Шукрије Султан

Шукрије Султан
Роден(а)24 февруари 1906(1906-02-24)
Чамлиџа, Цариград, Отоманско Царство
(денес Истанбул, Турција)
Починал(а)1 април 1972(1972-04-01) (возр. 66)
Чамлиџа, Истанбул, Турција
Почивалиште
Мавзолеј на султан Махмуд II, Истанбул
Сопружник
Полно име
турски: Хатиџе Шукрије Султан
османски турски: خدیجه شکریه سلطان
ДинастијаОтоманска династија
ТаткоШехзаде Јусуф Изедин
МајкаЛеман Ханим
Вероисповедислам

Шукрије Султан (турски: Hatice Şükriye Sultan; османски турски: خدیجه شکریه سلطان; 24 февруари 1906 – 1 април 1972 година) — отоманска принцеза, ќерка на престолонаследникот Шехзаде Јусуф Изедин, син на султанот Абдулазиз и Леман Ханим.

Ран живот

[уреди | уреди извор]

Шукрије Султан е родена на 24 февруари 1906 година во вилата на нејзиниот татко во Чамлиџа. Нејзиниот татко бил Шехзаде Јусуф Изедин, а нејзината мајка Леман Ханим. [1] Таа била второ дете и најстарата ќерка родена на нејзиниот татко и најстарото дете на нејзината мајка. Таа имала два помали браќа и сестри, брат Шехзаде Мехмед Низамедин, две години помлад од неа, и сестра, Михришах Султан, десет години помлада од неа. Таа била внука на Абдулазиз и Дурунев Кадин. [2]

Прв брак

[уреди | уреди извор]

Шукрије Султан се омажила за нејзиниот втор братучед Шехзаде Мехмед Шерафедин, [3] син на Шехзаде Селим Сулејман, и внук на султанот Абдулмеџид I. Свадбата се одржала на 14 ноември 1923 година во вилата Нишанташи. По егзилот на царското семејство во март 1924 година, Шукрије и нејзиниот сопруг се преселиле во Париз, каде што живееле до 1925 година, [4] а потоа во Бејрут, каде што двајцата се развеле [4] во 1927 година [2]

Втор брак

[уреди | уреди извор]
Шукрије (десно) на обединувањето на средбата ба отоманското семејство во околу 1938 година во вилата Камал во Маади

На 4 септември 1935 година, таа се омажила за Ахмад Ал-Џабер Ал-Сабах во Каиро, Египет. Тие се разведоа во 1937 година.

На 10 февруари 1938 година, била свршена за Мидхат бег, син на Зивер Паша. [5] [6] Сепак, бракот не се одржал. [5] [6] Во 1944 година, таа застанала на страната на Шехзаде Омер Фарук кога советот го избрал Шехзаде Ахмед Нихад за глава на семејството. [7]

Трет брак

[уреди | уреди извор]

Во април 1949 година, се омажила за Мехмед Шефик Зија (1894 – 1980) [3] американски државјанин од кипарско турско етничко потекло. [5] [6] Во 1952 година, таа, нејзиниот сопруг и нејзината сестра се вратиле во Истанбул по укинувањето на законот за егзил за принцезите. Тука се населила во вилата Чамлиџа. [8] [9]

Смрт

[уреди | уреди извор]

Шукрије Султан починала на 1 април 1972 година на шеесет и шест години и била погребана во мавзолејот на нејзиниот прадедо султанот Махмуд II, на Дивањолу, Истанбул. [2] Мехмед Шефик потоа се оженил со Неслишах Султан, ќерка на Шехзаде Мехмед Абдулкадир. [10]

Почести

[уреди | уреди извор]
  • Орден на Куќата на Осман [11]
  • Орден за добротворни цели, 1 степен [11] [12]

Наводи

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Reşad, Ekrem; Osman, Ferid (1911). Musavver nevsâl-i Osmanî. стр. 68.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. стр. 15, 27.
  3. ↑ 3,0 3,1 Vâsıb, Ali; Osmanoğlu, Osman Selaheddin (2004). Bir şehzadenin hâtırâtı: vatan ve menfâda gördüklerim ve işittiklerim. YKY. стр. 441. ISBN 978-9-750-80878-4.
  4. ↑ 4,0 4,1 Milanlıoğlu, Neval (2011). Emine Naciye Sultan'ın Hayatı (1896-1957). стр. 13 r. 55, 126–27.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Ercüment Ekrem Talu; Tahsin Yıldırım (2005). Şehzade Yusuf İzzeddin öldürüldü mü, intihar mı etti?. Selis. стр. 16. ISBN 978-975-8724-47-5.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Tahsin Yıldırım (2006). Veliaht Yusuf İzzeddin. Çatı Yayıncılık. ISBN 978-975-8845-21-7.
  7. ↑ Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess. Oxford University Press. стр. 207. ISBN 978-9-774-16837-6.
  8. ↑ Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı (1994). İstanbul ansiklopedisi. Kültür Bakanlığı. стр. 536. ISBN 978-9-757-30607-8.
  9. ↑ Kurşun, Zekeriya (2005). Üsküdar Sempozyumu: Bildiriler. Üsküdar Belediyesi. стр. 344. ISBN 978-9-759-20195-1.
  10. ↑ Bardakçı, Murat (2008). Son Osmanlılar: Osmanlı hanedanının sürgün ve miras öyküsü. İnkılâp. стр. 176. ISBN 978-9-751-02616-3.
  11. ↑ 11,0 11,1 Virgül, Issues 80-83. Pusula Yayıncılık. 2005. стр. 41.
  12. ↑ Fritz Rudolf Künker GmbH & Co. KG. Künker Auktion 299 - Orden und Ehrenzeichen aus aller Welt: Das Osmanische Reich, The Ottoman Collection, Teil 2. Numismatischer Verlag Künker. стр. 146–147.