Սայմոն Անհոլթ | |
---|---|
Ծնվել է | 1961 |
Քաղաքացիություն | Միացյալ Թագավորություն |
Մասնագիտություն | քաղաքագետ և վիճակագրագետ |
Կայք | goodcountry.org |
Simon Anholt Վիքիպահեստում |
Սայմոն Անհոլթ (անգլ.՝ Simon Anholt, 1961), պետության ազգային բրենդային իմիջի, ազգային ինքնության և հեղինակության կերտման հարցերով անկախ քաղաքական խորհրդական, այդ ոլորտում ճանաչված առաջատար մասնագետ։ Ազգային բրենդինգի առաջին հետազոտող, ազգային բրենդինգի ոլորտում «Տարածքային բրենդինգ և հանրային դիվանագիտություն» մասնագիտական ամսագրի[1] գլխավոր խմբագիր, ազգային ապրանքանիշի հայեցակարգի ստեղծողը և իր սեփական հետազոտությունների՝ Anholt-GfK Roper Nation Brands Index-ի («Ազգային բրենդների ինդեքս[2]), Anholt-GfK Roper City Brands Index-ի («Քաղաքների բրենդների ինդեքս»[3]) և Anholt State Brands Index-ի («Պետական բրենդների ինդեքս») հիման վրա երկրների վարկանիշի մշակող։
Կարճ ժամանակով եղել է Մեծ Բրիտանիայի կառավարությունում Հանրային դիվանագիտության խորհրդի փոխնախագահ։ Նաև Եվրոպական մշակութային խորհրդարանի պատգամավոր է[4]։ Բացի այդ, Սայմոն Անհոլթը Ապելդորնում[5] անգլո-հոլանդական համաժողովի կազմկոմիտեի մշտական անդամ է։
Սայմոն Անհոլթն առաջին անգամ օգտագործել է տարածքի բրենդինգ տերմինը 2002 թվականին։ Մոտավորապես նույն ժամանակահատվածում անգլիական Brand Management ամսագրում Սայմոն Անհոլթն առաջին անգամ օգտագործել է նաև «ազգային բրենդինգ» արտահայտությունը, որը կարևոր իրադարձություն էր բրենդային շուկայագետների համար։ Մոտ 10 տարի անց, երբ Անհոլթն արդեն մշակել էր ազգային բրենդինգի արդյունքների գնահատման համակարգ, նա հասկացավ, որ Anholt-GfK Roper Nation Brands Index-ի մի քանի տարիների գոյության ընթացքում ազգային բրենդինգի արժեքի դինամիկայի և, այսպես կոչված, ազգային բրենդինգի արշավների ծախսերի միջև հստակ կապեր չկան (եղել են դեպքեր, երբ երկրներն ընդհանրապես չեն իրականացրել ազգային բրենդինգ, բայց միևնույն ժամանակ նրանց պետական իմիջը բարելավվել է, իսկ մյուսները մեծ գումարներ են ծախսել երկրի բրենդինգի վրա, սակայն դա երբեմն նույնիսկ վնաս է հասցրել նրանց իմիջին)։ Իրավիճակը բացատրվում էր «տարածքային բրենդինգ» երևույթի էության ընդհանուր ըմբռնման բացակայությամբ։ Տարածքը գովազդելու ունիվերսալ ընկերությունները միշտ չէ, որ տալիս են պատվիրատուի կողմից ակնկալվող արդյունքները, քանի որ անհրաժեշտ է հետևել տարբեր ոլորտների փորձագետների ներգրավվածությանը, որպեսզի հավասարակշռվի տարածքի շուկայավարման շրջանակը։
Տարածքային բրենդինգի կիրառման բարդ իրավիճակի պատճառով 2007 թվականին Սայմոն Անհոլթը սկսեց իր տեսության մեջ օգտագործել «մրցակցային նույնականության» («competitive identity») նոր հայեցակարգը, որը կարող էր որոշ չափով բացահայտել և ընդլայնել ազգային բրենդինգի ավելի նեղ հասկացությունը։ Այս պարզաբանման էությունն այն էր, որ ոչնչից տարածքային իմիջ չի կարելի կառուցել, արդյունքի հասնելու համար անհրաժեշտ է «սինթեզել կառավարումը հանրային ապրանքանիշի դիվանագիտության հետ, որը պետք է ուղեկցվի առևտրի, ներդրումների, զբոսաշրջության և արտահանման ակտիվ զարգացմամբ»[6]։ Մրցակցային նույնականության նպատակը նորարարության խթանումն է, իսկ առկա նորարարությունները համարվում են միջազգային ասպարեզում տարածքային իմիջը բարելավելու ռազմավարության հիմնական մասը։ Երբ նման նորամուծություններ գոյություն ունեն, դա ապացուցում է այդ տարածքի մրցունակությունը։
Անհոլթը դիտարկում է նաև «մրցակցային նույնականության ցիկլ» հասկացությունը, որը ցույց է տալիս պետության՝ որպես բրենդի մրցունակ ինքնություն դառնալու գործընթացը։ Այս գործընթացը կախված է պետության հստակ ճշգրտված ռազմավարությունից, ինչպես նաև կյանքի բոլոր ոլորտներում (մշակույթի, զբոսաշրջության, կրթության, արդյունաբերության, պետական քաղաքականության) նորարարությունների ներդրումից, ինչը հանգեցնում է պետության մեջ նոր գաղափարների մշտական փոփոխմանը։ Հետագա ներդրումների հոսքը խթանելու, միջազգային ազդեցությունն ամրապնդելու և նորարարական մեթոդներով ոլորտները հետագայում զարգացնելու համար պետությունը պետք է ժամանակին և արդյունավետ կերպով օգտագործի հաղորդակցության ուղիները, որպեսզի կարողանա արժանապատիվ և ընդունելի մակարդակով իր նորամուծությունները ներկայացնել օտարերկրյա և կողմնակի լսարանին (հակառակ դեպքում, կարող են առաջանալ անհամապատասխանություններ պետության արդեն ձևավորված իմիջի կամ բրենդի և իրականության միջև, ինչը կարող է խոչընդոտ դառնալ երկրի կամ տարածաշրջանի բրենդի հաջող զարգացման համար)։ Եթե հաջողություններն ու համապատասխան նորամուծությունները տարածվում են ամենուր և ճիշտ ժամանակին, ապա լրատվամիջոցները ընտելանում են որոշակի երկրից եկող դրական մթնոլորտին և պատմություններին, ինչն իր հերթին ամրապնդում է պետության համբավը և ոգեշնչում նոր նորարարությունների։ Բրենդի իմիջի նման շրջապտույտը դրական է ազդում ինչպես բիզնես կառույցների, այնպես էլ կառավարության հեղինակության վրա։
«Լավ երկրների» հայեցակարգը և ինդեքսը մշակել է Սայմոն Անհոլթը[7]։ Այդ ինդեքսը նպատակ ունի սահմանել, թե ցուցակի 125 երկրներից յուրաքանչյուրը որքանով է նպաստում մոլորակի և ողջ մարդկության զարգացմանը։ Երկրները գնահատելիս հաշվի են առնվում այնպիսի ցուցանիշներ, ինչպիսիք են գիտությունն ու տեխնոլոգիան, մշակույթը, միջազգային խաղաղությունն ու անվտանգությունը, աշխարհակարգը, բարեկեցությունն ու հավասարությունը, առողջությունն ու բարեկեցությունը։
2014 թվականի ուսումնասիրության արդյունքներով առաջին երեք տեղերը զբաղեցրել են համապատասխանաբար Իռլանդիան, Ֆինլանդիան և Շվեյցարիան, մինչդեռ Ռուսաստանը գտնվում էր համեմատաբար համեստ 95-րդ տեղում։
Սայմոն Անհոլթն աշխատել է աշխարհի ավելի քան 50 պետությունների ղեկավարների, կառավարությունների և վարչակազմերի հետ՝ այլ երկրների հետ տնտեսական, քաղաքական և մշակութային փոխգործակցության ընդլայնման ռազմավարությունների մշակման և իրականացման ուղղությամբ։ Այս ռազմավարությունները սովորաբար մշակվում են այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են տնտեսական մրցունակությունը, հանրային դիվանագիտությունը, մշակութային քաղաքականությունը և մշակութային կապերը, ազգային ինքնությունն ու հեղինակությունը, կրթական քաղաքականությունը, տարածաշրջանային ինտեգրումը, արտահանման խթանումը, զբոսաշրջությունը, օտարերկրյա ուղղակի ներդրումները, անվտանգությունը և պաշտպանությունը, ներգաղթը և հարակից ոլորտները, սոցիալական քաղաքականությունը, լեզվական քաղաքականությունը, կայուն զարգացումը, տաղանդների ներգրավումը և խոշոր միջազգային իրադարձությունները։ Անհոլթը մշակել է հատուկ, ինտեգրված մոտեցում տարածքների բրենդինգի համար՝ ի տարբերություն մեկ կոնկրետ ոլորտի նկատմամբ (օրինակ՝ զբոսաշրջության) մասնագիտացված և կենտրոնացված մոտեցման։ Այս մոտեցումը հիմնված է Անհոլթի մրցակցային նույնականության հայեցակարգի վրա, որը կարող է ներկայացվել որպես վեցանկյուն (ժամանակակից տարածքի բրենդի 6 տարր՝ զբոսաշրջություն, արտահանման ապրանքանիշեր, քաղաքականություն, բիզնես և ներդրումներ, մշակույթ, մարդիկ)։ Anholt-GfK Nation Brands Index-ը («Ազգային բրենդների ինդեքս») ամենամյա հետազոտություն է, որը հետևում է համաշխարհային հեղինակությանը 50 երկրներում՝ հիմնված ազգերի և ժողովուրդների ընկալումների վրա վեց ոլորտներում՝ արտահանում, կառավարում, մշակույթ, ժողովուրդ, զբոսաշրջություն և ներգաղթ/ներդրումներ։ Ուսումնասիրությունն առանձնանում է իր խորությամբ, որը հիմք է հանդիսանում ապագա վարկանիշի համար։ Օրինակ՝ ներգաղթի/ներդրումների ինդեքսը, որը չափում է երկրի գրավչությունը ուղեղներ և կապիտալ ներդրումներ ներգրավելու համար, հիմնված է կրթության, հավասար հնարավորությունների, կենսամակարդակի, ներդրումային միջավայրի, մարդկանց ապրելու և այդ երկրում աշխատելու ցանկության գլոբալ վարկանիշի վերլուծության վրա։ 2013 թվականի ուսումնասիրության համար ընդհանուր առմամբ անցկացվել է 20455 առցանց հարցազրույց 20 զարգացած և զարգացող երկրներում 18 տարեկանից բարձր մեծահասակների շրջանում։ Հարցումն անցկացվել է 2013 թվականի հուլիսի 25-ից օգոստոսի 15-ը։
Սայմոն Անհոլթը ներդրումային շուկայում ներկա իրավիճակը մեկնաբանում է այսպես․
Սայմոն Անհոլթը 2012 թվականին Մոսկվայի ուրբանիստական ֆորումի առանցքային բանախոսներից է։
Սայմոն Անհոլթը հումանիտար գիտությունների մագիստրոսի կոչում է ստացել Օքսֆորդի համալսարանից և համարվում է Արևելյան Անգլիայի համալսարանի քաղաքական գիտությունների պատվավոր պրոֆեսոր։ Նա հրավիրյալ դասախոս է Վարշավայի տնտեսագիտության դպրոցում, Ստոկհոլմի տնտեսագիտության դպրոցում, Լյուբլյանայի համալսարանում, Կոպենհագենի բիզնես դպրոցում, Քրանֆիլդի համալսարանի կառավարման դպրոցում, Լոնդոնի բիզնես դպրոցում, Լոնդոնի համալսարանում, Ռոտերդամի Էրազմուս համալսարանում, ինչպես նաև բազմաթիվ այլ համալսարաններում և բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում։ Համարվում է Ռիո դե Ժանեյրոյի Էստասիո դե Սա համալսարանի որոշ դասընթացների հիմնադիր։ Լոնդոնի Պաշտպանական հետազոտությունների թագավորական քոլեջում դասավանդում է միջազգային հարաբերությունների և անվտանգության ուսումնասիրությունների խորացված դասընթաց։
Անհոլթը համարվում է Another One Bites The Grass բեսթսելերային գրքի հեղինակը և եռամսյակային պարբերականությամբ լույս տեսնող «Place Branding and Public Diplomacy» («Տարածքային բրենդինգ և հանրային դիվանագիտություն») պրոֆեսիոնալ ազգային բրենդինգային ամսագրի խմբագիրն ու հիմնադիրը[8]։ Նրա «Brand New Justice» («Նոր արդարություն») գիրքը, որը պատմում է բրենդների դերի մասին տնտեսական զարգացման մեջ, առաջին անգամ հրատարակվել է 2003 թվականին։
Համարվում է նաև Beyond Branding[9] («Բրենդինգից դուրս», Kogan Page հրատարակչություն, 2003), Brands and Branding[10] («Բրենդներ և բրենդինգ», The Economist, 2003), Heritage and Identity — Shaping the Nations of the North» («Ժառանգություն և ինքնություն – հյուսիսային ազգերի ձևավորումը», Donhead, 2002) և «Destination Marketing» («Նպատակային մարկետինգ», Butterworth-Heinemann, 2001/2003/2009) գրքերի համահեղինակ։ Սայմոն Անհոլթի վերջին գրքերից են՝ «Brand America», (Cyan Books 2004, 2009, «Բրենդ Ամերիկա», Բարի գիրք հրատարակչություն, 2010), «Competitive Identity: the New Brand Management for Nations» («Մրցակցային նույնականություն՝ նոր ազգային բրենդ-մենեջմենթ»), «Cities and Regions» («Քաղաքներ և տարածաշրջաններ», Palgrave Macmillan, 2007), ինչպես նաև «Places: Image, Identity and Reputation» («Տարածքներ՝ իմիջ, նույնականություն և համբավ», Palgrave Macmillan, 2010)։
2003 թվականին եղել է հրավիրյալ խմբագիրը «Բրենդի կառավարում»[11] ամսագրի հատուկ թողարկման հրավիրյալ խմբագիրը, որը նվիրված էր ազգային բրենդինգին (Journal of Brand Management, Henry Stewart Publications)։ 2006 թվականից հանդիսանում է «Բրենդի կառավարում» («Journal of Brand Management», Palgrave Macmillan) ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ, 2008 թվականից՝ «Հանրային դիվանագիտություն» ամսագրի խմբագրական խորհրդի անդամ («Public Diplomacy», Հարավային Կալիֆորնիայի համալսարան)։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սայմոն Անհոլթ» հոդվածին։ |