Սունիտա Քրիշնան | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 23, 1972[1][2] (52 տարեկան) |
Ծննդավայր | Բանդալոր, Հնդկաստան[1] |
Քաղաքացիություն | Հնդկաստան |
Կրթություն | Սուրբ Ջոզեֆի քոլեջ, Բանգալոր[3] և Մանգալորի համալսարան |
Մասնագիտություն | ակադեմիկոս և ակտիվիստ |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Sunitha Krishnan Վիքիպահեստում |
Սունիտա Քրիշնան (անգլ.՝ Sunitha Krishnan, մայիսի 23, 1972[1][2], Բանդալոր, Հնդկաստան[1]), հնդիկ հասարակական գործիչ և «Փրաջվալա» հասարակական կազմակերպության համահիմնադիրը, որը պայքարում է սեռական բռնության և կանանց թրաֆիքիգի դեմ՝ փրկելով ավելի քան 18,500 կանանց և երեխաների[5]։ «Ավրորա» մարդասիրական մրցանակի 2018 թվականի հերոսներից մեկը[6]։
Քրիշնան աշխատում է մարդկանց թրաֆիքինգի և սոցիալական քաղաքականության ոլորտում։ Նա սկսել է աշխատել ոստիկանության հետ և փրկվածների համար հիմնել է երեք տարբեր ապաստարաններ․ առաջինը՝ իբրև շտապօգնությունը, երկրորդը՝ չափահաս տուժածների համար, իսկ երրորդը՝ երեխաների՝ երբեմն երեք տարեկան։ Նրա կազմակերպությունը՝ «Փրաջվալան», ապաստարաններ է տրամադրում, որի շնորհիվ փրկվել են բազմաթիվ կանայք և երեխաներ, որի արդյունքում էլ այն ստեղծել է երկրում ամենամեծ վերականգնողական տներից մեկը։ Այն թույլ է տալիս ՀԿ-ներին համատեղ պայքարել կանանց և երեխաների համար, որոնք ենթարկվել են սեռական շահագործման[7]։ 2016 թվականին արժանացել է Հնդկաստանի մեծությամբ չորրորդ պետական քաղաքացիական պարգին՝ Պադմա Շրիին[8]։
Քրիշնան ծնվել է Բանդալորում՝ Ռաջու Քրիշնանի և Նալինի Քրիշնանի ընտանիքում[9]։ Հայրը ամբողջ երկրի համար քարտեզներ էր կազմում, իսկ Սունիտան այս ժամանակահատվածում ճամփորդել է հոր հետ՝ դեռևս վաղ տարիքում տեսնելով երկրի մեծ մասը[7]։
Լինելով ստորին վերջույթների արատով ծնված երեխա՝ Սունիտան մանկության գրեթե բոլոր տարիներն անցկացրել է ուղղիչ գիպսակապի մեջ։ Վերջինս մանկության մասին խոսելիս իրեն նկարագրում է որպես «ֆիզիկապես մեկուսի», բայց նպատակասլաց երեխա, որը մեծ կարեկցանքով փորձում էր օգնության ձեռք մեկնել իրենից ավելի անբարենպաստ պայմաններում գտնվողներին[10]։
Քրիշնան սովորել է Բութանի և Բանգալորի կենտրոնական կառավարության դպրոցներում։ Բանգալորի Սուրբ Ջոզեֆի քոլեջի բնապահպանական գիտությունների բակալավրի աստիճան ստանալուց հետո Կրիշնանը ավարտել է Ռոշնի Նիլայա դպրոցի բժշկություն և հոգեբուժություն բաժինները[11]
Քրիշնանի ձգտումը դեպի սոցիալական աշխատանք ի հայտ է եկել ութ տարեկանում՝ երբ Սունիտայի գիպսակապերը վերջապես հեռացվեցին, նա ինքնուրույն սովորեց պարել և սկսեց պարել սովորեցնել մտավոր խնդիրներ ունեցող երեխաներին[12]։ Նա նույնիսկ նախաձեռնեց երեխաների համար փոքրիկ ուսումնական կենտրոն/դպրոց մերձակա փոքրիկ թաղամասում։ 15 տարեկան հասակում խմբակային բռնաբարության է ենթարկվել՝ ութ տղամարդու կողմից միաժամանակ սեռական ոտնձգության ենթարկվելով[13]։ Հենց այս հանգամանքը դարձավ իր հետագա գործունեության շարժառիթը[11]։ Այս առիթով հարցազրույցներից մեկի ժամանակ ասել է․
Մեկ գիշերում ամբողջ կյանքս տակնուվրա եղավ - Overnight, my entire world changed[10]
|
Բռնաբարության հաջորդեցին համայնքի կողմից մերժվածությունը և ծնողների կողմից պարբերաբար նսեմացմանը․
«Շրջապատող աշխարհը սիրում է զոհի մեջ զոհի տեսնել։ Ուզում է, որ զոհն իրեն զոհ զգա՝ լացուկոծ անի, ծածկի դեմքը։ Իսկ ես դրա հակապատկերն եմ»,– ասում է նա։ «Ես արագ հասկացա, որ չունեմ ոչ ոքի կարիքը։ Ինքս բավականին ուժեղ եմ և կարող եմ ինձ նեցուկ դառնալ»։ - Սունիտա Քրիշնանը «Ավրորա» մարդասիրական նախաձեռնության ժամանակ[10]
|