Fructus cylindricus ad apicem constrictus, inter 3 cm et 5 cm longus, diametro fere 1 cm, inter calidiores aestimatus, cortice tenui nitido, carne duriore, venis interioribus calidissimis gustu. Lentius rubescit: viridis autem et immaturus comedi solet (unde nomen vulgare Mexicanum chile verde). Varietas in montibus civitatum Angelorum, Hidalgi, Mexici a principio culta est (unde nomen commune serrano "montanum").
Fructus virides aut secti aut contusi in guacamole et salsisMexicanis(es) immittuntur; saepe autem in familiis Mexicanis fructus crudi in mensam apponuntur ut convivae gradatim inter buccellas ciborum comedant. Modo haud dissimili, si fructus integri cum ferculo concoquuntur (per exemplum cum oryza rubra(es), iuscello pullino, carnibus assatis) in fine extrahuntur et separatim convivis offeruntur. Fructus plurimi conduntur et per Mexicum venditantur sub nominibus serranos en escabeche, serranos encurtidos, serranos en rajas aliisque: fructus conditi in pastillis et acetariis immitti solent. Rarius siccantur: fructus sicci in civitate Verae Crucischile pico de pájaro vel chile santa María nuncupantur.[1]
Barbara Pickersgill, "Chile Peppers" in Rafael Lira, Alejandro Casas, José Blancas, edd., Ethnobotany of Mexico: Interactions of People and Plants in Mesoamerica (Novi Eboraci: Springer, 2016) pp. 426, 432 (Paginae selectae apud Google Books)