Sant Andreu de Palomar
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2017.) |
| ||||
| Epónimo | Església de Sant Andreu de Palomar (en)   | |||
|---|---|---|---|---|
| Localización | ||||
| ||||
| Estado | España | |||
| Comunidade autónoma | Cataluña | |||
| Provincia | provincia de Barcelona | |||
| Ámbito funcional territorial | Ámbito metropolitano de Barcelona | |||
| Comarca | Barcelonès | |||
| Concello | Barcelona | |||
| Distritos (pt) | Sant Andreu | |||
| Poboación | ||||
| Poboación | 58.225 (2021) (31.186,4 hab./km²) | |||
| Xeografía | ||||
| Superficie | 186,7 ha | |||
| Páxina web | sant-andreu.com | |||
.jpg)
Sant Andreu de Palomar é un barrio do distrito de Sant Andreu de Barcelona. Foi o principal núcleo do antigo municipio de Sant Andreu de Palomar, anexionado a Barcelona en 1897 e que ocupa boa parte dos actuais distritos de Sant Andreu e Nou Barris. Ten unha superficie de 174 hectáreas e conta cuns 50.000 habitants. Os seus límites son: a rúa Rovira i Virgili, antiga Riera d'Horta, o paseo de Santa Coloma, a avenida Meridiana, e as vías de ferrocarril.
Historia
[editar | editar a fonte]A primeira noticia escrita data de 992, ano no que se asina un documento de permuta dunha herdanza e no que se menciona un lugar chamado Palomar. No ano 1034 aparecen xuntos os nomes de Sant Andreu (Santo André), patrón da parroquia, e Palomar (Pombal). Os límites do antigo pobo de Sant Andreu de Palomar discorrían polo río Besòs ata a Serra de Collserola, e de Montcada i Reixac ao norte ata Sant Martí de Provençals ao sur. A Riera de Horta era a división co municipio veciño de Sant Martí. Situado nunha chaira fértil, a súa actividade principal era a agricultura. O regadío era posible grazas ao Rec Comtal, canle que cara ao ano 954 fixo construír o conde Miró I para conducir a auga desde Montcada ata Barcelona. Durante os séculos XI, XII e XIII constitúese un primeiro núcleo de vivendas ao redor da igrexa.
No século XVI xa se pode falar de masías diseminadas pola demarcación do pobo de Sant Andreu de Palomar. O campesiñado de Sant Andreu orixinouse a partir do arrendamento ou cesións de terras, por parte dunha clase media organizada. Co tempo fóronse conformando as diferentes rúas ao redor da rúa Maior, antiga vía romana. A industrialización que tivo lugar a finais do século XIX e principio do século XX fai que se establezan en Sant Andreu empresas importantes, como a téxtil Fabra y Coats, La Maquinista, Fabricación Nacional de Colorantes, e unha gran cantidade de empresas pequenas e de talleres.
Na data 20 de abril de 1897 a Raíña Rexente María Cristina, case por sorpresa, asina o «Decreto de Agregación» que anexionou o pobo de Sant Andreu do Palomar ao municipio de Barcelona, como a moitos outros pobos por un real decreto asinado en Madrid. Nesta anexión tamén se viron afectados os municipios de Gràcia, Sants, Les Corts, Horta, Sant Martí, Sant Gervasi de Cassoles e posteriormente Sarrià.
En 1995 recuperáronse as instalacións da fábrica Fabra y Coats para centro cultural do barrio. Son 6.000 metros cadrados en catro pisos de planta rectangular onde se sitúa ademais a nova biblioteca.
É coñecida a iniciativa asociativa do barrio, principalmente na contorna de entidades de aire deportivo, como a Unió Esportiva Sant Andreu, que conta co Estadio Narcís Sala con capacidade para 15.000 espectadores e o Club Natació Sant Andreu. O antigo local do "Ateneo Obreiro de Sant Andreu" alberga actualmente a sede da Agrupación Ferroviaria de Barcelona.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Sant Andreu de Palomar  |
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Barcelona |
