Munte Castel'Ermu

AR	Sta pagina chi a l'è scrita in arbenganese

Munte Castel'Èrmu
U Munte vistu dai prài de Base(r)ega
Stâto	Itàlia
Región	Liguria
Provìnsa	Sann-a
Comùn	Vendùn
Altéssa	1 092 m s.l.m.
Prominénsa	345 m
Cadénn-a	Àrpi
Cordinæ	44°05′52.84″N 8°03′08.69″E44°05′52.84″N, 8°03′08.69″E
Âtri nómmi	Pezu Grande
Màppa de localizaçión
Munte Castel'Èrmu
Dæti SOIUSA
Grànde Pàrte	Àrpi Usidentali
Grànde setô	Alpi Sud-usidentali
Seçión	Àrpi Lìgü(r)i
Sotoseçión	Prearpi Lìgü(r)i
Supergrùppo	Cadéna Settepan-Carmu-Armétta
Grùppo	Gruppu Galé-Armetta
Sotogrùppo	Dursale da Rocca de Penne
Còdice	I/A-1.I-A.3.c

U Castel'Èrmu (cunusciüu ascì cu-a denuminasiun de Pesu Grande, in italian Castell'Ermo o Peso Grande) l'è in munte da cadéna de Prearpi Lìgü(r)i, ch'u l'ha in autessa de 1092 m in sciu livellu du mâ.

Carate(r)istiche

U Castel'Èrmu e u Munte Negru da Ve(r)àvu, frasiun de Castergiancu

U munte u rientra inti cunfìn du cumün de Vendun e u se tröva in sce 'na dursâle, ch'a se de(r)amma daa Còlla de Cravaüna e a segna u cunfin idrugraficu fra e vàlli du Pennavaire e de l'A(r)òscia^[1], presedüu daa Turetta (852 m) e dau Cüccu (907 m), surva l'abitàu de Ùnsu, seguìu invêce dau Munte Negru (977 m), fin a pruseguì aa cunfluènsa cu-u Neva.

U riliêvu u se faccia versu a Valâ du Pennavaire (a nord) cun bausi e turriui dulumitici e carcà(r)ei, che invêce se incuntran de menu intu versante sud, pe questu menu imperviu, vûtau versu l'A(r)òscia.^[2]

Propiu chi a l'è stâ custruìa l'antiga gexétta dedicâ a San Calocciu, a in artidüddine de tostu 1000 metri, int'in cianéllu ch'u permette ascì ina vista panu(r)amica.^[3]

Geulugìa

Dau munte Castel'Èrmu pîa u numme in ünitài tetônica custituìa prinsipalmente da prìe carcàree e mate(r)iâle dulumiticu.

A livellu de datasiùn st'ünitài chi a ven fâ rizalì au Triàscicu superiure e au Giü(r)àscicu, mentre a livellu de tetônica l'è cunscide(r)â a pate ciü interna da zôna briansunese du duminiu Pennidicu.^[4]

Carateristiche da zôna d'in gì(r)u sun e radiula(r)ìi, prìe sedimentà(r)ee che l'han 'n u(r)igine giü(r)àscica.^[5] Descrivendu a murfulugìa du Castel'Èrmu, intu cuntestu da Geumurfulugìa de Valàe Lìgüri, u geolugu Gaetano Rovereto intu 1904 definisce e sò sìmme rìcche de bâusi, òrride e cun de furme carate(r)istiche.^[6]

Stò(r)ia

U munte vistu dau Lingu

Diverse testimunianse portan a pensà che a muntagna a secce stâ ugettu de vene(r)asiun da parte de cumünitài di Lìgü(r)i Ingauni, fra sti li a presensa de in "dòlmen" (strutü(r)a de prìa preistorica), scituàu inta lucalitài Tre Pe, sutta l'aministrasiun de Vendun, ma ciü fasilmente razunzibile daa Còlla de Unsu.^[7]

A custrusiun sacra a l'è stâ caciâ zü intu 1946 o intu 1947, segundu i veji de Unsu e de Cü(r)enna, a cauza de 'n attu de vandalìsmu: in gruppu de zueni infatti l'axéva cumensàu a picâ cun de màsse ün di trei bazamenti, fàxendu caccià zü l'intrega strutü(r)a de prìa.^[8]

Faciâ du santuà(r)iu de San Calocciu

Ma a sacralitài du munte a cuntinnua ascì in êpuche sucescìve, cun a venerasiun de San Calocciu, au quâle l'è dedicàu u santuàriu zà mensciunàu surva, foscia üna de gêxe ciü antighe de tütta a Diocexi de Arbenga e Impe(r)ia.

U santua(r)iu u l'è stàu inti seculi mêta de gràndi pelegrinaggi, tantu che ancù aù d'in sinqu'anni in sinqu'anni se tegne a tradisiunale prucesciùn da stattua du santu, purtâ chi daa paruchiâle da frasiun de Cü(r)enna.^[3]

U cuntrollu de questa pursiun de te(r)itò(r)iu a l'è stâ poi asugetâ dü(r)ànte i seculi XII e XIII au castellu de Àquila: in questu mòddu i scignù(r)i du paìse (a l'epuca i marchexi de Clavesana) puxevan avê u pin cuntròllu da l'âtu de queste parti da Valà de l'A(r)òscia e de quella du Pennavaire.

Questu u permette ascì de capì l'u(r)igine du nòmme "Castel'Èrmu", cuntrasiùn de Castê de l'éremu, riculeganduse ae vicende du santu dedicatà(r)iu da gexétta, che chi u se pensa se secce fermàu.

Autri eventi de impurtansa sto(r)ica se rintraccian versu a fìn da Segunda Guèra Mundiâle, quande e cascìne lì d'ìn gì(r)u sun stàe teàtru da Rexistensa lìgü(r)e: l'è intu Casùn di Crovi, a poca distansa da Cü(r)énna, che i òmmi da brigâ du Mégu (Felice Cascione) cantan pe a primma vôtta a cansun Fischia il vento ("Scigu(r)a u véntu"), versu a fin de l'annu 1943, destinâ a diventà üna de cansun partigiàne ciü pupulàri.^[9]

Natü(r)a

Pe quantu u riguarda l'ambiente u munte u l'è inse(r)ìu intu scìtu de 'nteresse cumünità(r)iu (SIC), Castel'Èrmu-Pezu Grande, vista a pregiâ presensa de diferente speccie viventi, tantu pe a flò(r)a, quantu pe a fàuna.

U puntu ch'u rende ancù de ciü interesante questu postu l'è a fuxùn e u cuntattu fra dui ambienti generalmente distinti, cumme quellu mediterànneu (rapresentàu dai bòschi de lérxi) e quellu cuntinentâle, survatüttu dàu daa presensa du fô.^[10]

Flò(r)a

Fra e qualitài de sciù(r)e che se incuntran de ciü inti prài se trövan e urchidee, seguìe da ciànte de mazû interèsse cumme a gensiâna o a campànula sabàssia. De pregiu ascì e prìmmu(r)e impurve(r)àe, u gigliu a fioccu e l'eliantemmu lìgüre.

Fàuna

L'intrega area sircustante a l'è in impurtantiscimu puntu de nidificasiun pe in gràn nüme(r)u de rapâxi, ma l'ambiente u favu(r)isce ascì a presensa di invertebrài (fra sti chi se po mensciunà u culeòtte(r)u lucâle).

Percursu de acèssu

A cruxe in sce l'antisìmma

Escursciùn

U ciü breve percursu pe zunze aa vétta l'è quellu ch'u parte da l'abitàu de Arnascu, seguendu u sentê du spartiaiva fra l'Aròscia e u Pennavaire, ma u l'è puscibile ascì 'rivà da ovest, seguendu sempre u crinâle.

Seguendu u percursu da est, se riva au santuàiu de San Calocciu, e da chi aa sìmma. A lucalitài dund'a se tröva a gexétta se po razunze ascì a partì da arcüne frasiun de Vendun, fra ste chi Cü(r)enna, seguendu u percursu pe a Còlla de Unsu, indicàu cun 'na cruxe russa. A dificultài de questu genere de percursi escursciunistici a l'è valutâ cumme E.

A salìtta rizülta ciü agevule dü(r)ànte l'invernu, o inte mezze stagiun, d'estài invêce po essighe u prublema du câudu ecescìvu.^[2]

Arpinismu

In sciu versante setentriunâle da muntagna sono stàe duvèrte diferénti vie de a(r)ampicâ. A frequentasiun di ste vie chi, caraterizàe in genere da rocca de catîva qualitài, l'è stâ vietâ pe evitâ u distürbu aa nidificasiun de speccie de uxelli che frequentan a zôna. In seguitu quarchedüna de ste vie de prìa chi, valüàe cun minure impattu in sce queste pupulasiun, sun stae turna reze avèrte a titulu spe(r)imentâle.^[11]

Nòtte

1. (IT) Vendun, escursciun, in sce comune.vendone.sv.it. URL consultòu o 28 zùgno 2022.
2. (IT) Mountainhall, Munte Pezu Grànde, in sce mountainhall.it. URL consultòu o 28 zùgno 2022.
3. (IT) San Calocciu, Vendun, U santuà(r)iu ciü antìgu de l'entrutèra d'Arbenga, in sce liguriaedintorni.it. URL consultòu o 28 zùgno 2022.
4. (EN) Alan Nairn, The Ligurian Sea and Adjacent Areas, in The Ocean Basins and Margins, Springer Science & Business Media, 2013, p. 83, ISBN 9781468430332.
5. (IT) AA.VV., Bollettino della Società geologica italiana, 80 (numeri 2-4), Sucietài geulogica italiana, 1962, pp. 105-110.
6. (IT) Gaetano Rovereto, Geomorfologia delle Valli Liguri, E. Oliveri ec., 1904, p. 79.
7. (IT) I segrêti du munte Castel'Èrmu, in sce lastampa.it. URL consultòu o 28 zùgno 2022.
8. (IT) AA.VV., Rivista ingauna e intemelia, vol. 44-45, Deputazione di storia patria per la Liguria. Sezione ingauna e intemelia, Istituto internazionale di studi liguri, 1989, p. 154.
9. (IT) Donatella Alfonso, 6. I partigiani non hanno una canzone, in Fischia il vento - Felice Cascione e il canto dei ribelli, Castelvecchi, 2014, ISBN 9788868265748.
10. (IT) Natüa2000, SIC Munte Castel'Èrmu, in sce natura2000liguria.it. URL consultòu o 28 zùgno 2022.
11. (IT) Via a l'a(r)ampicâ spe(r)imentâle itu SIC Castel'Èrmu-Pezu Grande, in sce lastampa.it. URL consultòu o 28 zùgno 2022.

Autri prugetti

Altri progetti

• Wikimedia Commons

• Wikimedia Commons a contêgne di files in sce Munte Castel'Èrmu