Aniek van Koot

Aniek van Koot
Aniek van Koot in 2016
Aniek van Koot in 2016
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Geboorteplaats Winterswijk
Geboortedatum 15 augustus 1990
Woonplaats Dinxperlo[1]
Profdebuut 2003
Slaghand links
Coach Robin van Beveren
Enkelspel
Winst-verliesbalans 571–245
Titels 3 grandslam, 1 masters
Hoogste positie 1e (28 januari 2013)
Masters winst (2014)
Paralympische Spelen Zilver zilver (2012, 2016)
Brons brons (2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open winst (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros finale (2012, 2014, 2015)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (2019)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2013)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 451–141
Titels 24 grandslam, 7 masters
Hoogste positie 1e (26 juli 2010)
Masters winst (2010, 2012, 2015, 2018, 2019, 2021, 2022)
Paralympische Spelen Zilver zilver (2012, 2024)
Goud goud (2016, 2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open winst (2010, 2013, 2017, 2019, 2021–2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2010, 2013, 2015, 2018–2022, 2024)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (2012, 2013, 2019)
Vlag van Verenigde Staten US Open winst (2013, 2015, 2019, 2021, 2022)
Laatst bijgewerkt op: 29 januari 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Aniek van Koot (Winterswijk, 15 augustus 1990) is een linkshandig rolstoeltennisspeelster uit Nederland. Zij werd driemaal Nederlands kampioen in het enkelspel: in 2013, 2014 en de december-editie van 2020.[2] Ook in het dubbelspel werd zij drie keer Nederlands kampioen.

Medische voorgeschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Van Koot werd geboren met een onvolgroeid rechterbeen. Na een aantal pogingen om het been te verlengen, besloot Van Koot in 2002 het been te laten amputeren om beter te kunnen functioneren. In 2000 kwam van Koot in aanraking met het rolstoeltennis en na de amputatie van haar been is zij ook toernooien gaan spelen.

Loopbaan

[bewerken | brontekst bewerken]

In 2003 debuteerde Van Koot op het Dutch Open – in het enkelspel bereikte zij de finale (die zij verloor van Korie Homan); in het dubbelspel won zij de titel, samen met Homan.

Op 26 juli 2010 bereikte Van Koot de eerste plaats van de wereldranglijst in het dubbelspel.[3]

Van Koot kwalificeerde zich in 2012 voor de Paralympische spelen in Londen met een tweede plek op de wereldranglijst. Zij bereikte de finale in het vrouwenenkelspel, maar moest daarin haar meerdere erkennen in Esther Vergeer. Niet alleen in het enkelspel won zij een zilveren medaille, maar samen met Jiske Griffioen ook in het dubbelspel.

Op 26 januari 2013 won Van Koot het Australian Open door in de finale de Duitse Sabine Ellerbrock te verslaan. Op 28 januari 2013 bereikte zij de eerste plaats van de wereldranglijst in het enkelspel.[3] Op 9 september 2013 won zij het US Open door in de finale weer Ellerbrock te verslaan. Aangezien Van Koot in 2013 alle grandslamtoernooien in het dubbelspel won, bezit zij een grand slam in die discipline.

In de week 25–29 mei 2015 speelde Van Koot in de Turkse stad Antalya (samen met Jiske Griffioen en Diede de Groot) in de World Team Cup.[4] De Nederlandse dames wonnen de titel.[5]

In de week 23–28 mei 2016 speelde Van Koot in het Ariake Colosseum in Tokio (samen met Jiske Griffioen, Diede de Groot en Marjolein Buis) in de World Team Cup.[4] De Nederlandse dames wonnen de titel.[6] In 2016 kwam Van Koot uit op de Paralympische spelen van Rio de Janeiro. Zij ging weer met twee medailles naar huis: zilver in het enkelspel en goud in het dubbelspel (samen met Jiske Griffioen).

In de week 1–6 mei 2017 speelde Van Koot in Alghero op Sardinië (samen met Diede de Groot en Michaela Spaanstra) in de World Team Cup.[4] De Nederlandse dames bereikten de finale[7] waarin het Chinese team, bestaande uit Zhu Zhenzhen en Huang Huimin, revanche nam voor het finaleverlies in 2016.[8]

In de week 28 mei–3 juni 2018 speelde Van Koot op de banen van Sprenkelaar en van De Maten in Apeldoorn (samen met Diede de Groot en Michaela Spaanstra) in de World Team Cup.[4] De Nederlandse dames wonnen de titel.[9][10]

In de week 13–18 mei 2019 speelde Van Koot in het Larry and Mary Greenspon Israel Tennis Centre in de Israëlische stad Ramat Hasjaron (samen met Diede de Groot, Marjolein Buis en Michaela Spaanstra) in de World Team Cup. De Nederlandse dames wonnen de titel.[11][12] Na zes jaar won Van Koot ook weer een grandslamtitel, op Wimbledon, waar zij landgenote en titelverdedigster Diede de Groot het nakijken gaf – met De Groot aan haar zijde won zij bovendien de titel in het dubbelspel op Wimbledon 2019[13] alsmede die op het US Open. Met het winnen van alle dubbelspeltitels in 2019 verkreeg Van Koot voor de tweede keer een grand slam in het dubbelspel.

Op 2 oktober 2021 wonnen de Nederlandse rolstoeltennisvrouwen Aniek van Koot, Jiske Griffioen en Diede de Groot de World Team Cup,[4][14] die werd gehouden op Sardinië (Italië). Het team van Oranje versloeg Japan in de finale met 2–0.[15]

In mei 2022 bereikten de Nederlandse rolstoeltennisvrouwen Aniek van Koot, Jiske Griffioen, Lizzy de Greef en Diede de Groot de finale van de World Team Cup,[4] die werd gehouden in Vilamoura (Portugal) – zij verloren de eindstrijd van Japan.

In augustus 2023 werd Van Koot in Rotterdam Europees kampioen in het dubbelspel (samen met Diede de Groot) – zij won zilver in het enkelspel.

In het dubbelspel bereikte Van Koot 44 grandslamfinales, waarvan zij er 23 winnend wist af te sluiten (peildatum januari 2023).

Interview met Aniek van Koot en Robin Wubben over hun boek over de Paralympische Spelen van 2012

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De kwartfinale is doorgaans de eerste ronde.
toernooi 2004 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 1R 1R – HF 1R F W – HF F 1R HF HF F 1R F 2R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros g.t. g.t. – HF 1R 1R HF F HF F F 1R HF HF HF HF HF HF – HF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. g.t. F HF F W g.t. 1R 1R HF
Vlag van Verenigde Staten US Open g.t. – – g.t. HF 1R F g.t. W F HF g.t. HF 1R 1R – HF HF 2R g.t.

Dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De halve finale is doorgaans de eerste ronde.
toernooi 2004 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R HF HF – W F F W – F F W F W F W W W 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros g.t. g.t. – 1R F W F 1R W F W F F W W W W W – W
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon g.t. g.t. g.t. g.t. – 1R F W W F F F 1R 1R W g.t. 1R F 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open g.t. – – g.t. 1R F F g.t. W F W g.t. F F W – W W 1R g.t.

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Aniek van Koot.
  • (en) Profiel van Aniek van Koot op de website van de ITF
  • Eigen website Aniek van Koot