Բալշա I սերբ.՝ Балша I խորվ.՝ Balša I | |
1356 - 1368 | |
---|---|
Մասնագիտություն՝ | միապետ |
Ծննդյան օր | II հազարամյակ |
Վախճանի օր | 1362 |
Դինաստիա | Բալիչիներ |
Զավակներ | Ստրատիմիր, Գեորգի I Բալշիչ, Բալշա II |
Բալշա I (սերբ.՝ Balsa I, խորվ.՝ Balša I) սերբ ազնվական, Բալշիչների դինաստիայի հիմնադիր, որը ապրել է XIV դարում[1]։ Ենթադրվում է, որ Ստեֆանի Դուշանի օրոք Բալշը պատկանում էր միայն Ստեփանակերտին, բայց զրպարտելով Զետա ազնվականությունը, նա իր իշխանությունը ընդլայնեց դեպի Ստորին Զետա, Կոտոր և Ալբանիայի մի մաս։ Որոշ հետազոտողներ կարծում էին, որ Բալշայի գահակալության ավարտին Ալբանիան պատկանում էր նրան «Ավլոնից առաջ», բայց ոչ բոլոր Բալսայի հաջողությունները հաստատվեցին[2]։
1361 թվականին արքայազն Վոյիսլավ Վոյնովիչը, Կոտորի հետ դաշինքով, պատերազմ սկսեց Դուբրովնիկի դեմ՝ փորձելով գրավել Մլեժ կղզին[3]։ Դուբրովնիկի իշխանությունները, պատերազմը դադարեցնելու համար, դիմեցին Բալշային՝ խաղաղության հասնելու միջնորդության համար։ Հաստատվեց խաղաղություն։ Եվ Բալշան դարձավ Դուբրովնիկի պատվավոր քաղաքացի[4]։ Սակայն շուտով խաղաղությունը խզվեց, և պատերազմը նորից սկսվեց։ Սա անուղղակիորեն նպաստում էր Վենետիկի դիրքորոշմանը, որը բազմիցս ցանկանում էր վերադարձնել Դուբրովնիկը[5]։ Համարվում է, որ Դուբրովնիկի աջակցությունը պայմանավորված էր «Զետա» հողերը միավորելու ցանկությամբ, որոնցում մաս էր կազմում Կոտորը[6]։ 1362 թվականին Բալշայի որդիների՝ Վերին Զետայի կառավարիչ Դուրաշ Իլիչի սպանությունը և նրա շրջանի անակցումը Բալշիչների ունեցվածքին նույնպես կապված են դրա հետ[7]։ Նույն թվականին մահացավ Բալշա I-ը[8]։
Մոնղոլական ավանդույթի համաձայն, Բալշան կին կողմում գտնվող նեմանիշների ազգականն էր, նա եկել էր Ստեֆան Նեմանիի որդի Վուկանից[9]։ Հետևաբար, իշխանության գալուց հետո, որը ստացավ Ստեֆան Ուրոշա V-ի մահվան մեղավորը, Վուկաշին Մրնյավչեվիչան, բալշիխները հռչակեցին իրենց անկախությունը «կանոնակարգից»[10]։
Բալշան ուներ երեք որդի՝ Ստրատիմիրին, Գեորգի I Բալշիչ և Բալշա II:
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(օգնություն)
{{cite journal}}
: Cite journal requires |journal=
(օգնություն)
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)