Santa Cova de Covadonga

Modelo:Xeografía físicaSanta Cova de Covadonga
Imaxe
Tipocova
Santuário mariano (pt) Traducir
sitio histórico Editar o valor en Wikidata
Localización
División administrativaCangas de Onís, España Editar o valor en Wikidata
LocalizaciónCovadonga Editar o valor en Wikidata
Mapa
 43°19′N 5°04′O / 43.31, -5.06
Características
Ben de interese cultural
Data24 de abril de 1969
IdentificadorRI-54-0000027

Páxina websantuariodecovadonga.com Editar o valor en Wikidata
A Virxe de Covadonga na súa gruta.

A Santa Cova de Covadonga (Cuadonga en asturiano) é un santuario católico situado no Principado de Asturias (España). Trátase dunha gruta nos contrafortes do Monte Auseva, que dá nome á parroquia de Covadonga, no concello de Cangas de Onís.

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]

O significado de «Covadonga», procede de «Cova de onnica» e significa a fonte da cova. O sufixo onnika (fonte) deriva do céltico onna (río). A versión tradicional que fai vir o nome do latín «Cova Dominica», ou «Cova da Señora» (por estar o lugar dedicado ao culto da Virxe de Covadonga) é imposible, e daría en asturiano «Covadominga».

A orixe da Cova como lugar de culto é controvertido. A tradición afirma que Paio, perseguindo a un malfeitor que se refuxiou nesta gruta, atópase cun ermitán que daba culto á Virxe María. O ermitán roga a Paio que perdoe ao malfeitor, posto que se acolleu á protección da Virxe, e dille que chegaría o día en que el tamén tería necesidade de buscar amparo na Cova. Algúns historiadores din que o máis verosímil é que Paio e os cristiáns, refuxiados na Cova dos musulmáns, levasen consigo algunha imaxe da Virxe e deixásena alí logo da súa vitoria na Batalla de Covadonga.

As crónicas musulmás sobre a Batalla de Covadonga din que nesta Cova refuxiáronse as forzas de Paio, alimentándose do mel deixado polas abellas nos buratos da rocha. As crónicas cristiás afirman que a intervención milagrosa da Virxe María foi decisiva na vitoria, ao repeler os ataques contra a Cova.

A primeira construción na Santa Cova data de tempos de Afonso I o Católico quen, para conmemorar a vitoria de Paio ante os musulmáns, manda construír unha capela dedicada á Virxe María, que daría orixe á advocación da Virxe de Covadonga (coñecida popularmente como a Santina). Ademais do altar á Virxe construíronse outros dous para San Xoán Bautista e Santo André. Afonso I fai entrega desta igrexa aos monxes beneditinos.

A Cova estaba cuberta de madeira pero en 1777 un incendio destrúe a talla orixinal da Santina. A actual talla data do século XVI e foi doada ao Santuario pola Catedral de Oviedo en 1778. A talla da Virxe é de madeira policromada, de doces faccións, sostén ao Neno e unha rosa de ouro.

Durante a guerra civil a imaxe da Virxe desaparece, e é atopada na embaixada de España en París en 1939. A capela actual, de estilo neorrománico, é obra de Luis Menéndez-Pidal y Álvarez.

Panteón real de Covadonga

[editar | editar a fonte]
Tumba de Paio, primeiro rei de Asturias, na Santa Cova de Covadonga.

Os personaxes reais que recibiron sepultura en Covadonga, segundo afirman diversos historiadores, foron os seguintes:[1]

O rei Paio faleceu en Cangas de Onís, onde tiña a súa corte, no ano 737. Logo da súa defunción, o seu cadáver recibiu sepultura na igrexa de Santa Uxía de Abamia, situada na localidade asturiana de Abamia, na que previamente fora sepultada a súa esposa, a raíña Gaudiosa. No lado do Evanxeo de devandita igrexa, consérvase na actualidade o sepulcro, baleiro, que contivo os restos do rei, e en fronte, colocado no lado da Epístola, atópase o que contivo os restos da súa esposa. O cronista Ambrosio de Morales deixou constancia na súa obra de que Afonso X o Sabio, rei de Castela e León, ordenou trasladar os restos do rei Paio e os da súa muller á Santa Cova de Covadonga, aínda que, non obstante o anterior, numerosos historiadores cuestionaron a autenticidade do traslado destes restos a Covadonga.[1]

Galería de imaxes

[editar | editar a fonte]
  1. 1,0 1,1 Del Arco y Garay, Ricardo (1954). "X". En Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. Sepulcros de la Casa Real de Castilla. Madrid. pp. 128–130. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]