Ծովահարս ռուս.՝ Сирена | |
---|---|
Տեսակ | հրատարակություն և գրական ստեղծագործություն |
Ժանր | պատմվածք |
Ձև | պատմվածք |
Հեղինակ | Անտոն Չեխով |
Երկիր | Ռուսական կայսրություն |
Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
Գրվել է | 1887 |
Հրատարակվել է | օգոստոսի 24 (սեպտեմբերի 5), 1887 |
«Ծովահարս» (ռուս.՝ Сирена), Անտոն Պավլովիչ Չեխովի պատմվածքը` գրված 1887 թվականին։ «Պետերբուրգյան թերթում» 1887 թվականի օգոստոսի 24-ի № 231 համարում։
Պատմվածքն առաջին անգամ հրապարակվել է Պետերբուրգյան թերթում № 231, 1887 թվականի օգոստոսի 24 –ին, (հին տոմարով) թռչող նշումներ բաժնում, Ա. Չեխոնտե ստորագրությամբ։ Ոճային փոփոխություններից և կրճատումներից հետո Չեխովը պատմվածքը ընդգրկել է 1899-1901 թվականներին Ադոլֆ Մարքսի կողմից հրատարակվող ստեղծագործությունների ժողովածուի առաջին հատորի մեջ։ Չեխովը պատմվածքից հանել է Բուլղարիայի իրադարձությունների վերաբերյալ ակնարկները, ավելացնելով որոշ դետալներ, այնպիսիք ինչպիսիք են բաժակի վրայի գրառումները, «Նրան նաև վանականներն են ընդունում»։
Չեխովի կենդանության օրոք պատմվածքը թարգմանվել է գերմաներեն, լեհերեն, սերբախորվաթերեն և շվեդերեն։
Ալեքսանդր Լազարև-Գրուզինսկու խոսքերով պատմվածքը գրողի կողմից գրվել է Բաբկինոյում մեկ օրում[1]։ Միխայիլ Չեխովը վստահ էր, որ պատմվածքում արտացոլված են Չեխովի զվենիգորոդյան տպավորությունները։ Զվենիգորոդում Ա. Պ. Չեխովն «այցելել էր գավառական համագումարի նիստերին, որտեղ ծանոթացել էր չինովնիկական կյանքի կենսաձևին».
Դատական պաշտոնյաների խումբը գործի լսումներից հետո նստած էր դատարանի խորհրդակցական դահլիճում և սպասում էր, թե երբ նախագահը կարտահայտի իր հատուկ կարծիքը։ Ճաշի ժամն արդեն անցել էր և բոլորը սոված էին։ Տեղամասային հաշտարար դատավոր Ժիլինը սկսեց խոսել կերակրի մասին և հիշեց, թե ինչպես մի անգամ իր երազած «խոճկորը ծովաբողկի տակ» կերակրատեսակը հիստերիկա առաջացրեց իր մոտ։ Կերակրի հմայքի մասին խոսակցությունները դառնում էին ավելի բուռն և սենյակում բոլորը գրգռված էին։ Մեկը մյուսի ետևից տղամարդիկ դահլիճից դուրս էին գալիս՝ չդիմանալով գայթակղությանը։ Անհաջողակ նախագահը ներկայանում է վերջինը` մոռանալով արտահայտել հատուկ կարծիք և հեռանում, որպեսզի գայթակղության չենթարկվի։