Leonhard Lapin (* 29. Dezember 1947 in Räpina, Eestnische SSR, Sowjetunion; † 28. Februar 2022) weer en eestnischen Architekt un Künstler.
Leonhard Lapin hett 1965 de Middelschool in Räpina afslaten. Vun 1966 bit 1971 studeer he Architektuur an dat Staatliche Kulturinstitut vun de Eestnische SSR (up eestnisch „ENSV Riiklik Kunstinstituut“) in Revel. Vun 1971 bit 1974 weer Lapin as Architekt in de eestnische Hööftstadt togange bi de Behörde, de sik mit Restauratschoon vun Hüser un Bowarke befaten dö. Vun 1977 af an höört he to den Eestnischen Künstlerverband („Eesti Kunstnike Liit“) mit to, vun 1982 af an is he Liddmaat in den Eestnischen Architektenverband („Eesti Aerhitektide Liit“). Siet 1990 lehr he as Dozent an de Eestnische Kunstakademie („Eesti Kunstiakadeemia“), vun 1995 af an hett he den Titel vun en Perfesser harrt. Vun 1991 bit 1993 weer he de Chefredakteur vun de Tiedschrift „Ehtikunst“ (Bokunst).
Leonhard Lapin is in de 1970er Johre sunnerlich mit siene Teeknungen un Graphiken bekannt wurrn.[1], man he hett sik ok mit Interaktschonen vun Minsch un Maschien befaat. He weer ganz vorweg bi de Avantgarde in Eestland un is in de Sowjetunion un in de ganzen Kuntreien um de Oostsee rum slank en bekannten Mann wurrn. He hett de eersten Happenings un Performances in Eestland towege brocht.
Unner sien Pseudonym Albert Trapeež hett Lapin ok Lyrik rutbrocht. Siet de 1980er Johre bekenn he sik to den Buddhismus.[2]
1989 hett Leonhard Lapin den Kristjan-Raud-Pries kregen. 1997 is he mit den Kulturpries vun de Republiek Eestland ehrt wurrn.