París en Montlhéry nun J.W. Automotive Mirage.[21]

Entón, o 25 de abril de 1968, gañou a carreira dos 1000 km de Monza con David Hobbs nun Ford GT40, terminou segundo nas 6 horas de Watkins Glen, de novo con Hobbs,[22] e foi terceiro nos 1000 km de Nürburgring con Jacky Ickx[23] e nos 500 km de Zeltweg. O 23 de novembro de 1968 gañou as Tres Horas de Cape Town en solitario nun Ferrari P4.[24]

Hawkins estaba construíndo un negocio como propietario/operador de automobilismo, e na primavera de 1969 mudou a súa tenda de carreiras desde o norte de Londres ata Slough.[25] Morreu cando o seu Lola T70 MkIIIB GT estrelouse e ardeu en Island Bend durante o RAC Tourist Trophy de 1969 en Oulton Park.[26]

Resultados Completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Pos. Puntos
1965 John Willment Automobiles Brabham BT10 (F2) Ford 4 en liña RSA
9 		NC 0
DW Racing Enterprises Lotus 33 Climax V8 MON
10 		BEL FRA GBR NED ALE
Ret 		ITA USA MEX

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato

[editar | editar a fonte]

(clave) (As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.)

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8
1964 John Willment Automobiles Lola T55 Cosworth V8 DMT NWT SYR AIN INT SOL MED
Ret
Brabham BT10 (F2) Ford 4 en liña RAN
2
1965 John Willment Automobiles Brabham BT10 Climax V8 CAP
1
DW Racing Enterprises Lotus 33 Climax V8 ROC
10 		SMT
Ret 		INT
10 		MED
WD
Lotus 24 SYR
WD
Reg Parnell (Racing) Lotus 33 RAN
3
1966 Reg Parnell Racing Lotus 25 Climax V8 RSA
Ret 		SYR
Ret 		INT
8 		OUL

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ F.I.A. Year Book of Automobile Sport, P.S.L. Publications Limited., London, 1969.
  2. ↑ Peter Swinger, “Motor Racing Circuits in England : Then & Now" (Ian Allan Publishing, ISBN 0 7110 3104 5, 2008)
  3. ↑ Castrol advertisement, Motor Sport, outubro de 1967, Page 893.
  4. ↑ Motor Sport, xullo de 1960, Page 554.
  5. ↑ Interview with John Sprinzel, Vintage Racecar, Vol 12, Issue 5, maio de 2009.
  6. ↑ The Times, 2 de maio de 1960.
  7. ↑ D.S.J., Motor Sport, xullo de 1960, Pages 534-535.
  8. ↑ Automobile Year, Nº 9, 1961-1962, Edita S.A., Lausanne, Page 185.
  9. ↑ Motor Sport, xullo de 1962, Page 498.
  10. ↑ Motor Sport, xullo de 1965, Page 565.
  11. ↑ Motor Sport, maio de 1964, Pages 353-354. See also cover picture.
  12. ↑ Motor Sport, abril de 1965, Page 260.
  13. ↑ Motor Sport, xuño de 1965, Page 463.
  14. ↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 177. ISBN 0851127029. 
  15. ↑ Motor Sport, agosto de 1965, Page 662.
  16. ↑ Motor Sport, setembro de 1965, Page 770.
  17. ↑ D.S.J., Motor Sport, xullo de 1965, Page 589.
  18. ↑ Autocar, 25 de maio de 1967, Pages 52-54; Motor Sport, xuño de 1967, Pages 477, 485.
  19. ↑ Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 27.
  20. ↑ Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 30.
  21. ↑ Motor Sport, xaneiro de 1968, Page 8.
  22. ↑ Motor Sport, xaneiro de 1969, Page 30.
  23. ↑ Motor Sport, xuño de 1968, Page 472-473.
  24. ↑ Motor Sport, xaneiro de 1969, Page 33.
  25. ↑ The Motor, 3 de maio de 1969, Pages 95-96.
  26. ↑ The Guardian, 28 de maio de 1969, Page 6; Motor Sport, xullo de 1969, Page 742.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • McLeod, Ivan (2003). 'Hawkeye': The rapid and outrageous life of the Australian racing driver. Croydon, England: MRP Publishing. ISBN 1899870679. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]