Hendrik van den Eijnde | ||||
---|---|---|---|---|
Portret van Hendrik van den Eijnde (H.J. Wesseling, 1901)
| ||||
Persoonsgegevens | ||||
Volledige naam | Hendrik Albertus van den Eijnde | |||
Geboren | 29 november 1869 | |||
Overleden | 1 februari 1939 | |||
Geboorteland | Nederland | |||
Beroep(en) | Beeldhouwer, meubelontwerper, graficus en tekenaar | |||
Oriënterende gegevens | ||||
Stijl(en) | Figuratief | |||
RKD-profiel | ||||
|
Hendrik Albertus van den Eijnde (van den Eynde)[1] (Haarlem, 29 november 1869 – aldaar, 1 februari 1939) was een Nederlandse beeldhouwer, meubelontwerper, graficus en tekenaar.[2]
Hendrik van den Eijnde was aanvankelijk als lijstenmaker werkzaam en ontving tekenlessen van de beeldhouwer Franciscus Leonardus Stracké (1849-1919) op wiens atelier hij enige jaren werkzaam was. Hij ontwikkelde zich verder in de praktijk en door vrije studie en werd daarbij vanaf 1902 gesteund door Bart van Hove. In 1903 richtte hij samen met Henri Boot, Jan Bronner, Walter van Diedenhoven, Ko Doncker en Ben Kamp de Haarlemse Kunstkring op.[3]
Van den Eijnde gaf leiding aan het beeldhouwersatelier met Hildo Krop, Anton Rädecker en Joop van Lunteren bij de versiering met beelden van het Scheepvaarthuis in Amsterdam, dat in 1916 werd voltooid. Dit atelier gaf een grote impuls aan het opleven van de steenbeeldhouwkunst, waar het steenhakken weer kon worden geleerd. Het meeste werk loopt parallel met de bloeitijd van de Amsterdamse School. Hij startte in 1917 een eigen atelier en was van 1917 tot 1923 bouwbeeldhouwer bij de Rijksgebouwendienst. Van den Eijnde woonde in Haarlem en Heemstede en was daar tot 1922 werkzaam. Hij was actief als beeldhouwer van monumenten en gevelversieringen aan woonhuizen en bedrijfsgebouwen.