Մարգ Մոլ | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 2, 1884[1][2][3] |
Ծննդավայր | Մյուլուզ |
Մահացել է | մարտի 15, 1977[1] (92 տարեկան) |
Վախճանի վայրը | Մյունխեն, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[4] |
Քաղաքացիություն | Գերմանիա |
Կրթություն | Մատիսի ակադեմիա |
Մասնագիտություն | քանդակագործ և նկարչուհի |
Ամուսին | Օսկար Մոլ |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Երեխաներ | Brigitte Würtz? |
Marg Moll Վիքիպահեստում |
Մարգ Մոլ (գերմ.՝ Marg Moll, ծննդյան անունը՝ Մարգ Խեֆներ, օգոստոսի 2, 1884[1][2][3], Մյուլուզ - մարտի 15, 1977[1], Մյունխեն, Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետություն[4]), գերմանացի քանդակագործ, նկարիչ, գրող։
Մարգը գեղարվեստական կրթություն է ստացել Մայնի Ֆրանկֆուրտում գտնվող Շտեդելի գեղարվեստի ինստիտուտում, որտեղ մեծ ուշադրություն է դարձրել քանդակագործությանը։ 1905 թվականին եղել է նկարիչ Օսկար Մոլի աշակերտը, որի հետ ամուսնացել է 1906 թվականին։ Երիտասարդ զույգը տեղափոխվել է Բեռլին, որտեղ աշխատել է նկարիչ Լովիս Կորինտի ստուդիայում։ Միաժամանակ Մարգն անատոմիա է ուսանել Լևին-Ֆունկի դպրոցում։ 1907 թվականին Մոլ ընտանիքը տեղափոխվել է Փարիզ, որտեղ ընկերներ են դարձել Անրի Մատիսի հետ, եղել նրա ամենամտերիմ ընկերներից, Մատիսին համոզել բացելու իր ակադեմիան (Մատիսի ակադեմիա)։ Ակադեմիայում Մարգ Մոլն աշխատել է քանդակագործության բաժնում[5]։
Առաջին համաշխարհային պատերազմի ավարտից հետո Մարգ Մոլը մեկնել է Բրեսլաու, որտեղ Օսկարը պրոֆեսորի պաշտոն է ստացել Գեղարվեստի պետական ակադեմիայում։ Մարգ Մոլի այդ շրջանի ստեղծագործություններն իրենց վրա են կրում փարիզյան իրեն ծանոթ այնպիսի քանդակագործների ազդեցությունը, ինչպիսիք են Ալեքսանդր Արխիպենկոն, Օսիպ Ցադկինը և Կոնստանտին Բրանկուզին։ 1928 թվականին Մանգ Մոլը կրկին մեկնել է Փարիզ և աշակերտել Ֆեռնան Լեժեին։ Ավելի ուշ Փարիզում ներգրավել է 1940 խմբի կազմում, ցուցահանդեսների մասնակցել այնպիսի նկարիչների հետ, ինչպիսիք են Ռոբեր Դելոնեն և Ալբեր Գլեզը։ Մարգի պլաստիկ ստեղծագործությունները ավելի ու ավելի վերացական են դառնում. աստիճանաբար հեռանում է ռեալիստական արվեստից։
1932 թվականին Բրեսլաուի ակադեմիան փակվել է։ Մոլերը նախ տեղափոխվել են Դյուսելդորֆ, ապա` Բեռլին։ Գերմանիայում Ազգային սոցիալիստների իշխանության գալուց հետո Օսկարին հեռացրել են դասավանդման գործընթացից։ Նրա, ինչպես նաև Մարգի աշխատանքները, վերագրվում էին դեգեներատիվ արվեստին։ Մարգի բրոնզե արձանիկներից մեկը՝ «Պարուհին», 1937 թվականին բռնագրավվել է և ուղարկվել նացիստների կազմակերպած դեգեներատիվ արվեստի ցուցահանդեսին։ Տարիներ շարունակ արձանը համարվել է կորած, մինչև այն հայտնաբերվել է 2009 թվականին Բեռլինի կենտրոնում պեղումների ժամանակ։ Մոլեր ընտանիքին պատկանող դեգեներատիվ արվեստի ստեղծագործությունների զգալի հավաքածու ավերվել է 1943 թվականի ռմբակոծության ժամանակ։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտից և 1947 թվականին Օսկար Մոլի մահից հետո Մարգը շարունակում է զբաղվել քանդակագործությամբ։ 1947-1950 թվականներին նա բնակվել է Ուելսում, այնուհետև Լոնդոնում հանդիպել է քանդակագործ Հենրի Մուրի հետ։ 1952 թվականին Մոլը վերադարձել է Դյուսելդորֆ։ Հետագա տարիներին նա շրջագայել է ինչպես Գերմանիայում, այնպես էլ արտասահմանում։ Մարգ Մոլը ստեղծագործել է և՛ բրոնզով, և՛ փայտով։
1969 թվականին պարգևատրվել է «Գերմանիայի Ֆեդերատիվ Հանրապետության վաստակի համար» մեծ շքանշանով, 1970 թվականին՝ Քյոլնի 16-րդ արվեստի ցուցահանդեսի պատվավոր մեդալով։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարգ Մոլ» հոդվածին։ |
|