Чудомир
| Чудомир | |
|---|---|
.JPG) | |
| Роден/а | 25 март 1890 Турија (кај Казанлак), Бугарија |
| Починат/а | 26 декември 1967 (возр. 77) Софија, Бугарија |
| Почивалиште | Казанлак |
| Занимање | писател, сликар |
| Националност | Бугарин |
| Значајни дела | Јас не сум од нив, Нашенци, Аламинут |
| Години на активност | 1907–1967 |
| Сопруг/а | Мара Нонова |
| Потпис |  |
Димитар Христов Чорбаџиски (бугарски: Димитър Христов Чорбаджийски); (Турија, 25 март 1890 – Софија, 26 декември 1967), познат по псевдонимот Чудомир — бугарски писател, хуморист, сатирик, сликар и локален историчар.
Биографија
[уреди | уреди извор]Димитар Чорбаџиски е роден во 1890 година во семејството на Марија и Христо Чорбаџиски од селото Турија, Казанлашко. Неговиот татко сакал тој да стане офицер или трговец, но мајка му го поттикнала да студира сликарство. Како дете го добил прекарот Чудомир, кој подоцна го употребил како литературно име. Учел во гимназијата „Иван Вазов“ во Стара Загора. Во 1913 година дипломирал на Бугарската национална уметничка академија.
Учествувал во Балканската и Првата светска војна.
Во 1921 година се оженил со својата партнерка, сликарката Мара Нонова.[1]
Во периодот 1920–1933 година предавал во училиштето во Казанлак. Во 1929–1930 година специјализирал сликарство во Париз. До неговата смрт бил претседател на читалиштето „Искра“ и директор на етнографскиот музеј во Казанлак. Од 1938 година бил член на Врховниот читалиштен совет, а во 1966 година станал пратеник во Народното собрание.
На 26 декември 1967 година во Софија се самоубил скокајќи од балконот на третиот кат во болницата каде што се лекувал од неизлечлива болест. Погребан е во Казанлак.
Tворештво
[уреди | уреди извор]Својата креативна дејност ја започнува како карикатурист, работејќи во сатирични весници и списанија. Во 1932 година пишува сатирични приказни. Делата на Чудомир се преведени на романски, руски, словачки, српски, чешки и други јазици.
Најпознати од нив се:
Настапувал и како уметник. Автор е на 1000 цртежи и акварели.
Во чест на Чудомир во 1979 година во Казанлак бил отворен Музејот за литература и уметност, кој го носи неговото име.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Минчева, Галина. Чудомир видян отблизо, Издателство „Захарий Стоянов“, 2009, стр. 172.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Дела на Чудомир во „Мојата библиотека“ (бугарски)