Ռասուլ Խադեմ | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 18, 1972[1] (52 տարեկան) |
Ծննդավայր | Մաշհադ, Իրան |
Քաղաքացիություն | Իրան |
Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ և ըմբիշ |
Կուսակցություն | անկախ քաղաքական գործիչ |
Rasoul Khadem Վիքիպահեստում |
Ռասուլ Խադեմ Ազգադի ( պարս.՝ رسول خادم ازغدی,մարտի 18, 1972[1], Մաշհադ, Իրան), իրանցի ազատ ոճի ըմբիշ, օլիմպիական խաղերի չեմպիոն և մեդալակիր, աշխարհի կրկնակի չեմպիոն, Ասիայի հնգակի չեմպիոն և Ասիական խաղերի հաղթող[2][3]։ 1992 և 1996 թվականների օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալակիր Ամիր Ռեզա Խադեմի եղբայրն է և 1960 թվականի օլիմպիական խաղերի մասնակից Մոհամեդ Խադեմի որդին:
Եղբոր հետ մարզվել է հոր մոտ։
1989 թվականի աշխարհի առաջնությունում «espoir» տարիքային կարգում եղել է երրորդ հորիզոնականում։ 1990 թվականին կայացած Ասիական խաղերում նվաճել է արծաթե մեդալ։ 1991 թվականին «espoir» տարիքային կատեգորիայում դարձել է աշխարհի չեմպիոն, հաղթել է մեծահասակների Ասիայի առաջնությունը, սակայն աշխարհի առաջնությունում եղել է միայն 24-րդը։ 1992 թվականին կրկին հաղթել է Ասիայի առաջնությունում։
1992 թվականին Բարսելոնայում կայացած ամառային Օլիմպիական խաղերում մենամարտել է 82 կիլոգրամ քաշային կարգում (միջին քաշ): Մրցաշարի մասնակիցները՝ անվանակարգում թվով 19 հոգի բաժանվել են երկու խմբի։ Միավորներ են շնորհվել հաղթական մարտերում՝ 4 միավոր մաքուր հաղթանակի համար և 0 միավոր մաքուր պարտության համար։ Յուրաքանչյուր խմբում որոշվել են առավելագույն միավորներ հավաքած հինգ ըմբիշներ, նրանք պայքարել են առաջինից տասներորդ տեղերի համար։ Խմբի հաղթողները պայքարել են առաջին և երկրորդ տեղերի համար, երկրորդ տեղերը զբաղեցրածները՝ երրորդ և չորրորդ տեղերի համար և այլն։ Երիտասարդ ըմբիշը միայն մեկ անգամ է սայթաքել կիսաեզրափակիչում՝ պարտվելով ապագա չեմպիոն Քևին Ջեքսոնին և խմբում զբաղեցրել է երկրորդ տեղը։ Նա հաղթել է երրորդ տեղի համար պայքարում և ստացել օլիմպիական խաղերի բրոնզե մեդալ։
Շրջան | Մրցակից | Երկիր | Արդյունք | Հիմք |
---|---|---|---|---|
1 | Ռոբերտ Կոստեցկի | Լեհաստան | Հաղթանակ | 9-0 (3 միավոր) |
2 | Դեյվիդ Հոլ | Կանադա | Հաղթանակ | 5-2 (3 միավոր) |
3 | Պեկկա Ռաուհալա | Ֆինլանդիա | Հաղթանակ | 8-0 (3 միավոր) |
4 | Սեբահաթթին Օզթուրք | Թուրքիա | Հաղթանակ | 3-0 (3 միավոր) |
5 | Քևին Ջեքսոն | ԱՄՆ | Պարտություն | 1-3 (1 միավոր) |
Եզրափակիչ (3-րդ տեղ) | Հանս Գստյոթներ | Գերմանիա | Հաղթանակ | 6-0 (3 միավոր) |
Օլիմպիական խաղերից հետո տեղափոխվել է թեթև քաշային կարգ և 1993 թվականին նվաճել է Ասիայի ուժեղագույնի կոչումը։ 1994 թվականին նա երրորդ տեղն է զբաղեցրել աշխարհի գավաթում և նվաճել է աշխարհի չեմպիոնի կոչումը, ինչպես նաև հաղթել է Ասիական խաղերում։ 1995 թվականին դարձել է աշխարհի կրկնակի և Ասիայի քառակի չեմպիոն, իսկ 1996 թվականին՝ հնգակի չեմպիոն։
1996 թվականի ամառային Օլիմպիական խաղերում մենամարտել է մինչև 90 կգ քաշային կարգում (թեթև քաշային կարգ): Առաջին տուրից հետո ըմբիշները բաժանվել են երկու խմբի՝ հաղթողների և պարտվողների։ Հաղթողները շարունակել են կռվել միմյանց միջև, իսկ պարտվողները մասնակցել են «սփոփիչ» մենամարտերի։ Նախնական և դասակարգման (սփոփիչ) փուլերում երկու պարտությունից հետո ըմբիշը դուրս է մնացել մրցաշարից։ Մրցաշարի ընթացքում երկու անգամ պարտվողները հեռացվել են աղյուսակից, սակայն այն համալրվել է նաև պարտվողներով հաղթողների աղյուսակից։ Ի վերջո որոշվել են ութ լավագույն ըմբիշներ։ Հաղթողները երբեք չեն հանդիպել 1-2-րդ տեղերի համար պայքարում, կիսաեզրափակիչում դուրս մնացածները հանդիպել են սփոփիչ մրցաշարի հաղթողների հետ, իսկ այս հանդիպումների հաղթողները պայքարել են 3-4-րդ տեղերի համար և այլն։ Անվանակարգում մրցել են 21 մարզիկներ։ Իրանցի ըմբիշը հաղթել է բոլոր հանդիպումներում, այդ թվում եզրափակիչում հաղթել է կրկնակի օլիմպիական չեմպիոն Մախարբեկ Խադարցևին դարձել է Օլիմպիական խաղերի չեմպիոն։
Շրջանակ | Մրցակից | Երկիր | Արդյունք | Հիմք | Մենամարտի ժամանակը |
---|---|---|---|---|---|
1 | Վիկտոր Կոդեյ | Նիգերիա | Հաղթանակ | 6-1 (6 միավոր) | 5։ 00 |
2 | Իսլամ Բայրամուկով | Ղազախստան | Հաղթանակ | 4-3 (4 միավոր) | 5։ 00 |
Քառորդ եզրափակիչ | - | - | - | - | - |
Կիսաեզրափակիչ | Ջամբոլատ Թեդեև | Ուկրաինա | Հաղթանակ | 3-0 (3 միավոր) | 6։ 41 |
Վերջնական | Մախարբեկ Խադարցև | Ռուսաստան | Հաղթանակ | 3-0 | 5։ 00 |
1998 թվականին «Բարի կամքի խաղերում» զբաղեցրել է չորրորդ հորիզոնականը և երկրորդը՝ աշխարհի առաջնությունում։ 2002 թվականին մասնակցել է Գերմանիայի Գրան Պրիին և զբաղեցրել է 6-րդ հորիզոնականը։
2003-2013 թվականներին եղել է Թեհրանի քաղաքային խորհրդի անդամ։ Ազատ ոճի ըմբշամարտի Իրանի հավաքականի տեխնիկական տնօրենն է եղել, իսկ 2012 թվականից Իրանի ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչը։ 2014 թվականի հունվարի 4-ին ընտրվել է Իրանի ըմբշամարտի ֆեդերացիայի նախագահ, 2014 թվականի հունվարի 12-ին հաստատվել է ազգային հավաքականի գլխավոր մարզչի պաշտոնում, իսկ 2014 թվականի հունվարի 20-ին ընտրվել է Իրանի ազգային օլիմպիական կոմիտեի խորհրդի անդամ[4]։
2018 թվականի փետրվարի վերջին հրաժարական է տվել քաղաքական տարաձայնությունների պատճառով։
{{cite web}}
: no-break space character in |title=
at position 70 (օգնություն)