Dialek bahasa Korea

Bahasa Korea
Taburan
geografi:		Korea Selatan dan Korea Utara
Klasifikasi bahasa:Bahasa Koreanic
  • Bahasa Korea
Pembahagian:
  • Hamgyŏng (TL)
  • Pyong'an (BL)
  • Sentral
  • Gyeongsang (Tenggara)
  • Jeolla (BD)
  • Jeju

Sejumlah dialek Korea dituturkan di Semenanjung Korea. Semenanjung ini merupakan sebuah kawasan pergunungan dan setiap "wilayah" dialek hampir sepadan dengan sempadan semula jadi antara kawasan geografi Korea yang berbeza. Kebanyakan dialek dinamakan untuk salah satu daripada lapan wilayah tradisional Korea.

Kawasan dialek

[sunting | sunting sumber]
Zon dialek dikenal pasti oleh Shinpei Ogura (1944)[1]

Korea merupakan sebuah negara pergunungan, dan ini boleh menjadi sebab utama mengapa bahasa Korea dibahagikan kepada beberapa dialek tempatan yang kecil. Shinpei Ogura, seorang ahli bahasa yang belajar Bahasa Korea pada tahun 1944. Beliau telah menemukan kawasan dialek-dialek bahasa Korea yang ada. Diantaranya;

Hamgyŏng (Timur Laut)
Dituturkan di wilayah Hamgyŏng (Kwanbuk dan Kwannam), di utara wilayah Pyongan dan diwilayah Ryanggang di Korea Utara. Juga, dialek ini dituturkan di utara China, Rusia, Uzbekistan, Kazakhstan dari Soviet. Sembilan vokal: lapan daripada bahasa standard tambah ö.
Pyongan (Barat Laut)
Dituturkan di Pyongyang, wilayah Pyongan, wilayah Chagang dan di Liaoning, China. Asas bahasa standard untuk Korea Utara.
Dialek Sentral
Biasanya dibahagikan sepanjang sempadan wilayah;
  1. Dialek Gyeonggi, atau lebih dikenali sebagai "dialek Seoul". Dituturkan di wilayah Gyeonggi, bandar Seoul dan Incheon. Juga dituturkan di wilayah Kaesung, Kaepung dan Changpung di Korea Utara.
  2. Dialek Chungcheong, dituturkan di wilayah Chungcheong termasuk bandar metropolitan Daejeon.[2] Beberapa bahagian wilayah Chungcheong Selatan, termasuk Daejeon dan Sejong, diklasifikasikan sebagai dialek selatan seperti dialek Jeolla dan Gyeongsang.
  3. Dialek Yeongso, dituturkan di bandar Yeongso, di wilayah Gangnam dan di wilayah Kangwŏn (Korea Utara), di sebelah barat pergunungan Taebaek. Yeongseo agak berbeza daripada dialek Yeongdong di sebelah timur pergunungan tersebut.
  4. Dialek Yeongdong, dituturkan di Yeongso di wilayah Gangnam dan di wilayah Kangwŏn (Korea Utara), di sebelah timur pergunungan Taebaek. Yeongdong agak berbeza daripada dialek Korea Sentral di sebelah barat pergunungan. [3]
  5. Dialek Hwanghae, dituturkan di wilayah Hwanghae, (Korea Utara). Lazimnya termasuk dalam dialek Sentral, tetapi beberapa penyelidik berpendapat bahawa ia tidak sesuai. [4]
Dialek Sentral, Hwanghae, Gyeonggi, Gangwon (Yeongseo) dan Chungcheong biasanya dikumpulkan bersama. Walau bagaimanapun, ramai berpandangan bahawa hanya dialek Hwanghae, Gyeonggi, dan Gangwon(Yeongseo) termasuk dalam dialek sentral, manakala dialek Chungcheong dianggap sebagai dialek berasingan.
Gyeongsang (Tenggara)
Dituturkan di wilayah Gyeongsang (Yeongnam), termasuk bandar Busan, Daegu dan Ulsan. Dialek ini mudah dibezakan dengan dialek Seoul kerana nadanya lebih pelbagai dan mempunyai enam vokal iaitu i, e, a, eo, o, eu dan eo.
Jeolla (Barat Daya)
Dituturkan di wilayah Jeolla, termasuk bandar Gwangju. Dialek ini mempunyai sepuluh vokal: i, e, ae, a, ü, ö, u, o, eu, eo.
Jeju
Dituturkan di Pulau Jeju dan kadangkala dianggap sebagai bahasa Korea yang berasingan.[5] Sembilan vokal bahasa Korea, termasuk arae-a (ɔ). Mungkin mempunyai konsonan tambahan juga.

Beberapa ahli bahasa telah mencadangkan bahawa kawasan dialek selanjutnya harus dipisahkan daripada dialek Timur Laut;[6]

Ryukchin
Dituturkan di wilayah sejarah Yukchin yang terletak di bahagian utara Wilayah Hamgyong Utara, jauh dari P'yŏng'an, tetapi mempunyai lebih banyak persamaan dengan dialek P'yŏng'an berbanding dengan dialek Hamgyŏng di sekelilingnya.[4] Memandangkan ia telah diasingkan daripada perubahan besar bahasa Korea, ia telah mengekalkan ciri-ciri bahasa Korea itu sendiri. Ia adalah satu-satunya bahasa Korea tonal yang diketahui.[7]

Analisis statistik baru-baru ini bagi dialek ini menunjukkan bahawa struktur hierarki dalam dialek ini adalah sangat tidak pasti, bermakna tiada bukti kuantitatif untuk menyokong hubungan seperti pokok keluarga di kalangan mereka. [8]

Beberapa pengkaji mengklasifikasikan dialek Korea dalam dialek Barat dan Timur. Berbanding dengan Korea Tengah, dialek Barat telah mengekalkan vokal panjang, manakala dialek Timur mengekalkan nada atau loghat nada. [9] Bahasa Jeju dan beberapa dialek di Korea Utara tidak membezakan antara panjang atau nada vokal. Tetapi dialek Tenggara dan dialek Timur Laut mungkin tidak berkait rapat antara satu sama lain secara genealogi.

Bahasa standard

[sunting | sunting sumber]
  • Di Korea Selatan, Bahasa Korea standard (표준어/標準語/pyojun-eo) ditakrifkan oleh Institut Kebangsaan Bahasa Korea sebagai "ucapan moden Seoul yang digunakan secara meluas" (교양있는 사람들이 두루 쓰늀 현).
  • Di Korea Utara, pengisytiharan menerima pakai dialek Pyongan yang dituturkan di ibu kota Pyongyang dan sekitarnya harus menjadi asas bagi bahasa standard Korea Utara (Munhwaŏ). Namun, dalam praktiknya, rakyat sudah terbiasa dalam dialek Gyeonggi, yang telah menjadi dialek kebiasaan selama berabad-abad. [4]

Luar dari Semenanjung Korea

[sunting | sunting sumber]

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Ogura 1944, Map 10.
  2. ^ 대전 사람들은 사투리를 안 쓴다? [People in Daejeon don't speak in dialect?] (dalam bahasa Korea). 중도일보. 2019.
  3. ^ Lee & Ramsey 2000, m/s. 313–314.
  4. ^ a b c Lee & Ramsey 2000.
  5. ^ Janhunen 1996.
  6. ^ Lee & Ramsey 2000, m/s. 313.
  7. ^ 朝鲜语六镇话的方言特点
  8. ^ Lee 2015, m/s. 8–9.
  9. ^ Yeon 2012.

Bibliografi

[sunting | sunting sumber]

Bacaan lanjut

[sunting | sunting sumber]