Ալեն Դրուրի | |
---|---|
Ծնվել է | սեպտեմբերի 2, 1918[1][2] |
Ծննդավայր | Հյուստոն, Տեխաս, ԱՄՆ |
Վախճանվել է | սեպտեմբերի 2, 1998[1][2] (80 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Տիբուրոն, Մարին շրջան, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ |
Մասնագիտություն | գրող, վիպասան, լրագրող, օրագրի հեղինակ և գիտաֆանտաստիկ գրող |
Քաղաքացիություն | ԱՄՆ |
Կրթություն | Սթենֆորդի համալսարան և Porterville High School? |
Ժանրեր | վեպ |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Advise and Consent? |
Պարգևներ | |
Allen Drury Վիքիպահեստում |
Ալեն Սթյուարթ Դրուրի (անգլ.՝ Allen Stuart Drury, սեպտեմբերի 2, 1918[1][2], Հյուստոն, Տեխաս, ԱՄՆ - սեպտեմբերի 2, 1998[1][2], Տիբուրոն, Մարին շրջան, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ), 20-րդ դարի ամերիկացի արձակագիր, վիպասան։ 1959 թվականին նրա հրատարակած «Խորհուրդ և համաձայնություն» («Advise and Consent») վեպը հոջորդ տարում Պուլիտցերյան մրցանակի է արժանացել «Գեղարվեստական արձակ» անվանակարգում[3][4][5][6]։
Ծնվել է 1918 թվականի սեպտեմբերի 2-ին, Հյուստոնում (Տեխաս նահանգ), Ամերիկայում՝ Մասաչուսեթսի ծովածոցի գաղութում վերաբնակված առաջին եվրոպացիներից մեկի՝ Հյու Դրուրիի հետնորդ[7][8], ապահովագրական գործակալ Ալդեն Մոնթեյտ Դրուրիի (Alden Monteith Drury, 1895-1975) և կալիֆոռնիական «Ծնող - ուսուցիչ» ընկերակցության օրենսդրական ներկայացուցիչ Ֆլորա Ալենի (Flora Allen, 1894-1973[9]) ընտանիքում։ Մանկությունն ու պատանեկությունն անց է կացրել Կալիֆոռնիայի նահանգի Փորթերվիլ քաղաքում։ Դպրոցն ավարտելուց հետո սովորել է Սթենֆորդի համալսարանում, որն ավարտել է 1939 թվականին, «ժուռնալիստ, արվեստների բակալավր» որակավորմամբ (հետագայում՝ 1990-ական թվականներին սթենֆորդյան իր տարիների մասին գրել է երեք վեպ՝ Toward What Bright Glory?, Into What Far Harbor? և Public Men վեպերը)։
Համալսարանն ավարտելուց հետո Դրուրին աշխատել է որպես ժուռնալիստ, արժանացել Sigma Delta Chi մրցանակի[9]։ 1943 թվականի հուլիսի 25-ին կամավոր մեկնել է բանակ, ծառայել որպես հետևակի շարքային, բայց գերմանացի ֆաշիստների դեմ մարտական գործողությունների չի մասնակցել, մեջքին առաջացած վերքի պատճառով 1943 թվականի վերջին զորացրվել է[10] և կարճ ժամանակ անց դարձյալ անցել ժուռնալիստական աշխատանքի. դարձել է UPI (United Press International) գործակալության թղթակիցը ամերիկյան Սենատում։ Այդ աշխատանքը լայն հնարավորություններ էր բացում նրա ստեղծագործական մտահղացումների իրականացման, կարողությունների իրացման համար։ 1954-ից 1959 թվականներին աշխատել է նաև որպես The New York Times-ի թղթակից։
1959 թվականին լույս է ընծայել իր գեղարվեստական երախայրիքը՝ «Խորհուրդ և համաձայնություն» վեպը, որը 1960 թվականին արժանացել է Պուլիտցերյան մրցանակի՝ ճանաչվելով որպես տարվա լավագույն վեպ։ Դրանից երկու տարի անց՝ 1962 թվականին կինոռեժիսոր Օտտո Պրեմինգերը այդ վեպի հիման վրա նկարահանել է «Փոթորիկ Վաշինգտոնի վրա» գեղարվեստական կինոնկարը՝ անվանի դերասաններ Հենրի Ֆոնդայի, Չարլզ Լաֆթոնի, Դոն Մարեյի մասնակցությամբ։ Ինչպես և վեպը, կինոնկարը նույնպես չափազանց հետաքրքիր ձևով ներկայացնում է ամերիկյան Սենատի քաղաքական կյանքի, անցուդարձի լարված, ուշագրավ պահեր[11]։
Հաջորդած տարիներին Դրուրին բազում գրքեր է գրել, այդ թվում՝ A Shade of Difference (1962), Senate Journal, 1943-1945 (1963), Capable of Honor (1966), Preserve and Protect (1968), The Throne of Saturn (1971 ), The Promise of Joy (1975), Anna Hastings (1977), The Hill of Summer (1981), A Thing of State (1995) վեպերը։ Մահից մի քանի շաբաթ առաջ նա ավարտի է հասցրել է իր վերջին գիրքը՝ «Հանրային մարդիկ» (Public Men, 1998) վեպը։
Դրուրին հեղինակել է նաև ոչ գեղարվեստական՝ հրապակագրական աշխատություններ, որոնցից հիշարժան է հատկապես «Չափազանց տարօրինակ հասարակություն» («A Very Strange Society», 1967) գիրքը, որտեղ ներկայացրել է կյանքը Հարավաֆրիկյան Հանրապետությունում, ապարտհեյդի ժամանակներում։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեն Դրուրի» հոդվածին։ |
|