Патриша Голдман-Ракиш | |
---|---|
Роден(а) | 22 април 1937 Салем, Масачусетс, Соединети Држави |
Починал(а) | 31 јули 2003 Хамден, Конектикат, Соединети Држави |
Националност | САД |
Полиња | невробиолог |
Установи | универзитет Јејл |
Патриша Голдман-Ракиш (моминско Шоер,англиски: Patricia Goldman-Rakic; 22 април 1937 ― 31 јули 2003) ― американски професор по невронаука, неврологија, психијатрија и психологија на Факултетот за медицина при Универзитетот Јејл.[1] Таа била пионер во мултидисциплинарно истражување на префронталниот кортекс и работната меморија.[2]
Голдман-Ракиш била првата што ги открила и опишала колата на префронталниот кортекс и нивниот однос со работната меморија. Претходно, научниците сметале дека повисоките когнитивни функции на префронталниот кортекс се надвор од опсегот на научните истражувања. Истражувањето на Голдман-Ракиш покажало дека методите што се користат за проучување на сетилните кортекси може да се прилагодат на префронталните кортикални области од највисок ред, откривајќи ја основата на колото за поголема когнитивна функција.[3] Поради Голдман-Ракиш, научниците почнале подобро да ја разбираат невробиолошката основа на повисоката когнитивна функција и на нарушувањата како што се шизофренија, Алцхајмерова болест, нарушување на хиперактивност со дефицит на внимание (АДХД), церебрална парализа, Паркинсонова болест и деменција . Таа користела мултидисциплинарен пристап, применувајќи биохемиски, електрофизиолошки, фармаколошки, анатомски и бихевиорални техники за да ја проучи работната меморија.[1] Таа е пионер во првите студии за влијанието на допамин врз функцијата на префронталниот кортекс, истражување кое е клучно за нашето разбирање за шизофренија, АДХД и Паркинсонова болест.
Таа употребувала снимање со микроелектрода во своето истражување и го оспорила традиционалниот поим дека меморијата не е контролирана во фронталниот лобус; таа покажала дека работната меморија е одвоена од долгорочната меморија.[4]
|