Волен Сидеров

Волен Сидеров

Волен Николов Сидеров (бугарски: Волен Николов Сидеров) е бугарски политичар, претседател на бугарската националистичка партија Атака.

Сидеров бил претседателски кандидат на партиjата Атака на Претседателските избори на Бугариjа во 2006 година[1] Сидеров тврди, дека негова партиjа е единствена опозициjа против владата[2].

Младост, образование и почеток на политичката кариера

[уреди | уреди извор]

Роден е во Јамбол, Бугарија на 19 април 1956 година. Во средното училиште учел за применета фотографија во родниот град и во Софија[3] Сидеров започнал да студира бугарска литература и јазик во Софија, но не ги завршува студиите. Пред падот на комунизмот во 1989 година во Националниот музеј за литература во Софија работи како фотограф.

По падот на комунизмот Сидеров станува член на новооформеното Движење на човекови права. Во есента 1990 станува главен и одговорен уредник на списанието Демократија - официјален гласник на Сојузот на демократски сили. Тој имал важна улога во етаблирањето на весникот како весник на десницата.

Во 1992 година бил отпуштен од работа и со тоа ставил крај на односите со неговите дотогашни политички партнери.[3] Во текот на локалните избори во Бугарија во 1995 година тој го води центарот за односи со јавноста на Бугарската социјалистичка партија. Подоцна не успева да се најде на списокот на кандидати за пратеници на Националното движење Симеон II, на поранешниот бугарски цар Симеон Сакскобургготски.[3]

Подоцна бил назначен за заменик главен и одговорен уредник на списанието Монитор кое се смета дека има националистички и конзервативни ставови. Подоцна добил отказ и од Монитор и започнал да води политичка емисија на бугарската кабелска телевизија СКАТ. Во оваа емисија тој зборувал за корупцијата во бугарската политика, а малцинствата ги претставувал како виновници за лошата економска состојба во земјата.

Во 2002 година се запишува на студии по теологија на Универзитетот во Шумен. Во април 2007 година требало да полага испити, но поради големиот интерес на медиумите не се појавува на испитот.[3]

Во 2002 година бил поканет на контраверзна анти-глобалистичка конференција во Москва каде бил во друштво[4] со Ахмед Рами (шведски писател од мароканско потекло и човек кој го негира холокаустот)[5] и со Дејвид Дјук (витез на расистичката организација Кју Клус Клан[6][7][8][9][10][11] и поранешен републиканец од Луизијана).

Во мај оваа година (2009) Универзитетот во Шумен објавил дека Сидеров се стекнал со универзитетска диплома студирајќи по индивудуална програма.[3]

Подем во политичката кариера

[уреди | уреди извор]

Во текот на локалните избори во 2003 година бил кандидат за градоначалник на Софија. На изборите освоил вкупно 1728 гласа (или 0,45%).[3][12] Овој негов политички обид останал незабележан од пошироката јавност.

Во 2005 година тој е многу позната личност поради својата телевизиска емисија, на парламентарните избори учествува со како предводник на националистичката коалиција Атака (која името го добила според неговата телевизиска емисија). На големо изненадување. На големо изненадување коалицијата добива 8,14% од вкупниот број на гласови и станува четврта најголема партија во парламентот.[13] После победата Сидеров формира партија со истото име.

На 23 февруари 2007 година Волен Сидеров заедно со педесетина членови на неговата партија влегле во просториите на неделникот 168 часа, додека поголема група од околу стотина симпатизери чекале пред зградата на знак за напад. Толпата била иритирана од една статија која била напишана во весникот[14] Сидеров и неговиот заменик Павел Шопов влегле во просториите на Николај Пенчев (главен и одговорен уредник на весникот) и вршеле притисок за да им биде кажано името на новинарот кој ја напишал статијата.

Претседателски избори 2006

[уреди | уреди извор]

На претседаделските избори во 2006 година во првиот круг добил 21% од гласовите, а Георги Прванов (сегашниот претседател на Бугарија) освоил 65% од гласовите. Поголемите десни партии во Бугарија во вториот круг не поддржале ниту еден од кандидатите.

Политички ставови

[уреди | уреди извор]

На почетокот на деведесеттите се залагал за реформи, за доближување до НАТО и САД. Кон крајот на деведесеттите започнал да користи анти-западна реторига и да пишува за светски заговор и антибугарски политики.[3] Зборува за дискриминација на бугарите во нивната сопствена држава[3]

Од скоро целата бугарска политичка елита, како и од поголемите медиумски куќи, Сидеров се смета за популист и за ксенофоб.

Тој е многу добар говорник. Во текот на последните неколку години честопати одржува митинзи и маршеви по улиците со симпатизерите на Атака.[3]

За македонските работи

[уреди | уреди извор]

Сидеров не го признава постоењето македонскиот јазик, со образложение дека тој е јазик "измислен како антибугарско оружjе", и се залага за единство против македонизмот[15].

Волен Сидеров се бори против глобализмот и се залага за заштита на православната религија[16].

Книги на Волен Сидеров

[уреди | уреди извор]
  • „Бумеранг на злото“ (2002)[17]
  • „Бугарофобија“ (2003)[17]
  • „Властта на Мамона“ (2004)[17]
  • „Мојата борба за Бугарија“ (2007), бугарски: Моята битка за България[18].

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]

Литература

[уреди | уреди извор]
  1. ↑ Президентом Болгарии стал Георгий Пырванов(руски)
  2. ↑ Bulgarian president Parvanov wins re-election (англиски)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 http://www.novinite.com/elections2009/leaders.php?id=7 ELECTIONS 2009 - LEADERS - Volen Siderov
  4. ↑ „The history of a photograph“ (PDF) (англиски). Bulgarian Helsinki Committee. 2006. Посетено на 2007-10-09.
  5. ↑ "[T]he Swedish antisemitic and Holocaust-denial Radio Islam site managed by Moroccan emigré Ahmed Rami...""Cyberhate, Antisemitism, and Counterlegislation" Архивирано на 7 ноември 2017 г., Jerusalem Center for Public Affairs, 2006
  6. ↑ Duke, David. „My Awakening: A Path to Racial Understanding“. Free Speech Press. Архивирано од изворникот на 2007-08-11. Посетено на 2007-09-17.
  7. ↑ „David Duke: White Revolution on the Internet“. Anti-Defamation League. Архивирано од изворникот на 2011-08-19. Посетено на 2006-11-13.
  8. ↑ „A Wall of Wizards“. Архивирано од изворникот на 2011-06-24. Посетено на 2006-11-13.
  9. ↑ „Now and Then: On Doubting Thomas and Dissing Duke“. The News & Record. AccessMyLibrary. 2002-03-10. Посетено на 2006-11-13.
  10. ↑ „American Notes Elections“. Time Magazine. 1989-02-20. Архивирано од изворникот на 2007-10-13. Посетено на 2006-11-13.
  11. ↑ Lee, Martin A. (2003). „Insatiable“. Intelligence Report. Southern Poverty Law Center. Архивирано од изворникот на 2006-02-14. Посетено на 2006-11-13.
  12. ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2007-12-26. Посетено на 2009-08-21.
  13. ↑ http://www.2005izbori.org/results/index.html Архивирано на 10 мај 2011 г. Централна изборна комизија
  14. ↑ „SEEMO Protest Bulgaria“ (англиски). Bulgarian Helsinki Committee. 2007. Архивирано од изворникот на 2007-08-07. Посетено на 2008-05-25.
  15. ↑ Статиjа "Зашто е нужно едиство против македонизмот": признава се от страна на София един измислен като антибългарско оръжие език и се подписва една неподходяща за България конвенция, която и до днес Франция не иска да подпише.
  16. ↑ Глобализам - последниот етап на опитот за колонизациjа на православниот Исток (руски)
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Биографиjа(руски)
  18. ↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2007-12-16. Посетено на 2009-05-01.
Нормативна контрола