Մարկ Սոլոնին | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 29, 1958 (66 տարեկան) |
Ծննդավայր | Սամարա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
Մասնագիտություն | ոչ գեղարվեստական գրող, հրապարակախոս և military flight engineer |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսաստան |
Կրթություն | Սամարայի պետական տիեզերական համալսարան |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Q105576561? |
Կայք | solonin.org |
Մարկ Սեմյոնի Սոլոնին (ռուս.՝ Марк Семёнович Солонин, մայիսի 29, 1958, Սամարա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս պատմաբան, գրող, հրապարակախոս, բլոգեր։ Կրթությամբ ավիացիոն ինժեներ-կոնստրուկտոր է։
Հեղինակել է գրքեր ու հոդվածներ, որոնք նվիրված են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին, հատկապես նրա սկզբնական փուլին։
Ռուսախոս ակադեմիական պատմաբանների կարծիքը Սոլոնինի աշխատանքների նկատմամբ տարբեր է` դրականից մինչև խիստ բացասական, ընդհուպ մինչև պատմության խեղաթյուրման մեղադրանք[1][2][3][4][5][6][7][8][9]։
Մարկ Սոլոնինը ծնվել է 1958 թվականի մայիսի 29-ին Կույբիշևում։ Հայրն աշխատել է տեխնոլոգ առանցքակալների գործարանում, մայրն ինստիտուտում գերմաներեն է դասավանդել։ 1975 թվականին դպրոցն ավարտել է ոսկե մեդալով և ընդունվել Կույբիշևի` Ս. Կորոլյովի անվան ավիացիոն ինստիտուտ, որն ավարտելուց հետո աշխատել է փակ ընկերությունում։
1987 թվականին աշխատել է հնոցապան, վերակառուցման տարիներին եղել է Կույբիշևի հասարակական-քաղաքական ակումբներից մեկի կազմակերպիչներից։
1980-ական թվականների կեսերից սկսել է աշխատել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի թեմայով։ Նրա գրքերը հրատարակվել են Ռուսաստանում, Ուկրաինայում, Լեհաստանում, Էստոնիայում, Սլովակիայում, Լիտվայում, Չեխիայում, Ռումինիայում և Բուլղարիայում։
2010 թվականի մարտին ստորագրել է ռուսական ընդդիմության դիմումը` «Պուտինը պետք է հեռանա»։
2011 թվականին որպես սցենարի համահեղինակ աշխատել է Ալեքսեյ Պիվովարովի «Հունիսի 22. ճակատագրական որոշումներ» վավերագրական ֆիլմի շուրջ։
Սոլոնինը բազմիցս հրավիրվել է «Հաղթանակի գինը» հաղորդման եթերներին, որ հեռարձակվել է «Մոսկվայի արձագանք» (ռուս.՝ Эхо Москвы) ռադիոկայանով։
2009-2010 թվականներին հրավիրվել է մասնակցելու Տալլինում և Վիլնյուսում կայացած գիտաժողովների, դասախոսություններով հանդես է եկել Տալլինի, Վիլնյուսի, Կաունասի, Բրատիսլավայի, Բոստոնի և Վաշինգտոնի համալսարաններում։
2016 թվականի մարտից ապրում և աշխատում է Էստոնիայում, որտեղ Pyroheat OU ընկերության համասեփականատերն ու գլխավոր նախագծողն է։
2018 թվականի մայիսի 18-ին ընդունվել է Ազատ պատմաբանների ընկերության մեջ։
Ընկեր Ստալինի մասնակցությունը պատերազմին նման է նրան, որ գինովցած խանը հարբում է ու հրդեհում տունը, իսկ հետո արթնանում ու նետվում կրակը հանգցնելու... - Մարկ Սոլոնին, 2011[10]
|
Սոլոնինը կասկածի տակ է դնում խորհրդային պատմագիտության ավանդական տեսակետն այն մասին, որ հունիսի 22-ին վերմախտը կարմիր բանակին ուղղությամբ անսպասելի ու ջախջախիչ հարձակում է կատարել։ Հեղինակի գնահատականով տանկերն ու հրետանին, պայմանավորված ներխուժման տեմպից, կարող էին գրոհել ԽՍՀՄ-ի սահմանից մի քանի տասնյակ կիլոմետր խորքում գտնվող նպատակակետերի վրա։ Այդ ժամանակ կարմիր բանակի դիվիզիաների 90 %-ը տեղաբաշխված էր ոչ այդ շրջանում։ Օդային ջախջախիչ հարվածի հնարավորությունը Սոլոնինը նույնպես բացառում է` հղում անելով այն բանին, որ այդ ժամանակ օդային ռմբակոծությունները ցածր արդյունավետություն, իսկ լյուֆտվաֆեն հարաբերականորեն քիչ թվաքանակ է ունեցել։ Նա նաև կասկածի տակ է դնում հարվածի անսպասելիության հարցը` բազմաթիվ ապացույցներ բերելով նախապատերազմյան օրերին ռազմական պատրաստականության բարձրացման վերաբերյալ։ Բացի դրանից` կարմիր բանակի ամենից խոշոր պարտությունները Կիևի, Բրյանսկի մոտ գրանցվել են պատերազմի ոչ առաջին ամիսներին։
Ինքնաթիռների քանակը (800 միավոր), որոնք ոչնչացվել են պատերազմի առաջին օրերին խորհրդային օդուժի կողմից, պատմաբանը հիմնավորված չի համարում` ասելով, որ այդ թվում հետագայում ընդգրկվել են օդնավակայաններում լքված ինքնաթիռները ևս։ 2010-2011 թվականներին Սոլոնինը հրատարակել է արևմտյան սահմանամերձ շրջանների օդուժի ջախջախման հանգամանքների երկհատորանոց վավերագրական նյութեր, որտեղ արխիվային մի քանի հարյուր փաստաթղերի կիրառմամբ վերականգնել է պատերազմի առաջին օրերի պատկերը օդուժում։ Գրքերը հրատարակվել են «Արհավիրքի նոր ժամանակագրություն» և «Արհավիրքի այլ ժամանակագրություն» վերնագրերով։
Խորհրդային ղեկավարության տարօրինակ պահվածքը, որ մի քանի անգամ հորդորել էր չտրվել սադրանքների և որը արևմտյան հատուկ ռազմական շրջանի մի քանի ավիագնդերում հունիսի 22-ը հայտարարել էր ոչ աշխատանքային, իսկ հունիսի 22-ին մոբիլիզացում չէր հայտարարել, Սոլոնինը բացատրում է նրանով, որ հունիսի 22-ին Ստալինը նախապատրաստել էր խորհրդային քաղաքների պրովոկացիոն գնդակոծման բեմարկում։ Դրանից հետո հունիսի 23-ին ծրագրվել է մոբիլիզացիա, իսկ հուլիսի սկբին` հարձակման կազմակերպում։ Այս վարկածը թույլ է տալիս բացատրել պատերազմի սկզբի հետ կապված մի շարք տարօրինակ դրվագներ, չնայած հեղինակն ինքը ուղղակի հայտարարում է, որ այս ենթադրության վավերագրական ապացույցներ չունի[11]։
2011 թվականի ապրիլի 16-ին «Մոսկվայի արձագանք» (ռուս.՝ Эхо Москвы) ռադիոկայանի եթերում Մարկ Սոլոնինը ներողություն է խնդրել իր ընթերցողներից իր գրքում խորհրդային ավիացիայի` պատերազմի առաջին երեք ամիսներին մարտական թռիչքների քանակությունը նշելու համար` 250.000: Այս թիվը նա վերցրել էր «1941 թվական. դասեր և եզրակացություններ» ժողովածուից, որ կազմվել էր ռազմական գիտությունների դոկտոր, գեներալ-մայոր Վ. Նելասովի ղեկավարությամբ. այդ տվյալը, պարզվում է, սխալ է եղել։ Արխիվային փաստաթղեթերին ծանոթանալուց հետո Սոլոնինը նշել է, որ թռիչքների մոտավորապես այդպիսի քանակությունն առնչվում է 1941 թվականի հունիսի 22-ից 1942 թվականի հունիսի 22-ի շրջանին[12][13]։
Լրագրող, գրող Յուլյա Լատինինան «Մոսկվայի արձագանք» (ռուս.՝ Эхо Москвы) ռադիոկայանի եթերում Սոլոնինին Վիկտոր Սուվորովի հետ անվանել է 20-21-րդ դարերի ռազմական մեծ պատմաբան[14]։ Վիկտոր Սուվորովը, որ նույնպես հայտնի է պատմության վերանայման իր աշխատանքներով, ինչպես Սոլոնինը, վերջինիս աշխատանքները որակել է «գիտական սխրանք» և «ոսկե աղյուս պատերազմի պատմության, որ դեռ ինչ-որ ժամանակ պետք է գրվի»[15]։
«Աստղ» (ռուս.՝ «Звезда») գրական ամսագրի մեկնաբան Սամուիլ Լուրիեն բարձր է գնահատել Սոլոնինի` «կես դարում ստեղծված պատմական հատուկ սուտը պսակազերծելու փորձը»[16]։ Նրա կարծիքով Սոլոնինին հատկապես ատում են, քանի որ նա «գրում է պատկերավոր, կենդանի մարդու տոնայնությամբ»[17]։
Ռուսաստանի ԳԱ Համընդհանուր պատմության ինստիտուտի աշխատակից, միջնադարի պատմության մասնագետ Իգոր Դուբրովսկին Սոլոնինի գրքերը համարել է իսկական պատմաբանի աշխատանք, սակայն ԳԱ Հասարակական գիտությունների գիտական տեղեկատվության ինստիտուտի աշխատակից Սերգեյ Երմոլաևը Դուբրովսկու դրական արձագանքը թյուրիմացություն է համարել` մանրամասն անդրադառնալով Սոլոնինի եզրակացությունների վերլուծությանը[1][18][19]։
Մարկ Սոլոնինի աշխատանքը դրական է գնահատել հրապարակախոս Լեոնիդ Ռաձիխովսկին[20]։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի թեմայով նրա գործերը մի շարք քննադատներ համարում են պատմական ռևիզիոնիզմի ժանրի գործեր[21][8][22][23][24]:
{{cite web}}
: Invalid |url-status=404
(օգնություն)
|