Ժյուլ Բաստիդ

Ժյուլ Բաստիդ
ֆր.՝ Jules Bastide
 
Կուսակցություն՝ Aide-toi, le ciel t'aidera?
Մասնագիտություն՝ Քաղաքական գործիչ, գրող
Ազգություն ֆրանսիացի
Ծննդյան օր Նոյեմբերի 21, 1800
Ծննդավայր Ֆրանսիա Ֆրանսիա, Փարիզ
Վախճանի օր Մարտի 2, 1879
Վախճանի վայր Ֆրանսիա Ֆրանսիա, Փարիզ
Քաղաքացիություն  Ֆրանսիա

Ժյուլ Բաստիդ[1] (նոյեմբերի 21, 1800(1800-11-21)[5][6][3][…], Փարիզի նախկին 11-րդ շրջան, Փարիզ, Ֆրանսիա[7] - մարտի 2, 1879(1879-03-02)[2][3][4], Փարիզ, Ֆրանսիա[8]-1879), ֆրանսիացի հրապարակախոս, պատմաբան և քաղաքական գործիչ։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նա այցելում Հենրիխ IV-ի քոլեջ, այնուհետև նվիրվում է իրավագիտությանը։ Որպես ապստամբության մասնակից 1820 թվականի հունիսի 5-ին ՝ զորքերի հետ բախման արդյունքում վիրավորված, նա բանտարկվեց, իսկ 1821 թվականին միացավ ֆրանսիացի կարբոնարներին՝ ակտիվ մասնակցություն ունենալով Վերականգնման դեմ բոլոր դավադրություններին։ Որպես հրետանային նավապետ, նա նույնպես ներգրավված էր 1830 թվականի դեկտեմբերյան ապստամբության մեջ[9]։

Նա ընդգրկված էր գաղտնի համայնքի մեջ, որի ղեկավարն էր Ֆիլիպո Միքելե Բուոնարոտին։ Այս համայնքի Բաստիդին վստահեց Ֆրանսիայի հարավում հանրապետական կուսակցություն կազմակերպելու գործը, և 1832 թվականի սկզբին նա այդ նպատակով գնաց Լիոն և Գրենոբլ։ Չնայած նրան ձերբակալեցին և դատեցին որպես ցուցարար և հանրապետական, մայիսի վերջին նա ազատ արձակվեց, և նույն տարվա հունիսի 5-ին նա ակնառու մասնակցություն ունեցավ Փարիզում գեներալ Լամարկի թաղման ժամանակ տեղի ունեցած անկարգություններին։ Բաստիդը դատապարտվեց մահվան, բայց կարողացավ փախչել Անգլիա, որտեղ նա ապրել է երկու տարի[10]։

Բաստիդի լրագրողական գործունեությունն արտահայտվեց «Ազգային» ամսագրին նրա անդամակցությամբ և իր իսկապես շատ վառ արմատական քրիստոնեա-սոցիալիստական գունազարդման հրապարակմամբ՝ «Ազգային ակնարկ» ամսագիրը։ 1848 թվականի փետրվարյան հեղափոխությունից հետո նա եղել է Արտաքին գործերի նախարարի պատվիրակ, այնուհետև նույն նախարարության գլխավոր քարտուղարը, եղել է նաև կազմող ժողովի անդամ[11], իսկ մայիսի 11-ից հունիսի 29-ը և 1848 թվականի հուլիսի 17-ից 1848 թվականի դեկտեմբերի 20-ը՝ Արտաքին գործերի նախարարը (ընդմիջման ընթացքում - ծովային նախարար), բայց այս նշանավոր պաշտոններում նա բավականին աննշան դեր խաղաց[9]։

Բայց նրա «Ֆրանսիայի Հանրապետությունը և Իտալիան 1848 թվականին» (Բրյուսել, 1858)[12] և «Կրոնական պատերազմներ Ֆրանսիայում» (2 հատոր, Փարիզ, 1859) աշխատությունները մեծ ուշադրություն են գրավել։ Նրա «Օրենսդիր ժողովի պատմություն» աշխատությունից միայն առաջին հատորն է հայտնվել (1847)[13]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Финогеев А.Г., Гамидуллаева Л.А., Васин С.М., Шмид А.В. Конвергентная платформа для анализа больших данных в процессе исследования инновационной системы региона». Теоретическая и прикладная экономика. 4 (4): 28–44. 2019-04. doi:10.25136/2409-8647.2019.4.27580. ISSN 2409-8647.
  2. ↑ 2,0 2,1 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
  4. ↑ 4,0 4,1 Pinson G., Thérenty M. Médias 19 (ֆր.) — 2011. — ISSN 1927-0178
  5. ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  6. ↑ Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation (ֆր.) — Montpellier: ABES, 2001.
  7. ↑ 7,0 7,1 Archives de Paris — P. 65.
  8. ↑ Chabillon, Christian; Mennessier, Anne-Laurence. Gérer les périodiques. Presses de l’enssib. էջեր 112–121. ISBN 978-2-910227-71-5.
  9. ↑ 9,0 9,1 dx.doi.org http://dx.doi.org/10.17658/issn.2058-5462/issue-09/mroberts/figure34. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 10-ին. {{cite web}}: Missing or empty |title= (օգնություն)
  10. ↑ «Assemblée nationale». Enzyklopädie der Neuzeit Online. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 10-ին.
  11. ↑ Bernier, Gaston (2003). «Multidictionnaire de la langue française / Marie-Éva de Villers. 4 éd. Montréal : Québec Amérique, 2003. xxv, 1542 p. (Cédérom de la 3 éd. sur le marché) Dictionnaire des difficultés du français / Jean-Paul Colin. Paris : Dictionnaire Le Robert VUEF, 2002. 676 p. (Les usuels) Nouveau dictionnaire des difficultés du français moderne / (Joseph) Hanse, (Daniel) Blampain. 4 éd. Bruxelles : De Boeck Duculot, 2000. 649 p. (Cédérom également)». Documentation et bibliothèques. 49 (3): 141. doi:10.7202/1030196ar. ISSN 0315-2340.
  12. ↑ Vernay-Nouri, Annie. Livres d'Arménie. Éditions de la Bibliothèque nationale de France. էջեր 14–25. ISBN 978-2-7177-2375-5.
  13. ↑ Pinson, Guillaume. Fiction du monde. Presses de l’Université de Montréal. էջեր 9–18. ISBN 978-2-7606-2078-0.

Գրականություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժյուլ Բաստիդ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ