Մերսեդես Կաբելյո դե Կարբոներա | |
---|---|
Ծննդյան անուն | իսպ.՝ Juana Mercedes Cabellos Llosa[1] |
Ծնվել է | փետրվարի 7, 1845[2][3][4][…] |
Ծննդավայր | Moquegua, Պերու[5] |
Վախճանվել է | հոկտեմբերի 12, 1909[6][2] (64 տարեկան) |
Վախճանի վայր | , Լիմա |
Մասնագիտություն | վիպասան, ակնարկագիր և կանանց իրավունքների պաշտպան |
Լեզու | իսպաներեն |
Քաղաքացիություն | Պերու |
Ժանրեր | էսսե |
Գրական ուղղություններ | ռեալիզմ |
Ուշագրավ աշխատանքներ | Blanca Sol? |
Ազգականներ | Mariano de la Llosa y Vizcarra? |
Mercedes Cabello de Carbonera Վիքիպահեստում |
Մերսեդես Կաբելյո դե Կարբոներա (իսպ.՝ Mercedes Cabello de Carbonera, փետրվարի 7, 1845[2][3][4][…], Moquegua, Պերու[5] - հոկտեմբերի 12, 1909[6][2], , Լիմա), պերուացի գրող։ Պերուական գրականության մեջ քննադատական ռեալիզմի ռահվիրաներից և առաջին պերուացի ֆեմինիստներից մեկը։
Մերսեդես Կաբելյոն ծնվել է հարուստ ընտանիքում։ Նրա հայրն ու հորեղբայրը հաճախ էին ճամփորդում և 1830 թվականին ֆրանսիայից լավ պահպանված գրադարան բերեցին։ Մերսեդես Կաբելյոն ինքնուրույն և տնային ուսուցիչների օգնությամբ լավ ուսումնասիրեց ֆրանսերենը, ինչը հետագայում նպաստեց նրան, որ նա կարողանում էր արագ ծանոթանալ Ֆրանսիայից եկող գրքային նորույթներին։ 20 տարեկանում տեղափոխվել է Լիմա, որտեղ դարձել է գրական սալոնի անդամ։
1867 թվականին ամուսնացել է դոկտոր Ուրբանո դե Կարբոներայի հետ, որը Լիմայում մասնավոր պրակտիկա էր անցնում։ Ուրբանոն խաղամոլ էր, նրանք երեխաներ չունեին և դժբախտ էին։ Հետագայում զույգը բաժանվեց։
Մերսեդեսը հանդես է եկել կանանց վիճակի վերաբերյալ մի շարք հոդվածներով, որտեղ նա հստակորեն նշել է այդ ժամանակ հասարակության մեջ կանանց, անկախ նրանց դասից, ենթակա լինելու դիրքը։
1900 թվականին, դեպրեսիայի, խելագար մելամաղձության և տունը, որտեղ ապրում էր եղբոր հետ, այրելու փորձից հետո, Մերսեդեսը տեղափոխվել է հոգեբուժարան։
Մահացել է հոգեբուժարանում 9 տարի անց, 1909 թվականի հոկտեմբերի 12-ին՝ հոգեկան խանգարումներից (կա կարծիք, որ նա ամուսնուց վարակվել էր սիֆիլիսով, և նրա հոգեկան խանգարումը դրա հետևանքն էր)[7]։
Մերսեդես Կաբելյո դե Կարբոներան 6 վեպի հեղինակ է, որոնցից ամենահաջողվածներն են «Բլանկա Սոլ» (1888), «Հետևանքները» (1890) և «Դավադիրը» (1892)։ Գրել է բազմաթիվ հոդվածներ և ակնարկներ գրական և սոցիալական թեմաներով՝ մասնավորապես կանանց էմանսիպացիայի։
Գրողի ստեղծագործությունների հիմնական թեման Լիման է, նրա քաղաքական և աշխարհիկ կյանքը։ Կանանց էմանսիապացիայի ջատագով Մերսեդես Կաբելյո դե Կարբոներան պերուական գրականության պատմության մեջ համարվում է քննադատական ռեալիզմի ռահվիրա։
Որպես ստեղծագործական թեմա ընտրելով կաշառակերությունը և վերին խավի սնանկացումը («Բլանկա Սոլ» և «Հետևանքներ»)՝ գրողը, ըստ Տամայո Վարգասի, «ցանկանում է ստեղծել իրատեսական գրականություն (Լատինական) Ամերիկայում, բայց, գտնվելով կյանքի զգացմունքային կողմում, պայքարում է ռեալիզմի համար։
Մերսեդես Կաբելյո դե Կարբոներայի վեպերում, պատմվածքներում և գրական ու ֆեմինիստ էսսեներում նկատելի է համակրանք և ազդեցություն, բայց առաջին հերթին ֆրանսիական դասականների ազդեցությունը` Բալզակ, Ֆլոբեր, Դոդե, Զոլա։ Իր ժամանակի այս զարգացած կնոջ գրչին է պատկանում նաև Լև Տոլստոյի ստեղծագործական և փիլիսոփայական տեսակետների վերաբերյալ երկարատև մի ակնարկ, որը, ըստ քննադատների, նույնպես որոշակի ազդեցություն ունեցավ Կարբոներայի վրա։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մերսեդես Կաբելյո դե Կարբոներա» հոդվածին։ |