Síndrome de Hajdu-Cheney

Síndrome de Hajdu-Cheney
Clasificación e recursos externos
Síndrome de Hajdu-Cheney
OMIM	102500
DiseasesDB	31486
MeSH	D031845
Aviso médico. Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos. Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A síndrome de Hajdu-Cheney, coñecida tamén coma acroosteolise con osteporose e cambios no cranio e a mandíbula, artrodentoosteodisplasia ou simplemente síndrome de Cheney, é unha doenza extremadamente rara que afecta ao tecido conectivo (tecido que sustenta e une os tecidos e outras partes do corpo entre si). Pertence ao grupo das acrosteolises, un grupo heteroxéneo de trastornos do óso caracterizado pola reabsorción ósea esaxerada que desemboca en osteoporose. É unha doenza de base xenética, de patrón autosómico dominante, e da que se teñen reportado arredor de 70 casos en todo o mundo.^[1]

Historia

Esta enfermidade foi descrita por vez primeira en 1948 por Nicholas Hajdu, un radiólogo de orixe húngaro que se atopaba a traballar no Reino Unido. Posteriormente, en 1965, a descrición da doenza foi completada e mellorada polo físico estadounidense William D. Cheney, dando lugar así ao nome actual da síndrome.

Síntomas

Hipertelorismo (ollos moi separados) típico da síndrome.

Clinicamente esta doenza caracterízase por causar nos individuos que a padecen unha estatura baixa por mor dun hipocrecemento. Os ósos destes doentes presentan unha extrema flexibilidade, dando lugar a un anormal desenvolvemento dos ósos, articulacións e dentes. Os individuos que sofren esta doenza teñen unha cara característica. Poden aparecer lesións ulcerosas (lesións circunscritas en forma de cráter que afecta á pel ou ás mucosas, por mor da necrose asociada a algúns procesos inflamatorios, infecciosos ou cancerosos) nas mans e nos pés, conxuntamente con osteolise (debilidade e flexibilidade dos ósos) e atraso no crecemento que provoca baixa estatura. Ademais, os individuos coa síndrome de Hajdu-Cheney adoitan presentar malformacións no cranio. Algunhas desas malformacións son macrocefalia, retardo no peche das fontanelas e suturas craniais, cadeira turca alongada, micrognatia, platisbasia e retardo na formación dos senos frontais, aumento na separación dos ollos (hipertelorismo), caída prematura dos dentes, orellas prominentes e de implantación baixa, epicantus, sinofridia (as cellas medran xuntas), padal en forma de bóveda, e outras anomalías faciais características. No ámbito do desenvolvemento neurolóxico, pode existir retardo no desenvolvemento cognitivo e da fala.^[2]

Xenética

Proteína NOTCH2, codificada polo xene do mesmo nome, e cuxa mutación causa a síndrome.

A síndrome de Hajdu–Cheney ten unha orixe xenética, herdándose de xeito autosómico dominante.^[3] Isto quere dicir que o xene responsábel da doenza está localizado nun xene autosómico, e só unha copia do xene abonda para causar a síndrome cando este é herdado por parte dalgún dos pais que presente a mutación.

A principal causa da síndrome de Hajdu-Cheney semella ser a mutación do último exón codificante do xene NOTCH2. Dita mutación provoca a eliminación do dominio PEST, unha pequena secuencia de péptidos formada por prolina (P), ácido glutámico (E), serina (S), e treonina (T).^[4][5][6]

Diagnóstico

O diagnóstico definitivo só pode ser considerado após un estudo xenético que demostre que o doente ten unha mutación no xene NOTCH2. Porén, o diagnóstico pode sospeitarse nunha alta porcentaxe soamente atendendo á clínica e a sintomatoloxía do paciente. Pode tamén confirmarse mediante estudos de imaxe, como radiografía ou tomografía computadorizada (TC), que amosan osteólise nas falanxes terminais das mans, desviación cara a dentro nos xeonllos (genu valgo) e cóbados e posíbeis fracturas osteoporóticas.

Tratamento

Non existe tratamento ningún que cure definitivamente esta doenza. Dende 2002, algúns doentes desta síndrome foron tratados de xeito voluntario con bifosfonatos (uns fármacos empregados para tratar a osteoporose) coa fin de tratar os problemas derivados da reabsorción ósea e evitar así fractura e malformacións do esqueleto características desta enfermidade. Outros fármacos que se adoitan empregar, coma o flúor, o calcio ou os corticoides, teñen tamén o obxectivo de loitar contra a osteoporose.

Notas

1. Brennan AM, Pauli RM (May 2001). "Hajdu--Cheney syndrome: evolution of phenotype and clinical problems". Am. J. Med. Genet. 100 (4): 292–310. doi: 10.1002/1096-8628(20010515)100:4<292::AID-AJMG1308>3.0.CO;2-4
2. OMIM: Hajdu-Cherney syndrome: Clinical Synopsis
3. Crifasi, P. A.; Patterson, M. C.; Bonde, D.; Michels, V. V. (Jun 1997). "Severe Hajdu-Cheney syndrome with upper airway obstruction". American Journal of Medical Genetics 70 (3): 261–266. doi: 10.1002/(SICI)1096-8628(19970613)70:3<261::AID-AJMG9>3.0.CO;2-Z
4. A Simpson, Michael; Irving, Melita D; Asilmaz, Esra; Gray, Mary J; Dafou, Dimitra; Elmslie, Frances V; Mansour, Sahar; Holder, Sue E et al. (2011) "Mutations in NOTCH2 cause Hajdu-Cheney syndrome, a disorder of severe and progressive bone loss". Nature Genetics 43 (4): 303–305.
5. sidor, Bertrand; Pierre Lindenbaum (2011). Truncating mutations in the last exon of NOTCH2 cause a rare skeletal disorder with osteoporosis
6. Majewski, J; Schwartzentruber, Jeremy A.; Caqueret, Aurore; Patry, Lysanne; Marcadier, Janet; Fryns, Jean-Pierre; Boycott, Kym M.; Ste-Marie, Louis-Georges et al. (2011). "Mutations in NOTCH2 in families with Hajdu-Cheney syndrome". Hum Mutat 32 (10): 1114–7. doi:10.1002/humu.21546

Véxase tamén

Outros artigos

• Doenza xenética
• Doenza ósea
• Osteoporose