Renaissance

Renaissance
Renaissance en 2012
OrixeLondres, Inglaterra Inglaterra
Período1969 - 1987
1998 - 2002
2009 - presente
Xénero(s)rock progresivo
Selo(s) discográfico(s)Island, Sire, Warner Bros., Elektra, BTM, I.R.S., Giant Electric Pea, Illegal, Repertoire, HTD Records, Friday Music
MembrosAnnie Haslam
Rave Tesar
Mark Lambert
Frank Pagano
Leo Traversa
Geoffrey Langley
Na rede
renaissancetouring.com
Facebook: RenaissanceTouring MySpace: renaissanceofficial Last fm: Renaissance Musicbrainz: 874aec28-dfa7-4a73-a3fa-8212f769754d Songkick: 443410 Discogs: 311028 Allmusic: mn0000887619 Editar o valor en Wikidata

Renaissance é unha banda inglesa de rock progresivo coñecida polo seu éxito de 1978 "Northern Lights", que entrou no top 10 británico, e por clásicos do rock progresivo como "Carpet of the Sun", "Mother Russia" e "Ashes Are Burning". O grupo desenvolveu un son único, combinando unha voz principal feminina coa fusión de influencias da música clásica, folk, rock e jazz.[1] Os elementos característicos do son de Renaissance son o amplo rango vocal de Annie Haslam, destacados acompañamentos de piano, arranxos orquestrais, harmonías vocais, guitarra acústica, baixo, sintetizadores, e un traballo de batería versátil. A banda creou un significativo culto no noroeste dos Estados Unidos nos anos 70, e esa rexión segue sendo a súa maior base de fans.

A formación orixinal incluía a dous antigos membros de The Yardbirds, Keith Relf e Jim McCarty, xunto con John Hawken, Louis Cennamo e a irmá de Relf, Jane Relf. Tiñan a intención de poñer "algo xunto cunha influencia máis clásica".[2] Renaissance fundouse en 1969 e ese mesmo ano a banda lanzou o seu primeiro álbum, chegando o segundo en 1971. Despois, John Tout substituíu a Hawken nos teclados, seguido por un período de alta rotación de músicos ata que se estableceu a "formación clásica" composta por Annie Haslam, John Tout, Michael Dunford, Jon Camp, e Terry Sulliva, aínda que ningún deles estaba na formación orixinal. Foron axudados nas letras de moitas cancións pola poetisa de Cornualla Betty Thatcher-Newsinger. De 1972 a 1979 Renaissance editou sete exitosos álbums de estudio, xirou extensamente, e encheu tres noites seguidas o Carnegie Hall con Tony Cox dirixindo a New York Philharmonic.[1]

Os anos 80 foron unha época de escaseza para a banda, con cambios de persoal, e dous álbums de estudio pouco exitosos, facendo que Renaissance se separase en 1987. A mediados dos 90 existiron dúas ramificacións do grupo ao mesmo tempo. A banda reformouse en 1998 para gravar Tuscany, que finalmente foi lanzado en 2001; porén, separouse novamente no ano seguinte.

En 2009 anunciouse unha nova formación de Renaissance, liderada por Haslam e Dunford, e dende entón a banda continuou gravando e xirando. Dunford morreu en novembro de 2012. Despois, Haslam dixo que o grupo seguiría tocando. A formación durante a década de 2010 tendeu a ser non tan "inglesa" como a dos períodos anteriores, con cinco membros nacidos nos Estados Unidos e un en Inglaterra pero residente no país norteamericano.

Discografía

[editar | editar a fonte]
Álbum Ano Selo
Renaissance 1969 Island Records/Elektra Records
Illusion 1970 Island Records
Prologue 1972 Sovereign/Capitol Records
Ashes Are Burning 1973 Sovereign/Capitol Records
Turn of the Cards 1974 BTM, Sire Records, RCA Records
Scheherazade and Other Stories 1975 BTM, Sire Records
Novella 1977 Warner Bros. Records/Sire Records
A Song for All Seasons 1978 Warner Bros. Records/Sire Records
Azure d'Or 1979 Warner Bros. Records/Sire Records
Camera Camera 1981 Illegal Records/I.R.S. Records
Time-Line 1983 Illegal Records/I.R.S. Records
Tuscany 2000 Giant Electric Pea
Grandine il vento 2013 Symphonic Rock Recordings
  1. 1,0 1,1 Snider, Charles, music writer (2007). The Strawberry Bricks guide to progressive rock (1st ed ed.). Chicago, Ill.: Strawberry Bricks. p. 233. ISBN 978-0-615-17566-9. OCLC 430049025. 
  2. Romano, Will (2010). Mountains come out of the sky : the illustrated history of prog rock. Milwaukee, WI: Backbeat Books. pp. 130–133. ISBN 978-0-87930-991-6. OCLC 609541565. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]