Perdicinos

Perdicinos Perdicinae Rango fósil: mioceno - actualidade 20,43 - 0 Ma [1]
Perdiz (Alectoris rufa)
Clasificación científica
Reino: Animalia Filo: Chordata Clase: Aves Orde: Galliformes Familia: Phasianidae Subfamilia: Perdicinae Horsfield, 1821
Xéneros
Véxase o texto

Perdiz charrela (Perdix perdix).

A dos perdicinos (Perdicinae) é unha subfamilia de aves da orde dos galiformes e familia dos fasiánidos, que inclúe numerosas especies, como as perdices, os paspallases, francolíns (Francolinus sp.), que se direnencian doutras galiformes entre outras cousas, por non teren esporóns.^[2]

Forman nun grupo de aves non migratorias de tamaño de mediano a pequeno, propias do Vello Mundo, distribiuídas por Europa, Asia, África e o Oriente Medio, que se alimentan de sementes e aniñan no solo.

A subfamilia inclúe moitas das aves de caza máis estimadas.^[3]

Taxonomía

Descrición

A subfamilia foi descrita en 1821 polo naturalista estadounidense Thomas Horsfield,^[4] aínda que algúns autores atribúen a súa descrición a Bonaparte en 1838.^[5][6]

Etimoloxía

O nome Perdicinae está formado sobre a raíz Perdic-, do xenitivo do nome do seu xénero tipo, Perdix (do latín perdix, -īcis, 'perdiz', coa adición do sufixo do latín científico -inae, propio dos nomes das subfamilias de animais.

Xéneros

Na actualidade, de acordo coa clasificación do Sistema Integrado de Información Taxonómica, recoñécense dentro da subfamilia os vinte e dous xéneros seguintes:^[7]

Subfamilia Perdicinae Horsfield, 1821

• Alectoris Kaup, 1829
• Ammoperdix Gould, 1851
• Anurophasis Oort, 1910
• Arborophila Hodgson, 1837
• Bambusicola Gould, 1863
• Caloperdix Blyth, 1861
• Coturnix Bonnaterre, 1791
• Francolinus Stephens, 1819
• Galloperdix Blyth, 1845
• Haematortyx Sharpe, 1879
• Lerwa Hodgson, 1837
• Margaroperdix Reichenbach, 1853
• Melanoperdix Jerdon, 1864
• Ophrysia Bonaparte, 1856
• Perdicula Hodgson, 1837
• Perdix Brisson, 1760
• Ptilopachus Swainson, 1837 ¹
• Rhizothera G. R. Gray, 1841
• Rollulus Bonnaterre, 1791
• Tetraogallus J. E. Gray, 1832
• Tetraophasis Elliot, 1871
• Xenoperdix Dinesen, Lehmberg, Svendsen, Hansen & Fjeldsa, 1994

¹ Cómpre sinalar que na actualidade este xénero está integrado na familia dos odontofóridos, subfamilia dos ptilopaquinos,

Notas

1. Subfamily Perdicinae en Fossilworks.
2. Johnsgard 1988.
3. McGowan 1994, pp. 434–479.
4. Perdicinae, Horsfield, 1821 en Wikispecies.
5. Subfamily Perdicinae Bonaparte, 1838 no Taxonomicon.
6. Perdicinae (Bonaparte, 1838) en Galliformes, no Mikko's Phylogeny Archive.
7. Perdicinae no ITIS.

Véxase tamén

Wikispecies posúe unha páxina sobre:  Perdicinos

Bibliografía

• McGowan, P. J. K. (1994): "Family Phasianidae (Pheasants and Partridges)". En: del Hoyo, J.; Elliot, A.; Sargatal, J. "New World Vultures to Guineafowl". Handbook of the Birds of the World. 2. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 84-8733-415-6.
• Johnsgard, P. A. (1999): The Pheasants of the World. 2nd ed. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 978-1-5609-8839-7.
• Johnsgard, P. A. (1988): The Quails, Partridges, and Francolins of the World. Oxford, UK: Oxford University Press. ISBN 978-0-1985-7193-3.

Outros artigos

• Galiformes
• Fasiánidos

Ligazóns externas

• Perdicinae na ADW.