Պոլ Ժինիստի

Պոլ Ժինիստի ֆր.՝ Paul Ginisty
Ծննդյան անուն	ֆր.՝ Eugène Léon Paul Ginisty[1]
Ծնվել է	ապրիլի 4, 1855(1855-04-04)[2][1]
Ծննդավայր	Grenelle, Սենա[1]
Վախճանվել է	մարտի 5, 1932(1932-03-05)[2] (76 տարեկան)
Վախճանի վայր	Փարիզ, Ֆրանսիա
Մասնագիտություն	լրագրող, բանաստեղծ, թատրոնի տնօրեն, դրամատուրգ և գրականության պատմաբան
Լեզու	ֆրանսերեն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Անդամակցություն	Société de l'histoire de Paris et de l'Île-de-France?
Պարգևներ	[3] Մարսելին-Գերինի անվան մրցանակ Prix Monbinne? և Մոնտիոնի մրցանակ
Զավակներ	Pierre Ginisty?
Paul Ginisty Վիքիպահեստում

Պոլ Ժինիստի (ֆր.՝ Paul Ginisty, ապրիլի 4, 1855(1855-04-04)^[2][1], Grenelle, Սենա^[1] - մարտի 5, 1932(1932-03-05)^[2], Փարիզ, Ֆրանսիա), ֆրանսիացի բանաստեղծ, մատենագետ, լրագրող, գրական և թատերական քննադատ։

Կենսագրություն

Նրա մատենագիտական ակնարկները և պատմական հետազոտությունները, որոնք տպագրվել են տարբեր հանդեսներում, հրատարակվել են ամեն տարի և կրել են «Année littéraire» (1885—1893) անունը։ Տպագրել է բանաստեղծությունների մի քանի գրքեր (Փարիզյան հովվերգություններ, 1881), նովելների ժողովածուներ (Սերն անցնում է, ամեն ինչ անցնում է, 1885), դրամաներ և թատերգություններ, ինչպես նաև վեպեր, որոնցից շատերը թատերական կյանքից են։ Հրատարակել է թատրոնի և կինոյի դերասանուհիներ Ռոզալի Դյուտեի, տիկին Սակի և այլոց հիշատակարանները։ Ինքը ևս թողել է մի քանի հուշագրական գրքեր։ Նրա պատմվածքների «Երեքով սեր» գրքի առաջաբանը 1884 թվականին գրել է Մոպասանը։ Մոպասանը նաև Ժինտիստիին է նվիրել «Իմ հորեղբայր Սոստեն» նովելը։

1883 թվականին Մոսկվայի Կրեմլում Ալեքսանդր III թագադրության ժամանակ Ժինիստին ներկա էր որպես «Gil Blas»-ի թղթակից։ Ավելի ուշ ևս եղել է Ռուսաստանում։

1896-1906 թվականներին ղեկավարել է Օդեոն թատրոնը, մի քանի ամիս՝ Անդրե Անտուանի հետ։

1919 թվականին ղեկավարել է Ժողովրդական կրթության և արվեստի նախարարության ֆիլմարտադրության հսկողության բաժինը, նրա գործունեության այս ոլորտը (Ժորժ Սադուլը դրա մասին պատմել է իր «Կինոյի պատմության» մեջ) բողոք է առաջացրել մշակույթի բազմաթիվ ներկայացուցիչների մոտ։

Բեմադրություն

1888 թվականին Ժինիստին լրագրող Հյուգ Լե Ռուի (ֆր.՝ Hugues Le Roux) հետ փարիզյան Օդեոն թատրոնում բեմադրել է 5 գործողություններով «Crime et Châtiment» դրաման, որը Դոստոևսկու «Ոճիր և պատիժ» վեպի վերափոխված տարբերակն էր։ Հետագայում նա վերափոխել է Ստենդալի «Պարմի մենաստանը» սիրավեպը (1919): Ժինիստիի պիեսները բեմադրել են Անդրե Անտուանը, Օրելյեն Լյունե Պոն և այլք։

Հետաքրքիր փաստեր

Ժինիստիի «Սլավոնական» բանաստեղծության համար երաժշտություն է գրել Սեսիլ Շամինադը։

Ընտրյալ երկեր

• Les Idylles parisiennes. Paris: P. Ollendorff, 1881
• La Marquise de Sade. Paris: Charpentier, 1901
• Paris intime en Révolution: ouvrage orné de gravures et de documents de l’epoque. Paris: Librairie Charpentier et Fasquelle, 1904
• La vie d’un théâtre. Paris: C. Delagrave, 1906
• Mémoires d’anonymes et d’inconnus (1814—1850). Paris: C. Delagrave, 1907
• Lucinde: roman de théâtre. Paris: Éd. du «Monde illustré», 1907
• Francine, actrice de drame: roman de la vie théâtrale. Paris: E. Fasquelle, 1909
• Mémoires et souvenirs de comédiennes (XVIIIe siècle). Paris: Louis-Michaud, 1914
• Anthologie du journalisme du XVIIe siècle à nos jours. Paris: Delagrave, 1917 (վերահր. 1920, 1933)
• Au seuil du bonheur: roman. Paris: E. Flammarion, 1923.
• Les Nids d’aigles: roman. Paris: E. Flammarion, 1924
• Les anciens boulevards. Paris: Hachette, 1925
• Tiberge: roman. Paris: E. Flammarion, 1927
• Eugène Sue. Paris: Berger-Levrault, 1929
• Le Crime des deux comédiens: roman. Paris: les Éditions de France, 1929
• Souvenirs de journalisme et de théâtre. Paris: les Éd. de France, 1930

Ծանոթագրություններ

1. Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
2. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
3. Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.

Գրականություն

• Боринский К., Жинисти. Театр, его задачи, история и представители. Современная театральная жизнь. СПб: Издание В. В. Битнера, 1903
• Жинисти, Поль // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պոլ Ժինիստի» հոդվածին։