Այն ամենը, ինչ մեզ լույս է թվում
 անգլ.՝ All We Imagine as Light | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  Հնդկաստան Ֆրանսիա Նիդերլանդներ Լյուքսեմբուրգ Իտալիա |
| Ժանր | դրամա |
| Թվական | մայիսի 23, 2024, փետրվարի 6, 2025[1], հոկտեմբերի 2, 2024[2], հոկտեմբերի 10, 2024[2] և հունվարի 3, 2025[2] |
| Լեզու | հինդի, մարաթհի և մալայլամ |
| Ռեժիսոր | Payal Kapadia?[3] |
| Պրոդյուսեր | Ranabir Das? և Thomas Hakim? |
| Սցենարի հեղինակ | Payal Kapadia? |
| Դերակատարներ | Kani Kusruti?, Divya Prabha? և Chhaya Kadam? |
| Օպերատոր | Ranabir Das? |
| Մոնտաժ | Clément Pinteaux? |
| Կինոընկերություն | Arte France Cinéma |
| Տևողություն | 115 րոպե |
 All We Imagine as Light Վիքիպահեստում | |
«Այն ամենը, ինչ մեզ լույս է թվում» (անգլ.՝ All We Imagine as Light), հնդիկ ռեժիսոր Պայալ Կապադիայի գեղարվեստական ֆիլմը, որի գլխավոր դերերում խաղում են Կանի Կուսրուտին, Դիվիա Պրաբհայան և Չհայա Քադամին: Ֆիլմի պրեմիերան կայացել է 2024 թվականի մայիսին Կաննի կինոփառատոնում, որտեղ այն արժանացել է Գրան-պրի մրցանակի։ Քննադատները բարձր են գնահատել պատկերը։
Սյուժե
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ֆիլմի կենտրոնական հերոսները երկու հնդիկ կանայք են, որոնք բուժքույր են աշխատում Մումբայի հիվանդանոցում: Պրաբհան խիստ և լուրջ է, կարոտում է իր ամուսնուն, որը ապրում է Գերմանիայում և նրան տեսել է միայն պայմանավորված ամուսնության ժամանակ, բայց որը նրան չի զանգում ավելի քան մեկ տարի։ Անուն ավելի երիտասարդ և ընկերասեր է, գաղտնի հանդիպում է մահմեդական Շիազի հետ, ինչը դատապարտում են նրա գործընկերները: Անուն և Շիազը դժվարանում են գտնել հանդիպման համար առանձնացված: Մի օր Պրաբհան անանուն ուղարկողից ստանում է մի փաթեթ, որը պարունակում է ժամանակակից բրնձի կաթսա: Անուն հայտնաբերում է դրա վրա Made in Germany մակագրությունը։ Միևնույն ժամանակ, Պրաբհան մերժում է դոկտոր Մանոջի սիրավեպը՝ ասելով, որ ամուսնացած է, չնայած որ դոկտորը խոչընդոտ չի տեսնում դրանում:
Պրաբհան փորձում է օգնել խոհարար Պարվատին պահպանել իր տնակային ավանները, որը պատրաստվում են քանդել կառուցապատողները։ Պարվատին չի կարողանում գտնել որևէ փաստաթուղթ, որը կհաստատի, որ նա այնտեղ ապրել է 22 տարի և որոշում է հեռանալ և վերադառնալ Ռատնագիրիի մոտ գտնվող իր հայրենի գյուղ: Պրաբհան և Անուն օգնում են նրան տեղափոխել իրերը:
Շիազը, համաձայնվելով Անուի հետ, գաղտնի հետևում է նրանց: Վերջապես գտնելով ամայի վայր՝ նրանք համբուրվում են (դա հայտնաբերում է Պրաբհան), իսկ հետո սեքսով զբաղվում: Այդ ժամանակ գյուղացիները ափ են հանում ցանցերում խճճված տղամարդուն, և Պրաբհան փրկում է նրան՝ արհեստական շնչառություն տալով: Սպասելով բժշկին ընդունարանում՝ Պրաբհան լվացնում է տղամարդուն և մաքրում նրա վերքերը ավազից։ Նրանք սկսում են խոսել․ պարզվում է տղամարդը նրա ամուսինն է, որը ներողություն է խնդրում նրանից և խնդրում է նրան գնալ իր հետ ամեն ինչ նորից սկսելու համար, բայց Պրաբհան մերժում է առաջարկը:
Գիշերը Պրաբհան և Պարվատին գնում են ափամերձ սրճարան: Տեսնելով Անուին՝ Պրաբհան սիրով հրավիրում է նրան բերել իր ընկերոջը՝ ի զարմանս վերջինիս։ Անուն գնում է Շիազի ետևից, և չորսն էլ ուրախ զրուցում են սրճարանի լույսերի ներքո:
Դերերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Կանի Կուսրուտի՝ Պրաբհա
- Դիվյա Պրաբհա՝ Անու
- Չհայա Կադամ՝ Պարվատի[4]
- Խրիդու Հարուն՝ Շիազ
- Ազիզ Նեդումանգադ՝ դոկտոր Մանոջ
- Անանդ Սամի՝ փրկված խեղդված մարդը
Ստեղծում և գնահատում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Նախագծի պրոդյուսերներն են դարձել Թոմաս Հաքիմը և Ջուլիան Գրաֆը իրենց Ֆրանսիական Petit Chaos ընկերության միջոցով, ինչպես նաև Ռանաբիր Դասը, հնդկական Chalk & Cheese և Dojo Films ընկերությունները, ֆրանսիական Arte France Cinéma-ն, լյուքսեմբուրգյան «Les Films Fauves»-ը, նիդեռլանդական BALDR Film-ը և իտալական Pulpa Films-ը[5]։
Ֆիլմը դարձել է ռեժիսոր Պայալա Կապադիայի լիամետրաժ առաջնաելույթը, որը մինչ այդ նկարահանել է միայն վավերագրական և կարճամետրաժ ժապավեններ: Պրեմիերան կայացել է 2024 թվականի մայիսին Կաննի կինոփառատոնում՝ հիմնական ծրագրի շրջանակներում[6][7]։ 1994 թվականից հետո, երբ փառատոնի ժամանակ ցուցադրվել է «Իմ սեփական» ֆիլմը, սա հնդկական ֆիլմի առաջին մասնակցությունն Է Կաննի հիմնական մրցույթին[8][9]։
Ֆիլմը ստացել է Կաննի փառատոնի Գրան-պրին: «Պրոֆիսինեմայի» մեկնաբանի խոսքով՝ Պայալ Կապադիան «կարողացել է իր ֆիլմով հմայել և՛ մամուլին, և՛ հանդիսատեսին»[10]։ Փիթեր Բրեդշոուն և The Guardian[11], Նիկոլաս Բարբերը և Բի-բի-սին[12] նկարը գնահատել են հինգ աստղից հինգը։ Rotten Tomatoes-ի գրախոսությունների ագրեգատոր կայքում նրա վարկանիշը կազմել է 100%, միջին գնահատականը՝ 9/10[13]։ Metacritic կայքում միջին գնահատականը 100-93 էր, ինչը նշանակում է «համընդհանուր ճանաչում»:
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Terjesztésre kerülő filmalkotások és artfilmek nyilvántartása (հունգ.) — NMHH.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ https://seventh-row.com/a-history-of-women-directors-at-the-cannes-film-festival/
- ↑ Ntim, Zac (18 May 2024). «Made In India: The World's Biggest Film Industry Hasn't Had A Film In The Cannes Competition Since 1994... Until Now». Deadline Hollywood. Արխիվացված օրիգինալից 19 May 2024-ին.
- ↑ Hopewell, John (2022-08-07). «Cannes Best Doc Laureate Payal Kapadia Next Racks Up Production Partners for Petit Chaos (EXCLUSIVE)». Variety. Վերցված է 2024-04-11-ին.
- ↑ «The films of the Official Selection 2024». Festival de Cannes. 2024-04-11. Վերցված է 2024-04-11-ին.
- ↑ «Программа Каннского кинофестиваля-2024». Cinemaholics. 2024-04-11. Վերցված է 2024-04-11-ին.
- ↑ Leffler, Rebecca. «Luxbox boards Payal Kapadia's Cannes Competition title 'All We Imagine As Light' (exclusive)». Screen (անգլերեն). Վերցված է 2024-04-13-ին.
- ↑ «Индийский фильм впервые за 30 лет поборется за главный приз Каннского фестиваля». ТАСС (ռուսերեն). Վերցված է 2024-04-12-ին.
- ↑ Канны 2024: «Всё, что нам кажется светом» — огни большого города. ПрофиСинема (25 мая 2024)
- ↑ Bradshaw, Peter (23 May 2024). «All We Imagine As Light review – dreamlike and gentle modern Mumbai tale is a triumph». The Guardian. Արխիվացված օրիգինալից 25 May 2024-ին.
- ↑ Barber, Nicholas (24 May 2024). «All We Imagine as Light review: Will this 'magical' ode to nocturnal Mumbai win the Palme d'Or?». BBC. Արխիվացված օրիգինալից 25 May 2024-ին.
- ↑ «All We Imagine as Light». Rotten Tomatoes (անգլերեն). Վերցված է 2024-08-27-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Այն ամենը, ինչ մեզ լույս է թվում» հոդվածին։ |
|
