Հուբերտ Մարիշկա գերմ.՝ Hubert Marischka | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 27, 1882[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Brunn am Gebirge, Mödling District, Ստորին Ավստրիա, Ավստրո-Հունգարիա և Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա[4] |
Մահացել է | դեկտեմբերի 4, 1959[1][2][3][…] (77 տարեկան) |
Մահվան վայր | Վիեննա, Ավստրիա[4] |
Մասնագիտություն | կինոռեժիսոր, սցենարիստ, օպերային երգիչ, թատրոնի դերասան և կինոդերասան |
Քաղաքացիություն | Ավստրիա |
IMDb | ID 0548098 |
Hubert Marischka Վիքիպահեստ |
Հուբերտ Մարիշկա (գերմ.՝ Hubert Marischka, օգոստոսի 27, 1882[1][2][3][…], Brunn am Gebirge, Mödling District, Ստորին Ավստրիա, Ավստրո-Հունգարիա և Վիեննա, Ավստրո-Հունգարիա[4] - դեկտեմբերի 4, 1959[1][2][3][…], Վիեննա, Ավստրիա[4]), ավստրիացի դերասան, երգիչ, ռեժիսոր և սցենարիստ։ Էրնստ Մարիշկայի եղբայրն է[5][6][7][8][9]։
Ավստրիական կայսերական պալատի մատակարարի՝ ոսկեջրագործ Յոհան Մարիշկայի որդին՝ Հուբերտ Մարիշկան սկզբում ատաղծագործություն է սովորել։ Դրանից հետո նա սկսել է վոկալի դասեր ստանալ, իսկ 1904 թվականին Սանկտ Պյոլտենի քաղաքային թատրոնում Կառլ Միլյոկերի «Խեղճ Իոնաֆան» օպերետում երգչի դեր ստանձնելով՝ սկսել է իր դերասանական կարիերան։ Հուբերտ Մարիշկան հաջողությամբ աշխատել է որպես դերասան, մասնավորապես՝ «Երջանիկ այրին» բեմականացման մեջ մարմնավորել է կոմս Դանիլոյի դերը։ 1907 թվականի հուլիսի 27-ին Մանհեյմում մասնակցել է Լեո Ֆալլի «Ուրախ գեղջուկը» բեմականացման պրեմիերային։ Վիեննայում Հուբերտ Մարիշկայի բեմական դեբյուտը տեղի է ունեցել 1908 թվականի դեկտեմբերի 23-ին Կառլս թատրոնի բեմում, երբ նա խաղում էր Ֆալլի «Բաժանվածը» բեմականացման մեջ։ Հետագայում Մարիշկան փայլել է Ան դեր Վին թատրոնի ներկայացումներում, որտեղ էլ ավելի ուշ սկսել է աշխատել որպես օպերետների ռեժիսոր։ 1923 թվականին նա նաև ստանձնել է Ան դեր Վին թատրոնի տնօրենի պաշտոնը։ 1924 թվականի փետրվարի 28-ին հենց այդ թատրոնի բեմում է կայացել Իմրե Կալմանի «Կոմսուհի Մարիցա» օպերետի պրեմիերան։ 1920-ական թվականների վերջին Վիեննայի պետական օպերայի բեմում Հուբերտ Մարիշկան հանդես է եկել կոմպոզիտոր Յոհան Շտրաուսի «Վենետիկի գիշերները» ստեղծագործության բեմականացման մեջ[7][8][10][11]։
Հուբերտ Մարիշկային անմիջապես գրավել է նաև կինեմատոգրաֆը։ Կինոյում նա սկսել է աշխատել որպես դերասան, ինչպես նաև ռեժիսոր ու սցենարիստ։ Հանս Մոզերի հետ միասին Մարիշկան նկարահանել է այնպիսի հայտնի ֆիլմեր, ինչպիսիք են «Հրավիրում ենք պարի» (1941 թվական) և «Դիվանատան պարոն խորհրդական» (1948 թվական) ժապավենները։ Որոշ ժամանակ Հուբերտ Մարիշկան գլխավորել է Վիեննայի քաղաքային թատրոնը, այնուհետև ստանձնել է Ռեյմունդ թատրոնի ղեկավարի պաշտոնը, գլխավորել է Papageno երաժշտական հրատարակչատան գործերը և Վիեննայի երաժշտության և կատարողական արվեստի ակադեմիայում «օպերետ» մասնագիտության պրոֆեսոր է եղել[7][8]։
Հուբերտ Մարիշկան մահացել է 1959 թվականի դեկտեմբերի 4-ին Վիեննայում։ Նրա աճյունն ամփոփված է Վիեննայի հայտնի Հիտցինգյան գերեզմանատանը[7][8]։
1907 թվականին Հուբերտ Մարիշկան ամուսնացել է լիբրետիստ Վիկտոր Լեոնի դստեր՝ Լիցի Լեոնի հետ (Լիցի Ֆելիցիտաս, ամբողջակական՝ Felicitas Anna, ծնվել է 1889 թվականին)։ Նրանք ունեցան երեք զավակ՝ Վիկտոր Մարիշկան, Լիզլ Մարիշկան, ով հետագայում դարձավ դերասանուհի, և Ֆրանց Մարիշկան, ով էլ դարձավ ռեժիսոր։ Կնոջ՝ Լիցի մահից հետո 1918 թվականին Հուբերտ Մարիշկան ամուսնացավ Վիլհելմ թատրոնի տնօրեն Կարչագ Լիլիանի դստեր հետ։ Այս ամուսնությունից նա ունեցավ երկու որդի՝ Գեորգ Մարիշկան և Տասիլո Մարիշկան։ Ընդհանուր հաշվով, Մարիշկան ամուսնացել է չորս անգամ[8]։
Հուբերտ Մարիշկայի եղբայրը՝ Էռնստ Մարիշկան (02.01.1893 - 12.05.1963) ավստրիացի ռեժիսոր և սցենարիստ է, ով մասնագիտացել է վիեննական օպերետների և կատակերգություն ժանրում։ Նա առավել հայտնի է իր ֆիլմերից երեքի շնորհիվ, որոնցից մեկը 1955-ից մինչև 1958 թվականները նկարահանված «Սիսի» ֆիլմն է, մյուս երկուսը՝ «Սիսի երիտասարդ կայսրուհին» և «Սիսի։ Կայսրուհու դժվար տարիները»։
Ստորև ներկայացված են Հուբերտ Մարիշկայի ֆիլմագրության ցանկը[7][8]՝
2009 թվականին Մարիշկա եղբայրների պատվին անվանվել է Վիեննայի 21-րդ թաղամասի Ֆլորիդսդորֆի ճեմուղին։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հուբերտ Մարիշկա» հոդվածին։ |
|