Մոնի Մոշոնով
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | օգոստոսի 18, 1951 (73 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Ռամլա, Իսրայել[1] |
| Կրթություն | Թել Ավիվի համալսարան |
| Քաղաքացիություն |  Իսրայել |
| Կրոն | իսլամ |
| Մասնագիտություն | դերասան, հեռուստահաղորդավար, թատրոնի դերասան, հեռուստատեսային դերասան և սցենարիստ |
| Աշխատավայր | Cameri Theater? |
| Ամուսին(ներ) | Սանդրա Սադե |
| Երեխա(ներ) | Alma Moshonov? և Մայքլ Մոշոնով |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
Շլոմո (Մոնի) Մոշոնով (եբրայերեն՝ שלמה (מוני) מושונוב, օգոստոսի 18, 1951, Ռամլա, Իսրայել[1]), թատրոնի և կինոյի իսրայելցի կատակերգու դերասան, ռեժիսոր, սցենարիստ, հեռուստահաղորդավար։ Հանդես է եկել Իսրայելի առաջատար թատրոններում (այդ թվում՝ Կամերի Հաբիմա թատրոն), 21 տարի եղել է «Զեյ-զե!» հանրահայտ ժամանցային հեռուստածրագրի հաղորդավար։ 2001 թվականին արժանացել է Իսրայելի կինոակադեմիայի Օֆիր մրցանակի՝ տղամարդու երկրորդական լավագույն դերակատարման համար, 2005 թվականին՝ Իսրայելի հեռուստատեսության ակադեմիայի մրցանակի՝ որպես լավագույն կատակերգու դերասան, երկու անգամ արժանացել է Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների մրցանակին 1999 թվականին՝ որպես դերասան և 2001 թվականին՝ որպես ռեժիսոր։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մոնի Մոշոնովը ծնվել և մեծացել է Ռամլայում[2], բուլղարացի գաղթականների ընտանիքում[3]։ Ավարտել է Թել Ավիվի համալսարանի թատերական բաժինը[2], որտեղ նրան դասավանդել է Նոա Չիլտոն[4]։
1973-1978 թվականներին Մոշոնովը խաղացել է Հայֆայի քաղաքային թատրոնում։ Հետագայում, որպես դերասան, համագործակցել է Կամերի, Հաբիմա, Բեյթ Լիսին թատրոնների, «Նևե-Ցեդեկ» թատերախմբի հետ[2]։ Ֆիլմերում սկսել է նկարահանվել 1977 թվականից՝ կատարելով իր դեբյուտը «Ճամփորդություն պատգարակով» ֆիլմում։ Նրա կատարումը դրական է գնահատել «Դավար» թերթի գրախոս Զեև Ռավ-Նոֆը՝ միաժամանակ քննադատելով գլխավոր դերակատար Գիդի Գովին[5]։
1978 թվականին Մոշոնովին ու Շլոմո Բարաբուին հրավիրվել են Իսրայելի հեռուստատեսությամբ անցկացնելու «Զեյ-զե» («Հենց այսպես») զվարճալի ծրագիրը։ Վայսմանի լուրջ և ողբերգական դերից հետո («Ճամփորդություն պատգարակով» ֆիլմում) Մոշոնովը հանդես եկավ ծրագրի կատակերգակի դերում։ Լուրջ դերեր սկսել է կատարել 21-րդ դարի սկզբին` հանդես գալով Դովեր Կոշաշվիլու «Ուշացած հարսանիք» և «Երկնային նվեր» ֆիլմերում։ Երկու ֆիլմերում էլ խաղացել է միջին տարիքի հզոր վրացի-հրեաների, ընտանիքների ղեկավարների դերեր[6]։ «Ուշացած հարսանիք» ֆիլմում մարմնավորած դերի համար արժանացել է Իսրայելի կինոակադեմիայի «Օֆիր» մրցանակի[7]։ Մի քանի թատերական և կինեմատոգրաֆիական դերերի (մասնավորապես՝ «Ոստիկան Ազուլայ» ներկայացում և «Ճանապարհ դեպի կատուներ» ֆիլմ) համար Մոշոնովն առաջարկում է հայտնի իսրայելցի կատակերգու Շայկե Օֆիրի (որի անունով է կոչվում Իսրայելի կինոակադեմիայի մրցանակը) դասական կատարողական աշխատանքների նոր մեկնաբանություն։ Մոշոնովը բազմիցս խաղացել է օտարերկրյա ֆիլմերում, այդ թվում`ամերիկացի ռեժիսոր Ջեյմս Գրեյի երկու ֆիլմերում[6] և «Բուլղարական ռապսոդիա» ֆիլմում, որն այդ երկրից առաջադրվել է «Օսկար» մրցանակի[3]։
Մոշոնովը հանդես է եկել նաև որպես ռեժիսոր։ Առաջին բեմադրությունն իրականացրել է «Հաբիմա» թատրոնում՝ բեմադրելով Էժեն Իոնեսկոյի «Աթոռներ» պիեսը, որը լավ ընդունելության է արժանացել քննադատների և հանդիսատեսների կողմից, սակայն Դեյվիդ Մեմետի «Ռոմանտիկա» պիեսն արժանացել է բացասական ընդունելության՝ չնորմավորված լեքսիկոնի համար, և հեռացվել է խաղացանկից։ «Կամերի» թատրոնում Մոշոնովը բեմադրել է Կառլո Գոլդոնիի «Երկու տիրոջ ծառա» կատակերգությունը[8]։ 2012 թվականին նույն թատրոնում բեմադրել է իսրայելցի դասական Հանոխ Լևինի «Պոպպեր» պիեսը[9], իսկ Լևինի այրու՝ Լիլիան Բարտոյի և դերասան Դրոր Կերենի հետ իրականացրել է անկախ շոու բեմադրություն՝ Լևինի «Օհմ Էլիաս, Էլիաս» ստեղծագործության հիման վրա[10]։ 2001 թվականին Մոշոնովը ռեժիսորական աշխատանքի համար արժանացել է Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների մրցանակի, որը շնորհել է «Իսրայել-Ամերիկա» մշակութային հիմնադրամը[2]։
Ընտանիք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Մոշոնովն ամուսնացած է դերասանուհի Սանդրա Սադի հետ, որին նա հանդիպել է բանակի անսամբլի ելույթների ժամանակ։ Մոնին և Սանդրան ունեն երկու երեխա` օպերային սոպրանո Ալման (Դյուսելդորֆի օպերայի մենակատար) և որդին՝ Մայքլը, Օֆիր մրցանակի կրկնակի դափնեկիր։
Մրցանակներ և անվանակարգեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Մրցանակներ
- 1999 - Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների անվան մրցանակ՝ «Դերասան» անվանակարգում[2]
- 2001 - «Օֆիր» մրցանակ (Իսրայելի կինոակադեմիայի մրցանակ)՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Ուշացած հարսանիք»)[7]
- 2001 - Հադաս և Ռաֆայել Կլյաչկինների անվան մրցանակ՝ «Ռեժիսոր» անվանակարգում[2]
- 2002 - «Միֆալ հա-Պայս» Լանդաուի անվան մրցանակ՝ «Թատրոն» անվանակարգում[11]
- 2005 - Իսրայելի հեռուստատեսային ակադեմիայի մրցանակ՝ «Կատակերգական սերիալի լավագույն դերասան» անվանակարգում («Կցարիմ»)[12]
- Անվանակարգեր[7]
- 2000 - «Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու գլխավոր լավագույն դեր» անվանակարգում («Բեսամե մուչո»)
- 2003 -«Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Երկնային նվեր»)
- 2004 - «Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Զրոյական տարի»)
- 2013 - «Օֆիր» մրցանակ՝ «Տղամարդու երկրորդական դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում («Փղերի որս», «Կոնֆետներ»)
- 2014 - Իսրայելի հեռուստատեսային ակադեմիայի մրցանակ՝ «Դրամատիկական սերիալի լավագույն դերասան» անվանակարգում («Գորդինների խորշը»)
Ֆիլմագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]| Վերնագրի տեքստ | Վերնագրի տեքստ | Վերնագրի տեքստ | Վերնագրի տեքստ |
|---|---|---|---|
| 1977 | «Ճամփորդություն պատգարակով» | מסע אלונקות | Վայսման |
| 1986 | «Մենք միշտ ասում ենք «ցտեսություն»» | Every Time We Say Goodbye | Նիսիմ |
| 1987 | «Վերջին ժամկետ» | עד לאזור לחימה/Deadline | |
| 1992 | «Մալուխ» | כבלים | |
| 1997 | «Ցնցուղ» | המקלחת | |
| 2000 | «Բեսամե մուչո» | בסמה מוצ'ו | |
| 2001 | «Ուշացած ամուսնություն» | חתונה מאוחרת | Յաշա |
| 2002 | «Կեդմա» | קדמה | Կլիբանով |
| 2003 | «Երկնային նվեր» | מתנה משמיים | Գերոգի |
| 2004 | «Զրոյական տարի» | שנת אפס | Էդդի |
| 2004- 2009 | «Կցարիմ (սքեչներ)» | קצרים | |
| 2006 | «Լիակատար ներում» | מחילות | Մուսուլման |
| 2006 | «Պարել» | לרקוד | Դեբբի հայր |
| 2007 | «Գիշերվա տիրակալները» | We Own The Night | Մարատ Բուշաև |
| 2008 | «Սիրեցյալներ» | Two Lovers | Ռուբեն Կրեդայտոր |
| 2009 | «Յաֆֆա» | כלת הים | Ռեուվեն Վոլֆ |
| 2009 | «Ճանապարհ դեպի լատուները» | בדרך אל החתולים | Շաուլ Կոեն |
| 2009 | «Վերջնագիր» | Ultimatum | Տաքսիստ |
| 2012-2015 | «Գորդինների խորշ» | תא גורדין | Պետեր Յոմ-Տով |
| 2013 | «Փղերի որս» | לצוד פילים | Նիկ |
| 2013 | «Իրադարձությունների տարօրինակ ընթացք» | Le Cours étrange des choses | Շիմոն |
| 2013 | «Վիջայն ու ես» | Vijay and I | Կորոկովսկի |
| 2013 | «Դյունա» | La Dune | Ֆոգել |
| 2013 | «Կոնֆետներ» | סוכריות | Ուլի |
| 2014 | «Բուլղարական ռապսոդիա» | Пътят към Коста дел Маресме | Մոիզ |
| 2014 | «Հրեաները գնում են» | היהודים באים |
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 http://www2.tau.ac.il/theatre/view_pritim.asp?id=1408
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Шимон Лев-Ари. «Мошонов Мони (Шломо)» (եբրայերեն). Справочник «Сто лет еврейского театра». Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 21-ին.
- ↑ 3,0 3,1 Rebecca Wojno. (2015 թ․ հունվարի 4). «In WWII love story, Israeli actors face their Bulgarian roots». The Times of Israel. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 22-ին.
- ↑ Мони Мошонов Արխիվացված 2019-03-30 Wayback Machine на сайте актёрского агентства Перри Кафри (եբրայերեն)
- ↑ Зеэв Рав-Ноф. (29 апреля 1977). «Десантник ЦАХАЛа: Образ без сходства». Давар (եբրայերեն). Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 22-ին.
- ↑ 6,0 6,1 Марат Пархомовский. (18 августа 2011). «Мони Мошонову 60 лет: За что мы его любим?» (եբրայերեն). Walla!. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 22-ին.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Награды и номинации в базе данных IMDB (անգլ.)
- ↑ Инна Шейхатович. (14 июля 2010). ««Случайная звезда» Мони Мошонов». Polosa.co.il. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 22-ին.
- ↑ Таль Пери. (19 августа 2012). «Мони Мошонов ставит пьесу Левина и рассказывает о неожиданном выборе». Глобс (եբրայերեն).
- ↑ Идо Шахам. (24 сентября 2015). «Мони Мошонов представляет: Ханох Левин для всех-всех-всех». Ахбар ха-Ир (եբրայերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 17-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 22-ին.
- ↑ Страница лауреатов приза «Мифаль ха-Пайс» в области искусства и науки Արխիվացված 2015-12-03 Wayback Machine (եբրայերեն)
- ↑ Лауреаты премии Академии телевидения с 2003 года на сайте Израильской академии кино и телевидения (եբրայերեն)
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Шимон Лев-Ари. «Мошонов Мони (Шломо)» (եբրայերեն). Справочник «Сто лет еврейского театра». Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 21-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մոնի Մոշոնով» հոդվածին։ |
| ||||||||||||||||
