Նոյ Ռամիշվիլի

Նոյ Ռամիշվիլի
 
Կուսակցություն՝ Ռուսաստանի սոցիալ-դեմոկրատական բանվորական կուսակցություն
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր ապրիլի 5, 1881(1881-04-05)
Ծննդավայր Օզուրգեթի գավառ, Քութայիսի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն
Վախճանի օր դեկտեմբերի 7, 1930(1930-12-07) (49 տարեկան)
Վախճանի վայր Փարիզ
Քաղաքացիություն  Ռուսական կայսրություն
 
Ինքնագիր Изображение автографа

Նոյ Վիսարիոնի Ռամիշվիլի (վրաց.՝ ნოე ბესარიონის ძე რამიშვილი, ապրիլի 5, 1881(1881-04-05), Օզուրգեթի գավառ, Քութայիսի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն - դեկտեմբերի 7, 1930(1930-12-07), Փարիզ), Ռուսական կայսրության և Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետության քաղաքական գործիչ, հեղափոխական։ Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետության կառավարության առաջին նախարար-նախագահ:

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է գյուղացիական ընտանիքում։ Ավարտել է աստվածաբանական դպրոցը, Քութաիսիի հոգևոր ճեմարանը։ 1901 թվականին ընդունվել է Յուրիևի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետը, սակայն արդեն 1902 թվականին քաղաքական գործունեության համար հեռացվել և աքսորվել է Կովկաս։ Նույն թվականին անդամագրվել է Ռուսաստանի սոցիալ-դեմոկրատական ​​աշխատանքային կուսակցություն: 1902 թվականից եղել է Թիֆլիսում, ղեկավարել է ռազմական կազմակերպությունը, ձերբակալվել է, աքսորվել է, փախել արտասահման։ 1908-1909 թվականներին դասախոսությունների է հաճախել Լայպցիգի համալսարանում:

1907 թվականի մայիսից մինչև 1911 թվականի վերջը եղել է՝ ՌՍԴԱԿ Կենտկոմի թեկնածու անդամ։ 1908 թվականի օգոստոսից մինչև 1909 թվականի հունվարը եղել է՝ ՌՍԴԱԿ Կենտկոմի արտաքին բյուրոյի անդամ։

1917 թվականի փետրվարից հետո՝ Համառուսաստանյան Սահմանադիր ժողովի անդամ Անդրկովկասից:

1917 թվականի սեպտեմբերին Համառուսաստանյան դեմոկրատական կոնֆերանսում ընտրվել է Ռուսաստանի Հանրապետության ժամանակավոր խորհրդի (Նախախորհրդարանի) անդամ։

1918 թվականի ապրիլի 22-ից՝ Անդրկովկասի Դեմոկրատական Դաշնային Հանրապետության ներքին գործերի նախարար։

1918 թվականի մայիսի 16-ին Վրաստանի Ազգային խորհրդի գործադիր կոմիտեն պաշտոնապես սկսել է նախապատրաստվել Վրաստանի պետական անկախության հռչակմանը։ Նախապատրաստական հանձնաժողովի կազմում եղել են Նոյ Ռամիշվիլին, Դավիթ (Տվյալներ) Վաչնաձեն և Շալվա Մեսխիշվիլին։ 1918 թվականի մայիսի 25-ին որոշում է կայացվել հռչակել Վրաստանի պետական անկախությունը։ Միաժամանակ որոշվել է Անդրկովկասի Դեմոկրատական Դաշնային Հանրապետության փլուզումը հայտարարել նախքան Վրաստանի անկախության հռչակումը։ Եղել է առաջիններից մեկը, ոռը ստորագրել է Վրաստանի Անկախության հռչակագիրը[1]։

1918 թվականի մայիսի 26-ին Ն.Վ.Ռամիշվիլին գլխավորել է Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետության սոցիալ-դեմոկրատական կառավարությունը։ Միաժամանակ մնացել է ներքին գործերի նախարարի պաշտոնին։

Եղել է մի շարք բարեփոխումների նախաձեռնողներից մեկը, մասնավորապես՝ համընդհանուր կրթության ներդրում, բնակչության սոցիալական ապահովություն, թագավորական ընտանիքին պատկանող ունեցվածքի օտարում հօգուտ փոքր տնտեսությունների։

Մինչեւ 1918 թվականի հունիսի 24-ը եղել է Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետության կառավարության նախարար-նախագահ։ Այնուհետև՝ հանրապետության արտաքին գործերի նախարար Նոյ Ջորդանիայի կառավարությունում։

1921 թվականի փետրվարի 1-ին Կարմիր բանակի Վրաստան մուտք գործելուց հետո աքսորվել է։ 1923 թվականին անհաջող կերպով փոռձել է ապստամբություն բարձրացնել Վրաստանում խորհրդային իշխանության դեմ։ Եղել է պրոմեթեիզմ շարժման ակտիվ գործիչ[2], որն ուղղված է եղել ԽՍՀՄ ժողովուրդների բոլշևիկների իշխանությունից ազատագրման համար մղվող պայքարին։ 1926 թվականին Ստամբուլում կովկասցի գաղթականների կողմից ստեղծվել է Կովկասի անկախության կոմիտեն։ Այնտեղ Ռամիշվիլին դարձել է Վրաստանի ներկայացուցիչներից մեկը։

1930 թվականի դեկտեմբերի 7-ին նրան գնդակահարել է ահաբեկիչ Պարմեն Ճանուկվաձեն[3]։

Թաղված է Լևիլի գերեզմանատանը։

Թբիլիսիի Մաչաբելի 6 հասցեում տեղադրվել է Նոյ Ռամիշվիլիի հուշատախտակը[4]։

  • Карточки на Н. Рамишвили, составленная 3 (16) ноября 1910 года Тифлисским губернским жандармским управлением
    Քարտեր Ն.Ռամիշվիլիի համար, կազմված Թիֆլիսի նահանգային ժանդարմերիայի վարչության կողմից, 1910 թվականի նոյեմբերի 3-ին (16)
  • С грузинскими, армянскими и азербайджанскими политиками, Тифлис, 1919. Н. Рамишвили 3-й справа, в первом ряду в центре — Е. Гегечкори.
    Վրացի, հայ և ադրբեջանցի քաղաքական գործիչների հետ, Թիֆլիս, 1919 թվական, Ն. Ռամիշվիլի 3-րդը աջից, առաջին շարքում՝ կենտրոնում՝ Է. Գեգեչկորի .
  • Карл Каутский с грузинскими социал-демократами, Тифлис, 1920. Слева-направо (1-й ряд): С. Девдариани, Н. Рамишвили, Н. Жордания, К. Каутский и его жена Луиза, С. Джибладзе, Р. Арсенидзе; 2-й ряд: секретарь Каутского Пауль Ольберг, В. Тевзая, К. Гварджаладзе, К. Сабахтарашвили, С. Тевзадзе, А. Урушадзе, Г. Цинцабадзе
    Կարլ Կաուցկին վրացի սոցիալ-դեմոկրատների հետ, Թիֆլիս , 1920 թվական:
  • 1926. Похороны Н. Чхеидзе. Рамишвили седьмой слева
    1926 թվական, Ն. Չխեիձեի հուղարկավորությունը. Ռամիշվիլին ձախից յոթերորդն է

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Remix of «საქართველოს დამოუკიდებლობის დეკლარაცია» by Liza Buskhrikidze». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-08-03-ին. Վերցված է 2019-10-19-ին.
  2. ↑ Alexander Mikaberidze, 2015. Historical Dictionary of Georgia. Արխիվացված է Փետրվար 26, 2017 Wayback Machine-ի միջոցով: — Р. 550.
  3. ↑ «Noe Ramishvili». Արխիվացված է օրիգինալից 2019-08-03-ին. Վերցված է 2019-08-03-ին.
  4. ↑ ул. Мачабели, 6

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նոյ Ռամիշվիլի» հոդվածին։
GND: 1060534878 · ISNI: 0000000036359462 · LCCN: n2007048042 · SUDOC: 192195506 · VIAF: 58531647 · WorldCat VIAF: 58531647