Մարիա Արբատովա

Մարիա Արբատովա
Դիմանկար
Ծնվել էհուլիսի 17, 1957(1957-07-17) (67 տարեկան)
ԾննդավայրՄուրոմ (Վլադիմիրի մարզ), Վլադիմիրի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունՄաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ (1984)
Մասնագիտությունլրագրող, բանաստեղծուհի, գրող, հաղորդավար, սցենարիստ, թարգմանչուհի, քաղաքական գործիչ, հեռուստահաղորդավարուհի, արձակագիր, հասարակական գործիչ, ռադիոհաղորդավար, դրամատուրգ և հրապարակախոս
Կայքarbatova.ru
 Maria Arbatova Վիքիպահեստում

Մարիա Արբատովա (հուլիսի 17, 1957(1957-07-17), Մուրոմ (Վլադիմիրի մարզ), Վլադիմիրի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ, ծնունդով՝ Գավրիլինա, 1999 թվականից Արբատովա կեղծանունը դարձրել է պաշտոնական ազգանուն[1][2][3]), ռուս վիպասան, պատմվածքների հեղինակ, դրամատուրգ, բանաստեղծ, լրագրող, թոք-շոուի հաղորդավար, քաղաքական գործիչ և 1990-ականների Ռուսաստանի ամենահայտնի ֆեմինիստներից մեկը։ Արբատովան Մոսկվայի գրողների միության[4] և Ռուսաստանի թատերական գործիչների միության անդամ է։ Նա Ռուսաստանում և արտերկրում բեմադրված տասնչորս պիեսների, քսան գրքի, բազմաթիվ հոդվածների հեղինակ է թերթերում և պարբերականներում։ Նա արժանացել է բազմաթիվ պարգևների իր գրական և հասարակական նվաճումների համար[5]։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արբատովան ծնվել է 1957 թվականի հուլիսի 17-ին Վլադիմիրի շրջանի Մուրոմ քաղաքում, Իվան Գավրիլովիչ Գավրիլինի և Ցիվյա Իլյինիչնա Այզենշտադտի ընտանիքում։ Մեկ տարի անց ընտանիքը տեղափոխվել է Մոսկվա։ Դպրոցում սովորելու ընթացքում նա չի միացել կոմսոմոլին՝ «սկզբունքային նկատառումներից ելնելով»[6]։ 9-րդ և 10-րդ դասարաններում հաճախել է Մոսկվայի պետական ​​համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի Երիտասարդ լրագրողների դպրոց[1]։ Միաժամանակ, ըստ իր իսկ հայտարարությունների, նա դարձավ մոսկովյան հիպի շարժման ակտիվիստներից մեկը[[1][7]։

Հայրը՝ Իվան Գավրիլովիչ Գավրիլինը (1910, Կուդաշևո, Ռյազանի նահանգ - 1969), ավարտել է փիլիսոփայության և գրականության ինստիտուտի պատմության բաժինը, այնուհետև՝ Լենինի ռազմաքաղաքական ակադեմիայի ասպիրանտուրան, լրագրող և խմբագիր, եղել է խմբագրի տեղակալ- «Կարմիր աստղի» գլխավոր, մարքսիստական ​​փիլիսոփայություն է դասավանդել Լենինի, Ֆրունզեի, Ձերժինսկու անվան ռազմական ակադեմիաներում։ 1950 թվականին նշանակվել է Մուրոմում՝ որպես մարքսիստական ​​փիլիսոփայության ռազմական ուսուցիչ[6], իսկ 1958 թվականին ընտանիքը վերադարձել է Մոսկվա։

Մայրը՝ Ցիվյա Իլյինիչնա Այզենշտադտ (1922, Մոսկվա - 2017, Մոսկվա), Սամուիլ Իոսիֆովիչ Այզենշտադտի զարմուհին։ Դպրոցն ավարտել է ոսկե մեդալով, 1940-ին ընդունվել է Մոսկվայի 1-ին բժշկական ինստիտուտ, այնուհետև տարհանման ժամանակ տեղափոխվել է Մոսկվայի անասնաբուժական ինստիտուտ, գերազանցությամբ ավարտել՝ դառնալով մանրէաբան։ 1990-ականներին նա ակտիվորեն հետաքրքրվեց Ռեյկի թերապիայով և դարձավ հաջողակ Ռեյկի թերապևտ։

Մարիան ընդունվել է Մոսկվայի պետական ​​համալսարանի փիլիսոփայական ֆակուլտետը, բայց շուտով թողել է այն, քանի որ, գաղափարական ուժեղ ճնշման է ենթարկվել[8][9]։ 1984 թվականին ավարտել է Գորկու անվան գրական ինստիտուտի դրամատիկական բաժինը[6]։ Նա մասնավոր կերպով սովորել է հոգեվերլուծական խորհրդատվություն, Բ.Գ.Կրավցովի և Ս.Գ.Ագրաչովի «հոգեվերլուծական ընդհատակում»[10]։

1989 թվականին ընդունվել է ԽՍՀՄ գրողների միություն։ 1991 թվականից ղեկավարում է կանանց հոգեբանական վերականգնման «Հարմոնիա» ակումբը։ 1996 թվականից զբաղվում է անհատական ​​խորհրդատվությամբ՝ որպես հոգեվերլուծաբան։ Մոտ հինգ տարի աշխատել է Общая газета-ում՝ որպես սյունակագիր։ Հինգ տարի աշխատել է TV-6-ի «Ես ինքս եմ» կանանց թոք շոուում որպես համահաղորդավարուհի։ «Մայակ 24» ռադիոկայանի «Право быть собой» հաղորդաշարի հեղինակն ու վարողն է։ Արբատովայի երրորդ ամուսինը Շումիտ Դատա Գուպտան է՝ ռուսերենից անգլերեն գրական թարգմանիչ։ 1985 թվականից ապրում է Ռուսաստանում։ «Поединки. Испытание смертью» և «Испытание смертью» գրքերի համահեղինակն է։

Արբատովան ծավալել է նաև ակտիվ քաղաքական գործունեություն, եղել է պատգամավորության թեկնածու, սակայն պարտություն է կրել ընտրություններում[11]։ 

«Свободная Россия» կուսակցության ղեկավարներից էր։ 2013 թվականի հունվարին նա աջակցեց ԱՄՆ քաղաքացիների կողմից ռուս որբերի որդեգրումն արգելող օրենքի ընդունմանը[12]։ Մոսկվայի Մարդու իրավունքների հանձնակատարին կից հասարակական փորձագիտական ​​խորհրդի անդամ։

2014 թվականից ի վեր նա աջակցում է Ուկրաինայի դեմ ագրեսիային՝ մեկնաբանելով այն որպես «պատերազմ Ռուսաստանի և ՆԱՏՕ-ի միջև»[13]։ Նա բազմիցս արել է ուկրաինաֆոբ հայտարարություններ[14]։

Գրքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Пьесы для чтения» — сборник пьес — М.: Прометей — 1991.
  2. «Drang nach Westen» — пьеса — Berlin: Felix Bloh Erben — 1992.
  3. «Probeinterview zum Thema Freiheit» — пьеса — Reinbek: Rowohlt Verlag GmbH — 1996.
  4. «Gleichung mit zwei gegeben» — пьеса — Reinbek: Rowohlt Verlag GmbH — 1996.
  5. «Erobrte Bastiionen» — пьеса — Reinbek: Rowohlt Verlag GmbH — 1997.
  6. «Меня зовут женщина» — сборник рассказов — М.: Прометей, 1998; М.: Эксмо, 1999 — ISBN 5-04-003539-X; М.: Эксмо-Пресс, 2001 — ISBN 5-04-008069-7; М: АСТ, 2008 — ISBN 978-5-17-043667-5, ISBN 978-5-9713-6629-4.
  7. «Mon nom est femme» — сборник рассказов — Paris: Editions Jacqueline Chambon — 2000 — ISBN 978-2-87711-231-4.
  8. «Визит нестарой дамы» — роман — М.: Подкова, 1999 — ISBN 5-89517-033-1; М.: Эксмо, 1999 — ISBN 5-04-004754-1; М.: Эксмо, 2005 — ISBN 5-699-05585-1; М: АСТ, 2008 — ISBN 978-5-17-047862-0, ISBN 978-5-9713-7587-6.
  9. «Мне 40 лет» — автобиографический роман — М.: Захаров. АСТ., 1999—464 с. ISBN 5-8159-0013-3
  10. «По дороге к себе» — сборник пьес — М.: Подкова — 1999.
  11. «On the Road to Ourselves \\ Russian Mirror. Three Plays by Russian Women» — пьеса — Amsterdam: Overseas Publishers Association, 1998 — ISBN 90-5755-025-3; On the Road to Myself — Amsterdam: Harwood Academic Publishers — 1999.
  12. «Мобильные связи» — М.: Эксмо — сборник повестей и рассказов — 2000 — ISBN 5-04-004755-X; М.: АСТ, 2008 — ISBN 978-5-17-044177-8, ISBN 978-5-9713-6628-7.
  13. «На фоне Пушкина… и птичка вылетает…» — сборник повестей и рассказов — М.: Эксмо — 2001 — ISBN 5-04-007940-0.
  14. «Последнее письмо к А»— сборник повестей и рассказов — М.: Эксмо — 2001 — ISBN 5-04-008257-6.
  15. «Опыт социальной скульптуры» — сборник повестей и рассказов — М.: Эксмо, 2002 — ISBN 5-04-010340-9.
  16. «Уроки Европы» — сборник повестей и рассказов — М: Эксмо-Пресс — 2002 — ISBN 5-04-010121-X.
  17. «Прощание с XX веком» — автобиографический роман в 2-х тт. — М.: Эксмо — 2002. — ISBN 5-699-00249-9.
  18. «Семилетка поиска» — роман в 2-х тт. — М.: Эксмо — 2003 — ISBN 5-699-03826-4, ISBN 5-699-04583-X; М: АСТ, 2008 — ISBN 978-5-17-046073-1, ISBN 978-5-9713-7588-3.
  19. «Как я честно пыталась попасть в думу» — автобиографическая повесть — М.: Эксмо — 2003 — ISBN 5-699-04180-X
  20. «Мне 46» — автобиографический роман — М.: Эксмо — 2004 — ISBN 5-699-05183-X.
  21. «Na imię mi kobieta» — сборник повестей и рассказов — Warszawa: Twój Styl — 2005 — ISBN 83-7163-554-0.
  22. «Любовь к американским автомобилям» — сборник повестей и рассказов — М.: Эксмо — 2004 — ISBN 5-699-07954-8.
  23. «Как я пыталась честно попасть в Думу» — автобиографическая повесть — М.: АСТ, Харвест, 2007 — ISBN 978-5-17-046018-2, ISBN 978-5-9713-6401-6, ISBN 978-985-16-3319-3.
  24. «Дегустация Индии» — роман — М.: АСТ — 2006 — ISBN 5-17-040576-6, ISBN 5-9713-3550-2, ISBN 978-5-9713-3550-4; София: Рива, 2008.
  25. «Старые пьесы о главном» — сборник пьес — М.: АСТ — 2008 — ISBN 978-5-17-053496-8, ISBN 978-5-9713-9176-0.
  26. «Кино, вино и домино» — роман — М.: АСТ — 2009 — ISBN 978-5-17-060342-8, ISBN 978-5-403-01655-1.
  27. «Испытание смертью или Железный филателист» В соавторстве с Шумитом Датта Гупта — роман — М.: Астрель — 2012 — ISBN 978-5-271-40565-5.
  28. «Новая русская женщина» — сборник повестей и рассказов — СПб.: АМФОРА — 2012 — ISBN 978-5-367-02365-7.
  29. «Неделя на Манхэттене» — автобиографическая проза — М.: АСТ — 2017 — ISBN 978-5-17-102382-9.
  30. «Живая скульптура» — сборник прозы — Т8 RUGRAM — 2018 — ISBN 978-5-4467-3319-4.
  31. «Время Оливье» — рассказ в «Книге гастрономических историй, ради которой объединились те, кого объединить невозможно» — «Лимбус Пресс» — 2018 — ISBN 978-5-8370-0817-7; авторская запись текста на радио в программе «Много букв» на радиостанции Маяк — 2018.
  32. «Вышивка по ворованной ткани» — первая часть романа «Берёзовая роща» — М. ЭКСМО 2021 — ISBN 978-5-04-112788-6.
  33. «लपंडाव म्रित्युषु» — роман «Испытание смертью или Железный филателист». В соавторстве с Шумитом Датта Гупта (в переводе на язык марати) — издательство «Каласакта»(город Пуне, Индия — 2022 — ISBN 9818195363803.
  34. «Пирамиды роста» — вторая часть романа «Берёзовая роща» — М. ЭКСМО 2022 — ISBN 978-5-04-169183-7.
  35. «Стеклянный занавес» -третья часть романа «Берёзовая роща» — М. ЭКСМО 2024 — ISBN ISBN 978-5-04-191104-1.

Պիեսներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1979 — «Завистник»
  2. 1982 — «Уравнение с двумя известными»
  3. 1984 — «Алексеев и тени»
  4. 1987 — «Анкета для родителей»
  5. 1985 — «Виктория Васильева глазами посторонних»
  6. 1987 — «Сны на берегу Днепра»
  7. 1987 — «Семинар у моря»
  8. 1991 — «Сейшен в коммуналке»
  9. 1991 — «Поздний экипаж»
  10. 1992 — «Дранг нах вестен»
  11. 1992 — «По дороге к себе»
  12. 1993 — «Пробное интервью на тему свободы»
  13. 1991 — «Пробный сеанс»
  14. 1994 — «Взятие Бастилии»

Ֆիլմի սցենարներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 1990, Мне не забыть, мне не простить… (совм. с Н. Репиной)
  • 2010, Поединки. Испытание смертью (совм. с Шумитом Датта Гупта)
  • 2011, Поединки. Две жизни полковника Рыбкиной

Դերեր կինոյում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 2005, Дневной Дозор — էպիզոդ
  • 2009, Питерские каникулы — камео

Հաղորդումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Հեռուստաշոու «Я сама», ТВ-6 (1995—1999)[15]
  • «Право быть собой» — Маяк 24 ռադիո (հեղինակ և վարող)։

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Март М. Мария Арбатова: «Хорошо выгляжу, потому что дома у меня нет весов» Արխիվացված 2010-02-15 Wayback Machine. // АиФ Суперзвёзды. — № 24 (102). — 26 декабря 2006.
  2. ↑ «Копылова В. Не просто Мария. // «Московский комсомолец», 16 октября 2008». Արխիվացված օրիգինալից 2010 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2009 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  3. ↑ Интернет-конференция М. Арбатовой на сайте «Чат со звездой» Արխիվացված 2007-10-17 Wayback Machine, 12 октября 2001
  4. ↑ Список членов Союза писателей Москвы(չաշխատող հղում)
  5. ↑ Encyclopedia of Russian Women's Movements. Greenwood Publishing Group. 2001. էջ 202. ISBN 0-313-30438-6. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «Согласно официальному сайту М. Арбатовой». Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 7-ին. Վերցված է 2008 թ․ մայիսի 21-ին.
  7. ↑ Алексеев А. Мария Арбатова: Невозможно быть культурным насильно Արխիվացված 2022-03-31 Wayback Machine. // Российская газета. — № 4344. — 18 апреля 2007.
  8. ↑ Чему вас научили в МГУ? // Коммерсантъ-Власть. — № 4 (607). — 31 января 2005.
  9. ↑ «Список выпускников 1984 года Литературного института им. А. М. Горького». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 30-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 60 (օգնություն)
  10. ↑ «По информации в блоге М. Арбатовой». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2009 թ․ դեկտեմբերի 24-ին.
  11. ↑ Выборы депутатов Государственной Думы Федерального Собрания Российской Федерации третьего созыва 19 декабря 1999 года. Данные о числе голосов избирателей, полученных каждым из зарегистрированных кандидатов, и числе голосов избирателей, поданных против всех кандидатов Արխիվացված 2011-11-01 Wayback Machine. // Российская газета. — 1999.
  12. ↑ «Как быть с лозунгом «против подлецов»?». russia.ru. 2013 թ․ հունվարի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 14-ին.
  13. ↑ «Мария Арбатова: Россия воюет не с Украиной — Россия воюет с НАТО». Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 6-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 6-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 43 (օգնություն)
  14. ↑ «Мария Арбатова и неблагодарные украинцы.: strekozamarina — LiveJournal». Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․ հունվարի 6-ին. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 6-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 57 (օգնություն)
  15. ↑ «Мария Арбатова уходит с ТВ-6». Московский комсомолец. 1999 թ․ սեպտեմբերի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 8-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարիա Արբատովա» հոդվածին։
Թեմատիկ կայքեր