Էնթոնի Հեքթ

Էնթոնի Հեքթ (հունվարի 16, 1923(1923-01-16)[2][3], Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ[4][5][6] - հոկտեմբերի 20, 2004(2004-10-20)[1][2][3][…], Վաշինգտոն, ԱՄՆ[7][8][9]), ամերիկացի գրող, թարմանիչ և էսսեիստ, մանկավարժ։ ԱՄՆ-ի Կենգրեսի Գրադարանի պոեզիայի խորհրդատու։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Էնթոնի Հեքթ
անգլ.՝ Anthony Hecht
Ծնվել էհունվարի 16, 1923(1923-01-16)[2][3]
ԾննդավայրՆյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ[4][5][6]
Վախճանվել էհոկտեմբերի 20, 2004(2004-10-20)[1][2][3][…] (81 տարեկան)
Վախճանի վայրՎաշինգտոն, ԱՄՆ[7][8][9]
ԳերեզմանԲարդ Քոլեջ
Մասնագիտությունբանաստեղծ և գրող
Քաղաքացիություն ԱՄՆ
ԿրթությունԿոլումբիայի համալսարան, Բարդ Քոլեջ (1944)[10], Այովայի համալսարան, Քենյոն քոլեջ[10], Հորաս Մաննի դպրոց և Կոլումբիայի համալսարան (1950)[10]
ԱնդամակցությունԱրվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա և Արվեստի և գրականության ամերիկյան ակադեմիա
ԱշխատավայրՀարվարդի համալսարան[10], Ռոչեստերի համալսարան[10], Եյլի համալսարան[10], Ջորջթաունի համալսարան[10] և Սմիթ Քոլեջ
Պարգևներ

Էնթոնի Հեքը ծնվել է Նյու Յորքում՝ գերմանացի հրեաների ընտանիքում։ Դպրոցական տարիներին եղել է Ջեք Քերուակի համադասարանցին[18]։ Սովորել է բարդ քոլեջում, որտեղ 1944 թվականին ստացել է արվեստի բակալավրի աստիճան[19]։ 1944-ին Հեքթը զորակոչվեց բանակ և ուղարկվեց Եվրոպա, որտեղ նա կարողացավ մասնակցել ամերիկյան զորքերի մարտերին Գերմանիայում և Ճապոնիայում[20]։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո Հեքը ընդունվում է Քենյոն քոլեջ, որտեղ հանդիպում է ամերիկացի շատ հայտնի բանաստեղծների, ինչպիսիք են Ռանդալ Arարելը, Էլիզաբեթ Բիշոփը և Ալեն Թեյթը։ 1950 թվականին Հեքը ստանում է Կոլումբիայի համալսարանի մագիստրոսի կոչում[19]։

1954 թվականին լույս է տեսնում Հեքի «քարեր կանչելը» բանաստեղծական առաջին ժողովածուն, որը լավ արձագանքներ է ստացել քննադատների կողմից։ Սակայն առավել հաջող է ստացվել «դժվար ժամեր» (the Hard Hours) հաջորդ ժողովածուն, որը 1968 թվականին արժանացել Է Պուլիտցերյան մրցանակի[21]։

Ստեղծագործությանը զուգահեռ Հեքթը դասավանդում է պոեզիա։  1967-1985 թվականներին նա աշխատում է Ռոչեսթերի համալսարանի ամբիոնում, դասախոսություններ է կարդում Հարվարդում, Ջորջթաունի համալսարանում և Յելում[19]։ 1982-1984 թվականներին Հեքը եղել է ԱՄՆ Կոնգրեսի գրադարանի պոեզիայի խորհրդատու։ 1983 թվականին արժանացել է Բոլինգենի մրցանակի[22], իսկ 1988 թվականին արժանացել է Ռութ Լիլի մրցանակին[23]։

Հեքը մահացել է 2004 թվականի հոկտեմբերի 20-ին։ Թաղված է Բարդ քոլեջի գերեզմանատանը։ Մահից մեկ ամիս անց պարգևատրվել է ԱՄՆ արվեստի ազգային մեդալով։ Մեդալը ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշը հանձնել է բանաստեղծի այրուն՝ Հելեն Հեքթին[24]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 http://www.nytimes.com/2004/10/22/books/22Hecht.html
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Encyclopædia Britannica
  4. 4,0 4,1 4,2 https://www.poets.org/poetsorg/poet/anthony-hecht
  5. 5,0 5,1 5,2 http://www.worldatlas.com/webimage/countrys/namerica/usstates/nyfamous2.htm
  6. 6,0 6,1 6,2 http://www.encyclopedia.com/article-1G2-2691400020/more-light-more-light.html
  7. 7,0 7,1 7,2 http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/biography/hecht.html
  8. 8,0 8,1 8,2 http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A53133-2004Oct21.html
  9. 9,0 9,1 9,2 https://www.rochester.edu/pr/Review/V67N3/cn-inmem.html
  10. 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 http://www.nytimes.com/2004/10/22/books/anthony-hecht-a-formalist-poet-dies-at-81.html?_r=0
  11. Guggenheim Fellows-ի տվյալների բազա
  12. https://www.aarome.org/it/people/alumni/sof/news/sof-news-november-2016
  13. http://bollingen.yale.edu/poet/anthony-hecht
  14. https://www.arts.gov/honors/medals/anthony-hecht
  15. https://www.pulitzer.org/winners/anthony-hecht
  16. https://psa.fcny.org/psa/awards/frost_and_shelley/frost_winners/
  17. https://web.archive.org/web/20150315043417/https://poets.org/academy-american-poets/prizes/academy-american-poets-fellowship
  18. Биография поэта Արխիվացված 2010-06-16 Wayback Machine(անգլ.)
  19. 19,0 19,1 19,2 «"Энтони Хект. Биография". Энциклопедия Кругосвет». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 17-ին.
  20. «"Энтони Хект. Стихи"».(չաշխատող հղում)
  21. Официальный сайт «Пулитцеровской премии» Արխիվացված 2012-09-18 Wayback Machine(անգլ.)
  22. Официальный сайт «Премии Боллингена» Արխիվացված 2011-05-19 Wayback Machine(անգլ.)
  23. «Премия Рут Лили» на сайте poetryfoondation.org Արխիվացված 2011-10-19 Wayback Machine(անգլ.)
  24. «Вручение Хелен Хект Национальной медали искусств, присужденной Энтони Хекту» Արխիվացված 2010-05-29 Wayback Machine(անգլ.)