Վերա Իվլիանեի Անջափարիձե (Վերիկո Անջափարիձե) (սեպտեմբերի 23 (հոկտեմբերի 5), 1897, Քութայիս, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 31, 1987(1987-01-31), Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), վրացի խորհրդային դերասանուհի։ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստուհի (1950)։
Ծնվել է սեպտեմբերի 23-ին (հոկտեմբերի 6), Քութայիսում։ 1920-1927 թվականներին աշխատել Է Թբիլիսիի Շոթա Ռուսթավելու անվան պետական ակադեմիական թատրոնում, 1928 թվականից եղել է Թբիլիսիի Մարջանիշվիլու անվան թատրոնի դերասանուհի։ Անջափարիձեի արվեստին բնորոշ են բեմական բարձր կալտուրան, կերպարների նուրբ մշակումը, արտիստական վառ անհատականությունը։ Լավագույն դերակատարումներից են՝ Օֆելյա, Դեզդեմոնա, Կլեոպատրա (Ուիլյամ Շեքսպիրի «Համլետ», 1925, «Օթելլո», 1932, «Անտոնիոս և Կլեոպատրա», 1951), Հուդիթ (Գուցկովի «Ուրիել Ակոստա», 1929), Գինատրե (Դադիանրի «Գուրիա Նինոշվիլի», 1934), Ջավարա (Վաժա Փշավելայի «Աքսորյալը», 1945), Տատիկ (Կասոնայի «Ծառերը կանգնած են մահանում», 1957)։ 1923 թվականից նկարահանվել է կինոյում (Ռուսուդան՝ «Գեորգի Սահակաձե» և այլն)։ ԽՍՀՄ պետական մրցանակների դափնեկիր է (1943, 1946, 1952)։
Անջափարիձեն գրավոր և բանավոր ելույթներով բարձր է գնահատել հայ բեմի վարպետներին (Ի. Ալիխանյան, Հրաչյա Ներսիսյան, Օլգա Գուլազյան, Վահրամ Փափազյան և ուրիշներ), իր գործունեությամբ ամրապնդում է հայ և վրաց թատրոնների կապը, Տատիկի դերակատարումով («Ծառերը կանգնած են մահանում») հանդես է եկել Սունդուկյանի անվան թատրոնի բեմում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 433)։ 
|
Ռուսական կայսրություն, .svg){kind=small}
Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն և 
ԽՍՀՄ
