Prang (arquitectura)

Un prang (khmer: ប្រាង្គ: ; tailandés: ปรางค์: ) é unha torre alta-como un chapitel, normalmente sobrecargado. Eran un elemento común da arquitectura en santuarios hindús e budistas no Imperio Khmer. Posteriormente foron adaptados por arquitectors budistas en Tailandia, especialmente durante o Reino de Ayutthaya (1350–1767) e o Reino de Rattanakosin (1782-1932). En Tailandia aparece só nos templos budistas máis importantes.

Etimoloxía

O termo prang é un composto do termo sánscrito pra- ('dianteiro, diante') e unṅga (limbo do corpo), coas vogais de contacto unidas por sandhi.^[1]

Estrutura

Unha torre prang ten unha forma que evoca lembranzas de Indic shikhara de templo hindú, a pesar de que é lixeiramente diferente en deseño. En cada punto cardinal, un prang normalmente ten un tímpano e lintel por riba das portas exteriores. No prang hai imaxes no teito tales como antefixos, multi-encabezado Nāgas, ou Garuda.

Historia

Templo khmer

Orixinalmente os prangs khmer eran os templos para a adoración dos deuses hindús, como Shiva e Vishnu. O espazo dentro do prang torre, o teito, era relativamente pequeno por dúas razóns:

Os rituais que foron aguantados neles foron reservados para unha elite pequena (na capital do Khmer só o rei de deus podería introducir o santuario).
A tecnoloxía dos khmer non podería facer grande salas de aire. (Ringis, 1990)

Templos tailandeses

O primeiro prangs en Tailandia era incorporada Phimai e Khao Phnom Rung e Lopburi entre comezos do século X e o tardío século XII, cando o Khmer o reino era dominante.

Despois de que o Imperio Khmer colapsase, os mestres construtores tailandeses de Sukhothai adaptaron a forma dos prang. Un exemplo disto é o Prang do Wat Mahathat en Phitsanulok. Desenvolvementos máis tardíos do Prang suxeriu o Cella só. A porta de entrada deviña un nicho, no cal foi colocado o Buddharupa (Buddha estatua), o cal orixinalmente tomaba o interior de posición central. Para razóns de simetría o nicho foi repetido en todo catro lados. No seu pinnacle era un Trishul, a "arma de Indra".

Un prang "máis moderno" sería por exemplo o Wat Arun de Bangkok.

Notas

↑ Headley, Robert K.; Kylin Chhor; Lam Kheng Lim; Lim Hak Kheang; Chen Chun (1977). Cambodian-English Dictionary. Catholic University Press.

Véxase tamén

Bibliografía

Rita Ringis: Templo E Templos tailandeses Murals. Oxford Prensa Universitaria 1990, ISBN 0-19-588933-9
K.Eu. Matics: Introdución Ao Templo tailandés. Branco Lotus Bangkok 1992, ISBN 974-8495-42-6

Outros artigos

[headley-1] Headley, Robert K.; Kylin Chhor; Lam Kheng Lim; Lim Hak Kheang; Chen Chun (1977). Cambodian-English Dictionary. Catholic University Press.

[1]