Կրակովի մեծ իշխանություն (գերմ.՝ Großherzogtum Krakau, լեհ.՝ Wielkie Księstwo Krakowskie), ինքնավար կազմավորում Ավստրո-Հունգարական կայսրության կազմում, անեքսիայի ենթարկված Կրակովի Հանրապետության տեղում[1]։ Այժմ իշխանության ամբողջ տարածքը պատկանում է Լեհաստանին։
Չնայած Մեծ իշխանությունը հանդիսանում էր Վարշավայի դքսության մնացորդներից մեկը, Վիեննայի վեհաժողովի որոշմամբ Կրակովը շարունակում էր մնալ Ռուսաստանի, Պրուսիայի և Ավստրիայի պրոտելտորատի տակ։ Ընդ որում Ավստրիան քաղաքում հասել էր որոշակի իշխանության։
1846 թվականին տեղի ունեցավ օտարերկրացիների դեմ ուղղված Կրակովի ապստամբությունը[2]։ Այն հիմք հանդիսացավ ավստրիական զորքերի քաղաք մտցնելունմ իսկ հետագայում կայսրությանը մինալուն։ Նախադեպը վատ անրադարձավ ռուս-ավստրիական հարաբերությունների վրա։
Գալիցիա և Լոդոմերիա թագավորության, Օսվենցիմ իշխանության և Զատոր իշխանության հետ ընդգրկված էր «Գալիցիա և Լոդոմերիա թագավորություն և Կրակովի մեծ իշխանություն, Օսվենցիմ իշխանություն, Զատոր իշխանություն» գավառի մեջ։
Երկու կայսրությունների համար կործանիչ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո, երկու կողմերի համար վիճելի տարածքը ընդգրկվեծ անկախ Լեհաստանի կազմի մեջ։
1853-1854-ական թվականներին անց էր կացվել վարչական բարենորոգում, որի արդյունքում Մեծ իշխանությունը բաժանվել էր 3 պովյատների. խշանովյան (լեհ.՝ chrzanowski), կրակովյան (լեհ.՝ krakowski)և յավոժինյան (լեհ.՝ jaworznicki): Բացի այդ քաղաքային պովյատների իրավունք ունեին Կրակովը, Խշանուվը, Թեբինյան, Նովա, Գորա և Յավոշնո գյուղերը։