Անտոն Վայնո

Անտոն Վայնո
 
Կուսակցություն՝ Միասնական Ռուսաստան
Կրթություն՝ Միջազգային հարաբերությունների Մոսկվայի պետական ինստիտուտ
Գիտական աստիճան՝ տնտեսագիտական գիտությունների թեկնածու
Մասնագիտություն՝ դիվանագետ
Ծննդյան օր փետրվարի 17, 1972(1972-02-17)[1] (52 տարեկան)
Ծննդավայր Տալլին, Էստոնական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
 
Պարգևներ
ՌԴ նախագահի պատվոգիր

Անտոն Էդուարդի Վայնո (էստ․՝ Anton Vaino, փետրվարի 17, 1972(1972-02-17)[1], Տալլին, Էստոնական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[2]), ռուս պետական գործիչ։ 2016 թվականի օգոստոսի 12-ից Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի աշխատակազմի ղեկավարն է և Ռուսաստանի Դաշնության Անվտանգության խորհրդի մշտական անդամ։ Ռուսաստանի Դաշնության առաջին դասի իրական պետական խորհրդական է (2008)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անտոն Վայնոն ծնվել է 1972 թվականի փետրվարի 17-ին Տալլինում՝ Էստոնական Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունում՝ խորհրդային կուսակցական և ռուս տնտեսական աշխատողների ընտանիքում։ Անտոնի նախապապը՝ Հենրի (Հեյնրիխ) Վայնոնը, Տոմսկի տարածաշրջանային կուսակցության կոմիտեի ղեկավար-աշխատակից էր, Սիբիրում խորհրդային իշխանության հաստատման համար պայքարի ակտիվ մասնակից։ Մասնավորապես՝ մասնակցել է Չեխոսլովակյան կորպուսի ապստամբության ճնշմանը, ինչպես նաև Տոմսկի նահանգում հակախորհրդային գյուղացիական ապստամբության ճնշմանը[3]։ Հենրիխի որդին՝ Կարլ Հենրիխովիչ Վայնոն, որը ծնվել է 1923 թվականին, կուսակցական ղեկավար աշխատող էր։ 1978-1988 թվականներին զբաղեցրել է Էստոնիայի Կոմունիստական կուսակցության կենտկոմի առաջին քարտուղարի պաշտոնը։ Անտոնի հայրը՝ 1949 թվականին ծնված Էդուարդ Կարլովիչ Վայնոնը, Ռուսաստանի Առևտրաարդյունաբերական պալատի Կուբա-Ռուսաստան գործարար խորհրդի նախագահն էր։ 1990-1997 թվականներին Էդուարդը ԱՄՆ-ում «ԱվտոՎԱԶ» բաց բաժնետիրական ընկերության գլխավոր ներկայացուցիչն էր[4], 2009 թվականից մինչ օրս՝ «ԱվտոՎԱԶ» բաց բաժնետիրական ընկերության բաժնետերերի հետ արտաքին կապերի և փոխգործակցության գծով փոխնախագահը[5]։ Մայրը Տատյանա Գալինսկայան է, որն ամուսնացել է երկու անգամ՝ առաջին ամուսնության ժամանակ կրելով Վայնո, իսկ երկրորդ ամուսնության ժամանակ՝ Եժևսկայա ազգանունները։

Ընտանիքը մեկնել է Մոսկվա, երբ Անտոնը 5 տարեկան էր։

1996 թվականին Անտոն Վայնոն ավարտել է Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի Միջազգային հարաբերություններ ֆակուլտետը։

Պետական ծառայություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1996-2001 թվականներին աշխատել է Ճապոնիայի Տոկիո մայրաքաղաքում գտնվող Ռուսաստանի դեսպանատանը։

2001-2003 թվականներին Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության Ասիայի երկրորդ դեպարտամենտի աշխատակից էր։ Այնուհետև աշխատել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի արձանագրության վարչությունում։ Զբաղեցրել է խորհրդատուի, խորհրդականի, բաժնի պետի տեղակալի պաշտոնները[6]։

2004-2007 թվականներին եղել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի արձանագրային-կազմակերպչական վարչության պետի տեղակալ։ 2004 թվականի հոկտեմբերի 4-ին նրան շնորհվել է դասական աստիճան՝ Ռուսաստանի Դաշնության երկրորդ դասի պետական իրական խորհրդական[7]։

2007 թվականի ապրիլի 26-հոկտեմբերի 8-ը Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի արձանագրության ղեկավարի առաջին տեղակալն էր[8][9]։

Անտոն Վայնոն Իգոր Սեչինի հետ, 2012 թվական

2007 թվականի հոկտեմբերի 8-ից մինչև 2008 թվականի ապրիլի 25-ը Ռուսաստանի Դաշնության Կառավարության նախագահի՝ Վիկտոր Զուբկովի տեղակալն էր[10][11]։ 2008 թվականի հունվարի 22-ին Վայնոյին շնորհվել է բարձրագույն դասական աստիճան՝ Ռուսաստանի Դաշնության առաջին դասի պետական իրական խորհրդական[12]։

2008 թվականի ապրիլի 25-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության նախագահի արձանագրության ղեկավարի և աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ[11]։

2011 թվականի դեկտեմբերի 27-ից մինչև 2012 թվականի մայիսի 21-ը Ռուսաստանի դաշնության նախարար և կառավարության աշխատակազմի ղեկավար էր[13]։

2012 թվականի մայիսի 22-ից Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալն էր[14]։

2016 թվականի օգոստոսի 12-ին նշանակվել է Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի աշխատակազմի ղեկավար։ Ընդգրկվել է Ռուսաստանի Դաշնության անվտանգության խորհրդի կազմում՝ որպես մշտական անդամ։ 2016 թվականի նոյեմբերի 7-ին ընդգրկվել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահին կից տնտեսական խորհրդի կազմում[15]։

Գիտական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մամուլը Վայնոյին է վերագրել «նոոսկոպ»-ի՝ նոոսֆերայում փոփոխություններ ամրագրելու համար նախատեսված սարքավորման գյուտը։ Այս աշխատանքի համահեղինակներից մեկն էլ Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի խորհրդական Կոբյակովն էր[16]։

Նոոսկոպի հայեցակարգը և «Ապագայի կապիտալիզացիա» գիտական հոդվածը, որը հրատարակվել է 2012 թվականին «Տնտեսության և իրավունքի հարցեր» ամսագրում, դարձել են առավել քննարկվող թեմաներ, որոնք կապված են Վայնոյի՝ պետական բարձր պաշտոնի նշանակման հետ[17]։ Վայնոյի հետազոտությունները լուսաբանվել են միջազգային տարբեր առաջատար զանգվածային լրատվամիջոցներում[18][19]։

Մրցանակներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 2012 թվականի փետրվարի 16-ին պարգևատրվել է Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի պատվոգրով՝ Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության գործունեության ապահովմանն ուղղված ծառայության և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[20]։
  • 2005 թվականի նոյեմբերի 24-ին պարգևատրվել է Ռուսաստանի Դաշնության Նախագահի շնորհակալագրով՝ 1941-1945 թվականների Հայրենական մեծ պատերազմի հաղթանակի 60-ամյակին նվիրված հանդիսավոր միջոցառումների նախապատրաստման և անցկացման գործում ունեցած վաստակի համար[21]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Ելենա Ալեքսեևնա Շուլենկովան, ծնվել է 1968 թվականին, ծնունդով լյուբերեցի էր։

Որդին՝ Ալեքսանդր Անտոնովիչ Վայնոն, Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի շրջանավարտ է[22]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 https://eur-lex.europa.eu/legal-content/FR/TXT/PDF/?uri=OJ:L:2022:042I:FULL&from=FR — P. 7.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 https://eur-lex.europa.eu/legal-content/FR/TXT/PDF/?uri=OJ:L:2022:042I:FULL&from=FR
  3. ↑ «Семья Вайно: век на государевой службе». The New Times. 2016 թ․ օգոստոսի 29. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 8-ին.
  4. ↑ «И пришел Вайно - The New Times». newtimes.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 14-ին. Վերցված է 2016 թ․ օգոստոսի 16-ին.
  5. ↑ «Антон Эдуардович Вайно. Биография». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 10-ին.
  6. ↑ «Биография на сайте rusportal.net». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ սեպտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2017 թ․ մայիսի 20-ին.
  7. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 22 января 2008 года № 68 «О присвоении классных чинов государственной гражданской службы Российской Федерации федеральным государственным гражданским служащим Аппарата Правительства Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  8. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 26 апреля 2007 года № 194-рп «О первом заместителе руководителя протокола Президента Российской Федерации»
  9. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 8 октября 2007 года № 567-рп «О Вайно А. Э.»(չաշխատող հղում)
  10. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 8 октября 2007 года № 1378-р «О Вайно А. Э.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 30-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 25 апреля 2008 года № 570-р «О Вайно А. Э.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 30-ին.
  12. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 4 октября 2004 года № 1269 «О присвоении квалификационных разрядов федеральным государственным служащим Администрации Президента Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  13. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 27 декабря 2011 года № 1690 «О Министре Российской Федерации — Руководителе Аппарата Правительства Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  14. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 22.05.2012 № 690 «О заместителе Руководителя Администрации Президента Российской Федерации»
  15. ↑ Официальное опубликование правовых актов в электронном виде
  16. ↑ «Новый глава администрации Кремля Антон Вайно и таинственный „нооскоп“»
  17. ↑ «Эксперты: идеи Вайно о „нооскопе“ восходят к Богданову и ранним коммунистам»
  18. ↑ «Nooscope mystery: The strange device of Putin’s new man Anton Vaino»
  19. ↑ Ал. Борисов. (15 августа 2016). «Что покажет кремлёвский нооскоп». Радио Свобода.
  20. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 16 февраля 2012 года № 57-рп «О награждении Вайно А. Э. Почётной грамотой Президента Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  21. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 24 ноября 2005 года № 567-рп «О поощрении»(չաշխատող հղում)
  22. ↑ «Чиновник из близкого круга Чемезова и Золотова возглавил АП». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հունիսի 3-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անտոն Վայնո» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր