Vivian Malone na entrada da Universidade de Alabama | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 15 de xullo de 1942 Mobile, Alabama |
Morte | 13 de outubro de 2005 Atlanta, Xeorxia |
Causa da morte | ictus |
Lugar de sepultura | Westview Cemetery (en) |
País de nacionalidade | estadounidense |
Grupo étnico | Afroamericano |
Educación | Universidade do Alabama (pt) Universidade George Washington |
Q89547790 | Parada na porta da escola |
Actividade | |
Ocupación | Empresaria e activista |
Premios | |
| |
Descrito pola fonte | Notable Black American Women |
Vivian Juanita Malone Jones, nada en Mobile, Alabama, o 15 de xullo de 1942 e finada en Atlanta, Xeorxia, o 13 de outubro de 2005, foi unha destacada activista estadounidense en prol dos dereitos civís.
Gañou fama por ser unha dos dous primeiros afroamericanos que se matricularon o 12 de xuño de 1963 na Universidade de Alabama, grazas á sentenza da Corte Suprema dos Estados Unidos de 1956, que condenaba o segregacionismo e outorgaba plenos dereitos aos negros para cursar estudos universitarios. Vivian presentouse na Universidade en contra da vontade do Gobernador do Estado, George Wallace, que a esperou na entrada cumprindo o seu compromiso coa comunidade de oporse á educación mixta entre brancos e negros.[1]
Cando chegou a Garda Nacional catro horas e media máis tarde e tras un discurso racista de Wallace, este retirouse e os dous estudantes, Vivian e James Hood, puideron entrar. Vivian acudía a clase escoltada por policías e durante a súa estancia cometéronse diversos actos de protesta, incluíndo tres bombas caseiras en diferentes puntos do recinto. Finalizou os estudos de empresariais o 30 de maio de 1965, sendo a primeira muller de raza negra en obter un título universitario na universidade de Alabama, Estados Unidos. Posteriormente traballou no Departamento de Xustiza, na Axencia de Protección do Medio Ambiente e como corredora de seguros.
En 1996, Wallace pediulle perdón publicamente nun acto.[2] No ano 2000 a Universidade onde cursou estudos concedeulle o Doutoramento en Letras. Con ocasión deste acto realizou a súa entrevista máis longa para un medio de comunicación na que afirmou que sentía "como unha muller privilexiada que tivo a honra e representou a todos aqueles que loitaban por causas xustas".[3]
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Vivian Malone |