Hyperolius

Hyperolius
Hyperolius viridiflavus, exemplaar uit Lubumbashi, Congo-Kinshasa
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Amfibia (Amfibieën)
Orde:Anura (Kikkers)
Familie:Hyperoliidae (Rietkikkers)
Geslacht
Hyperolius
Rapp, 1842
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Hyperolius op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Hyperolius is een geslacht van kikkers uit de familie rietkikkers (Hyperoliidae).[1]

De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Wilhelm Ludwig Rapp in 1842. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Eucnemis gebruikt. De verschillende soorten staan bekend als de 'typische of 'echte' rietkikkers.

Uiterlijke kenmerken

[bewerken | brontekst bewerken]

Rietkikkers blijven vaak klein en bereiken een lichaamslengte van twee tot vier centimeter. Veel soorten zijn groen of bruin maar er is een enorme kleurenvariatie. Soms zijn de verschillende exemplaren van dezelfde soort geheel verschillend zoals voorkomt bij de gemarmerde rietkikker (Hyperolius marmoratus). Er komen zowel bruine exemplaren voor als vrijwel wit gekleurde dieren met zwarte en rode lengtestrepen aan de bovenzijde. Bij veel soorten zien de mannetjes er totaal anders uit dan de vrouwtjes, en veel soorten hebben daarnaast een afwijkende kleur als ze nog niet volwassen zijn.

Sommige soorten die op het eerste gezicht onopvallend van kleur zijn beschikken over felle schrikkleuren aan de binnenzijde van de poten. Deze worden getoond zodra een kikker wegspringt en dienen om roofdieren af te schrikken. Bij enkele soorten is de huid deels doorschijnend zodat de inwendige organen zichtbaar zijn, een voorbeeld is de soort Hyperolius leucotaenius.

De soorten uit het geslacht Hyperolius hebben geen paarkussentjes zoals bij andere kikkers voorkomt. De vingers en tenen zijn wel voorzien van hechtschijfjes en de tenen zijn voorzien van zwemvliezen.

Verspreiding en habitat

[bewerken | brontekst bewerken]

Alle soorten komen voor in Afrika, ten zuiden van de Sahara.[2] De rietkikkers hebben een groot verspreidingsgebied. Vrijwel alle soorten leven in tropische bossen.

Soorten

[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn 142 verschillende soorten waarvan enkele pas recentelijk zijn ontdekt, zoals de soort Hyperolius drewesi uit 2016. In onderstaande tabel zijn zeven pas ontdekte soorten weergegeven. Alle soorten werden beschreven door Alan Channing in maart 2013.

Soorten uit 2013
Soortnaam Verspreidingsgebied
Hyperolius dartevellei Angola, Kameroen, Congo-Kinshasa, Congo, Equatoriaal-Guinea, Gabon en Zambia
Hyperolius friedemanni Malawi
Hyperolius howelli Kenia en Tanzania
Hyperolius inyangae Malawi en Zimbabwe
Hyperolius jacobseni Centraal-Afrikaanse Republiek
Hyperolius lupiroensis Tanzania
Hyperolius rwandae Rwanda

Huidige soortenlijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Geslacht Hyperolius

Bronvermelding

[bewerken | brontekst bewerken]