Гондванатитан

{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/{{автотаксономија/Предлошка:Автотаксономија/Гондванатитан|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}} |machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}} |machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}|machine code=parent}}

Гондванатитан
Научна класификација [ у ]
Непознат таксон (попр):	Гондванатитан
Вид:	Гондванатитан
Научен назив
Гондванатитан faustoi Келнер & де Азеведо, 1999

Гондванатитан (што значи „џин од Гондвана“) — род на титаносауруски сауроподски диносаурус . Гондванатитан бил пронајден во Бразил, во тоа време дел од јужниот суперконтинент Гондвана, во доцниот период на креда (70 мја ). Како и некои други сауроподи, Гондванатитан бил висок и се хранел од високите дрвја. Најблизок роднина на G. faustoi бил Еолосаурусот.

Типскиот вид е Gondwanatitan faustoi, формално опишан од Келнер и де Азеведо во 1999 година.

Етимологија

Гондванатитан значи „Гондвана Титан“ и е именуван по Гондвана, суперконтинентот во кој некогаш бил дел од опсегот на јужноамериканскиот род и Титаните на класичната старогрчка митологија. Типот и единствено именуван вид, G. faustoi, е покровител во чест на д-р Фаусто Л. де Соуза Куња, кој го водел ископувањето на примерокот од типот^[1].

Опис

Гондванатитан бил прилично мал сауропод, долг само 7 метри^[2]. Имал релативно грацијални коски на екстремитетите. Средните каудални пршлени се карактеристично „во облик на срце“, што овозможува изолираните каудални пршлени лесно да се разликуваат од оние на Еолосаурусот^[3].

Пршлените од средниот дел на опашката имале издолжена центра^[4]. Гондванатитан имал странични јазли на пршлени кои наликувале на плитки вдлабнатини. Нервните ’рбети на неговите пршлени на средната опашка се аголно напред кога пршлените се порамнети. Овие пршлени личат на оние на Сидаросаурусот, Вененосаурусот и Еолосаурусот^[4] .

Класификација

Гондванатитан е член на кладот Еолосаурини^[5]. Тој е тесно поврзан со Питекунсаурусот, Еолосаурусот и Оверосаурусот^[6].

Еолосаурини	Рапетосаурус Оверосаурус Гондванатитан Еолосаурус Ринконсаурија Ринконсаурус Мујеленсаурус Лаплатасаурус Уберабатитан Бонитасаурус Логнкосаурија Футалогнкосаурус Мендозасаурус

Провидност

Тип примерок од Gondwanatitan faustoi е пронајден во слоевите на формацијата Адамантина. Друг материјал доделен на родот е пронајден во формацијата Камбабе .

Историја

Тип примерок на Gondwanatitan faustoi бил откриен во 1983 година на фармата Јошитоши Мизобучи во Саун Пауло, Бразил^[1]. Примерокот бил ископан помеѓу 1984 и 1986 година, но подготовките за примерокот започнале сериозно дури во 1997 година. Конечно бил опишан како нов род и вид во 1999 година. Во 2001 година, G. faustoi бил накратко пренесен во родот Еолосаурус, со што го направијле Гондванатитан помлад синоним за тој род, но оттогаш се смета за одделен^[7][8].

Наводи

1. Kellner, Alexander W. A.; de Azevedo, Sergio A. K. (1999). „A new sauropod dinosaur (Titanosauria) from the Late Cretaceous of Brazil“. National Science Museum Monographs. 15: 111–142.
2. Paul, G. S. (2010). The Princeton Field Guide to Dinosaurs. Princeton University Press.
3. Santucci, Rodrigo M.; de Arruda-Campos, Antonio C. (2011). „A new sauropod (Macronaria, Titanosauria) from the Adamantina Formation, Bauru Group, Upper Cretaceous of Brazil and the phylogenetic relationships of Aeolosaurini“. Zootaxa. 3085: 1–33.
4. Tidwell, Virginia; Carpenter, Kenneth; Meyer, S. (2001). „New titanosauriform (Sauropoda) from the Poison Strip Member of the Cedar Mountain Formation (Lower Cretaceous), Utah“. Во Tanke, D. H.; Carpenter, Kenneth (уред.). Mesozoic Vertebrate Life. Indiana University Press. стр. 139–165.
5. Franco-Rosas, Aldirene Costa; Salgado, Leonardo; Rosas, Claudio Fabían; Carvalho, Ismar de Souza (2004). „Nuevos materiales de titanosaurios (Sauropoda) en el Cretácico Superior de Mato Grosso, Brasil“. Revista Brasileira de Paleontologia. 7 (3): 329–336. doi:10.4072/rbp.2004.3.04.
6. Coria, Rodolfo A.; Filippi, Leonardo S.; Chiappe, Luis M.; García, Rodolfo; Arcucci, Andrea B. (2013). „Overosaurus paradasorum gen. et sp. nov., a new sauropod dinosaur (Titanosauria: Lithostrotia) from the Late Cretaceous of Neuquén, Patagonia, Argentina“. Zootaxa. 3683 (4): 357–376. doi:10.11646/zootaxa.3683.4.2. PMID 25250458.
7. Santucci, Rodrigo Miloni; Bertini, Reinaldo José (2001). „Distribução paleogeográfica e biocronológica dos titanossauros (Saurischia, Sauropoda) do Grupo Bauru, Cretáceo Superior do sudeste Brasileiro“. Revista Brasileira de Geociências. 31 (3): 307–314.
8. Martinelli, A. G.; Riff, D.; Lopes, R. P. (2011). „Discussion about the occurrence of the genus of the genus Aeolosaurus Powell 1987 (Dinosauria, Titanosauria) in the Upper Cretaceous of Brazil“. Gaea. 7 (1): 34–40. Bibcode:2011Gaea....7...34M. doi:10.4013/gaea.2011.71.03.

Надворешни врски

• Гондванатитанска страница (на француски)
• Гондванатитан Архивирано на 10 февруари 2012 г. во базата на податоци за палеобиологија