Indoline | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Structuurformule van indoline
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | C8H9N | |||
IUPAC-naam | 2,3-dihydro-1H-indool | |||
Andere namen | 2,3-dihydroindool | |||
CAS-nummer | 496-15-1 | |||
PubChem | 10328 | |||
Wikidata | Q2613101 | |||
Beschrijving | Heldere groene vloeistof | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vloeibaar | |||
Kleur | groen | |||
Dichtheid | 1,063 g/cm³ | |||
Smeltpunt | −21 °C | |||
Kookpunt | 220–221 °C | |||
Vlampunt | 93 °C | |||
Oplosbaarheid in water | (bij 20°C) 5 g/L | |||
Matig oplosbaar in | water | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
Indoline is een heterocyclische organische verbinding met als brutoformule C7H6N2. De stof komt voor als een heldere groene vloeistof, die matig oplosbaar is in water.
De structuur van indoline is analoog aan die van indool, maar de 2-3-koolstofbinding is verzadigd. Door aanwezigheid van een benzeenring is deze verbinding een aromaat.
Indoline moet sterk gescheiden worden van sterke oxidatoren, sterke zuren, zuuranhydriden en zuurchloriden. Bij verbranding of verhitting kunnen irriterende en schadelijke gassen vrijkomen, waaronder stikstofoxiden, koolstofmonoxide, koolstofdioxide en stikstofgas.