Էուջենիո Մոնտի | |
---|---|
Անձնական տեղեկություն | |
Սեռ՝ | արական |
Մասնագիտացում՝ | բոբսլեիստ |
Երկիր՝ | Իտալիա և Իտալիայի թագավորություն |
Ծննդյան ամսաթիվ՝ | հունվարի 23, 1928[1][2][3][…] |
Ծննդավայր՝ | Դոբիակո, Բոլցանո, Venezia Tridentina, Իտալիայի թագավորություն |
Մահվան ամսաթիվ՝ | դեկտեմբերի 1, 2003[4] (75 տարեկան) |
Մահվան վայր՝ | Բելունո, Վենետո, Իտալիա |
Հասակ՝ | 172 սանտիմետր[1] |
Քաշ՝ | 73 կիլոգրամ[1] |
Էուջենիո Մոնտի (իտալ.՝ Eugenio Monti, հունվարի 23, 1928[1][2][3][…], Դոբիակո, Բոլցանո, Venezia Tridentina, Իտալիայի թագավորություն - դեկտեմբերի 1, 2003[4], Բելունո, Վենետո, Իտալիա), իտալացի բոբսլեյիստ, կրկնակի օլիմպիական չեմպիոն և աշխարհի իննակի չեմպիոն (յոթ անգամ՝ զույգերով, երկու անգամ՝ քառյակներով)[5]։ Սպորտային վարպետության սկզբունքների համար 1964 թվականին պարգևատրվել է Պիեռ դը Կուբերտենի անվան շքանշանով։
Ծնված լինելով Դոբիակոյում՝ «Թռչող կարմրագլուխը» դարձել է իտալացի լավագույն երիտասարդ լեռնադահուկորդը, որը ազգային չեմպիոնական տիտղոսներ է նվաճել սլալոմում և մեծ սլալոմում։ Սակայն 1951 թվականին կտրել է երկու ոտքերի ծնկների հոդակապերը և դադարեցրել դահուկային սպորտի կարիերան։ Դրանից հետո Մոնտին անցել է բոբսեյի։
1954 թվականին նա նվաճել է իր Իտալիայի առաջին առաջնությունը, իսկ 1957 թվականին՝ աշխարհի առաջնությունը։ 1956 թ Կորտինա դ՚ Ամպեցոյի օլիմպիական խաղերում նա նվաճել է երկու արծաթե մեդալ՝ զույգերով և քառյակներով։ 1960 թվականին նա չի կարողացել մասնակցել Օլիմպիական խաղերի, քանի որ տնտեսական պատճառներով դրանում բոբսլիգ չի անցկացվել։
1964-ին Ինսբրուքում արարք է արել, որը համաշխարհային ճանաչում է ձեռք բերել։ Նրա զույգը առաջատար էր, և երբ նրա մրցակիցների՝ բրիտանացիներ Էնթոնի Նեշի և Ռոբին Դիքսոնի բոբը կոտրվել է, Մոնտին, նրանց արժանիքները որպես արժանի մրցակից ընդունելով, իր բոբից տվել է անհրաժեշտ մասը մրցակիցներին, ինչի արդյունքում նրանք շահել են։ Նա նմանատիպ արարք է արել քառյակի մրցույթի ժամանակ, երբ նա անձամբ վերանորոգել է կանադացիների մարզագործիքը, որոնք արդյունքում ստացել են ոսկին։ Այնտեղ՝ Ինսբրուքում, Մոնտին եղել է Իտալիայի հավաքականի դրոշակակիրը։ Ի պատիվ դրան՝ շրջադարձներից մեկը անվանվել է նրա անունով։
1968 թվականին Գրենոբլում վերջապես Մոնտիի զույգը և քառյակը նվաճել են ոսկի։ Սակայն Իտալիան զույգի մեջ ցույց է տվել նույն ժամանակը, ինչ Գերմանիան, և առաջնությունը տվել են Մոնտիին դե Պաոլիսի հետ միասին միայն այն պատճառով, որ նույն ուղու վրա նրանք ռեկորդ են սահմանել։ Մոնտին ուզում էր դիմել դատավորներին, որ ԳԴՀ-ին նույնպես ոսկի շնորհվի, քանի որ «մեր բախտը բերել է միայն առաջին մրցավազքում», և արդարություն պետք է լինի։ Հազիվ չորս գործընկերներ համոզել են նրան, որ մեդալը պահի իրեն։
Գրենոբլում անցկացվող օլիմպիական խաղերից հետո նա հեռացել է սպորտից և զբաղվել է Կորտինա Դ'Ամպեցոում գտնվող բոբսլեի իր ուղով՝ հոգ է տարել դրա մասին, կազմակերպել մրցումներ։
Նրա որդին դարձել է թմրամոլ և շուտով մահացել։ Իր կյանքի վերջում Մոնտին հիվանդացել է Պարկինսոնի հիվանդությամբ։ Այն պատճառով, որ այլևս չէր կարող սպորտով զբաղվել և ընդհանրապես վարել ակտիվ կյանք, 2003 թվականին 75 տարեկան հասակում ինքնասպան է եղել հրազենով։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Էուջենիո Մոնտի» հոդվածին։ |
|