Իդա Ալբերգ ֆիններեն՝ Ida Emilia Aalberg | |
---|---|
Ծնվել է | դեկտեմբերի 4, 1857[1] |
Ծննդավայր | Leppäkoski, Janakkala |
Մահացել է | հունվարի 17, 1915[1] (57 տարեկան) |
Մահվան վայր | Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն |
Մասնագիտություն | դերասանուհի, թատրոնի դերասանուհի և թատերական ռեժիսոր |
Քաղաքացիություն | Ֆինլանդիայի մեծ իշխանություն |
Ida Aalberg Վիքիպահեստ |
Իդա Էմիլիա Ալբերգ (ֆիններեն՝ Ida Emilia Aalberg, դեկտեմբերի 4, 1857[1], Leppäkoski, Janakkala - հունվարի 17, 1915[1], Պետրոգրադ, Ռուսական կայսրություն), ֆինլանդացի դերասանուհի։
Ծնվել է ուղեպահակ վարպետի աղքատ ընտանիքում։ Մեկ տարի սովորել է աղջիկների դպրոցում, ինչպես նաև անցակցրել է մասնավոր դասեր։ 17 տարեկանում գնում է Հելսինկի, որտեղ հանդիպում է ռեժիսոր Կարլ Բերգոնի հետ, ով աղջկա մեջ տեսնում է ապագա դերասանուհու ներուժը և ֆիննական թատրոնում վերցնում աշխատանքի։ Հասարակության մեջ նրա նկատմամբ հետաքրքրությունն առաջանում է Բորիսկոյի «Գյուղական սրիկա» (1877) պիեսում հաջող հանդես գալուց հետո։ 1877 և 1880 թվականներին հայտնի գերմանացի դերասանուհի Մարիա Նեման Զեբահի մոտ սովորում է դերասանական հմտություններ։ Ալբերգը միջազգային ճանաչում ունեցավ 1880 թվականի ամռանը՝ Մյունխենում, Վիեննայում և Բուդապեշտում կայանալիք հյուրախաղերի ժամանակ։ Այդ նույն տարում ֆիննական թատրոնում ունեցավ մեծ հաջողություններ՝ խաղալով Նորայի դերը՝ Հենրիկ Իբսենի «Տիկնիկների տուն» պիեսում, որն էլ դարձավ լավագույններից մեկն իր կարիերայում։ Այդ ժամանակից ի վեր դերասանուհին աստիճանաբար ամրապնդում է իր՝ ազգային ժառանգություն կարգավիճակը։
1883 թվականին Ալբերգը դուրս եկավ ֆիննական թատրոնից։ Որին հետևեց 1883-1884 թվականների երկար շրջագայությունը Փարիզում, այնուհետև ստացավ բազմաթիվ առաջարկներ արտասահմանից, ինչի շնորհիվ 1885-1887 թվականներին, մասնավորապես, հանդես եկավ արտասահմանում։ 1885 թվականին Ստոկհոլմի թագավորական թատրոնում խաղում է Ուիլյամ Շեքսպիրի «Համլետ» պիեսից՝ Օֆելիայի դերը։ Նույն թվականին աշխատել է Կոպենհագենի «Խաղատուն» թատրոնում, իսկ 1886 թվականին՝ «Դագմար» թատրոնում։ 1887 թվականին դերասանուհին ամուսնացել է փաստաբան և քաղաքական գործիչ Լաուրի Կիվեկասի հետ, ում մահից հետո, 1893 թվականին, ստեղծել է սեփական թատերախումբը։
1894 թվականին Իդա Ալբերգն ամուսնացել է մոլի թատերասեր, պետական գործող խորհրդական՝ բարոն Ալեքսանդր Իկսկուլ ֆոն Գիլդենբանդտի հետ և տեղափոխվել Սանկտ Պետերբուրգ։ Այնտեղ դերասանուհին կերտել է մի շարք դերեր, առանձնահատուկ հաջողություններով հանդես է եկել «Կամելիազարդ տիկինը», «Լեդի Մակբեթ», «Տուն», «Թեոդոր» բեմականացումներում և ակտիվորեն շրջագայել Ռուսաստանում, Գերմանիաում և Սկանդինավիայում։ 1906 թվականին, Կարլ Բերգբոմի մահից հետո, ստանձնել է Ֆինլանդիայի ազգային թատրոնի ղեկավարությունը։ 1915 թվականի հունվարին դերասանուհին հանկարծակի հիվանդացել է և մահացել Պետրոգրադում։ Թաղված է Հելսինկիում։
Ֆինն հայտնի դերասանուհու արվեստն առանձնանում էր իր դրամատիկ մեծ ուժով։ Նա կերտել է սիրող և տառապող կանանց կերպարներ, որոնք տարբերվում են խոր զգայունությամբ, ամբողջականությամբ և կրքոտությամբ։ Դերասանուհու կերտած դերերում համակցվում էին նուրբ հոգեբանությունն ու հղկված, մանրամասն մշակված կերպարները։
1972 թվականին Ֆինլանդիայի ազգային թատրոնի շենքի հարևանությամբ կանգնեցվել է Իդա Ալբերգի հուշարձանը, իսկ Հելսինկիի փողոցներից մեկն անվանվել է ի պատիվ նրա։ Ինչպես նաև նրա անունն է կրում Յանակալայի հրապարակներից մեկը։ Բացի այդ, հայրենի քաղաքում բացվել է Ալբերգի թանգարանը։ Իդա Ալբերգի հիմնադրամը երկու տարին մեկ Ֆինլանդիայում շնորհում է ամենամեծ թատերական մրցանակը։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Իդա Ալբերգ» հոդվածին։ |
|