Expositio infantis

Haec commentatio vicificanda est ut rationibus qualitatis propositis obtemperet. Quapropter rogamus ut corrigas, praecipue introductionem, formam, nexusque extra et intra Vicipaediam.

-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Expositio infantis^[1] est factum infantis relinquendi et Fato vel nutui divino deserendi. Expositio in antiquis fabulis persaepe accedit in locis desertis, tamen, infantes Romanis temporibus saepe expositi sunt in acervis fimi, et servati sunt a praeterientibus. Expositio (saltem Romanis mentibus) differebat humano sacrificio vel caede: si consideravissent eam caedem, non fuissent puri infantibus expositis. Ita manus porro purae a parricidio manebant. Expositio fiebat si si parvula muliebris erat, dote egebat, providere parentibus in senectu non poterat. Muliebres infantes expositae sunt ut parentes plus possent parare curam ceteris familiae.

Antiqui Aegypti

Antiquus Aegyptus consideratus est externa et perigrina terra a Graecis et Romanis, ubi mores invertae sunt et leges fuerunt novae. In Aegypto caedes infantium non fuit exceptio: re vera, caedes infantium (cum expositione) fuit illicitus. Aegyptii non exposuerunt infantes. Mos visus est ei esse caedes, et putaverunt eum esse morem Graecum. Aegyptii saepe invenerunt servaveruntque expositicios infantes, adoptantes eos suos, vel accipientes servos. Tamen, servi expositicii qui demonstati sunt esse ingenui possunt educi ex dominis. Erepto expositicio saepe data est nomen “Kopreus,” valens “ex fimi monte.”

Carthago

Non est scriptum de Punicii expositione infantum. Fuerunt, tamen, magni colles ambustorum infantum ossum. Putatur (testatam a compluribus classicis locis, Kleitarcho et Diodoro Siculo non exceptis) Punices facitare sacrificium infantium, praesertim tempis extremi difficultorum. Tamen, plurimi illorum ossum videntur fuisse minimis infantibus, qui fortasse perierunt propter naturales causas (et sane in magnis numeris.) Illa iudicia faciunt controversiam utrum Punicii sacrificarent fetus anniu.^?

Graecia

Contraversia sequitur etiam in Graecia a more expositionis. Primum, non scitur quatenus Graeces exposueri infantes. Isocrates accusat urbes sceleris “ekbolas” infantium, significans expositionem esse non omnino approbatam Athenis. Nonullae leges prohibent expositionem infantum, admonentes ut alibi fiat. Tamen, scriptores, ut Aristoteles vident populos qui educant omnes infantes (Etrusci, Iudaei, et Aegyptii) cum perturbatione et considerant eos esse singulares. Ante tempora Alexandri Magni constat expositionem esse cottidianam. Videtur sane feminas exponeri saepius quam mares, ex litteratis, sed non potest certo demonstrari. In plurimis Polisi,^? pater constituit utrum exponeret infantem an non, tamen Spartae consilium patrum decrevit necare infantem iaciens eum ex monte Tagetos vel.^?

Romae

Expositio fuit frequens Romae, totiens ut familiae essent perpaucae, et non nulli historici attribuunt occasum et casum Romani imperii in defectione populi propter contraceptionem et expositionem. In littera a Romano habitante in Aegypto ad sororem scripta est: “Si-fortuna!-pareas progeniem-si sit masculus, sine eum vivere; si sit muliebris, expone.” Quamquam feminae expositae sunt, ut fama est, plus maribus, non expositae sunt totiens ut esset testimonium inopiae feminae in Romano imperio. Lex quaedam decrevit infantes cum vitiis debere exponeri, ut vitia non manerent Romae. Iudicium exponendi infantis fuit pateri familias. Obstetrix ponebat infantem in solo statim, postquam liberavit eum: si pater tollebat, accipiebatur in familia. Si non, ponebatur in parvam matellam et deserebatur extra ianuam, ubi forsitan servaretur et adhiberetur servitia.

Exempla

• Cyrus Magnus Persiae
• Daphnis et Chloe
• Ion
• Moses
• Oedipus
• Romulus et Remus

Christianis temporibus

Antiqui Christiani scriptores et defensores prohibent infantes necare, putant mortes esse caedes. Imperio facto Christiano, expositio infantium reprehensa. Imperator Constantinus putat eam esse peccatum, et facta est illicita 374 C. E. Vero, expositio fuit supplicio capitis, quamquam etiam accidit saepe. Prima aetate Christianismi, Christiani, cum Judaeis, servaverunt expositicos infantes.

Notae

1. Marcus Iunianus Iustinus, Epitome, 1.4.9: "infantis expositione."