Haroldus Gualterus Bailey, praenominibus vulgaribus Harold Walter, saepius H. W. Bailey (Divisis natus die 16 Decembris 1899; mortuus Cantabrigiae die 11 Ianuarii 1996), philologus, praesertim de linguis Iranicis antiquis quaesivit.
In vastitate Australiae, scholis carentibus, ab annum aetatis decimum educatus est. Nihilominus mox universitates frequentavit Australiae Occidentalis et Oxoniensem. Hic linguis Sanscritae Vedicae, Pracritae, Avestanae, Armeniae, Georgianae, Hibernicae antiquae studuit. Anno 1929 lector linguarum Iranicarum factus est, primus ille, apud scholam studiorum orientalium Londiniensi. Anno 1932 Teheranum et Iasd (ubi primum Persica vernaculari uti potuerit), anno insequenti Cairum visitavit (ubi Arabicam didiscit). Anno 1936 socius collegii Reginalis et professor linguae Sanscritae apud Cantabrigienses fit. Inde usque in annum 1989 praecipue linguam Khotanensem antiquam investigabat litterasque usque adhuc obscuras interpretabat, sed secundo bello mundano saeviente apud Institutum Rerum Internationalium operam dedit.
Bibliothecam suam, libros de Asia media, de rebus philologicis, de Zoroastrismo comprehendens, universitati Cantabrigiensi legavit.