Japanese Breakfast
| Japanese Breakfast | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Michelle Zauner tijdens een optreden in 2017
| ||||
| Achtergrondinformatie | ||||
| Jaren actief | 2016 - heden | |||
| Oorsprong | 
| |||
| Genre(s) | indie-rock | |||
| Bezetting | ||||
| Huidige leden | Michelle Zauner, Peter Bradley, Craig Hendrix, Deven Craige | |||
| Officiële website | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Japanese Breakfast is de indie-rockband[1] van de Koreaans-Amerikaanse muzikant Michelle Zauner[2] (geboren in maart 1989 in Seoel, Zuid-Korea[3]). In 2021 publiceerde ze het autobiografische boek Crying in H Mart: A Memoir. Japanese Breakfast brak internationaal door met het album Jubilee.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]Michelle Zauner werd geboren in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoel, maar groeide van jongs af aan op in Eugene, Oregon. In 2011 werd haar eerste serieuze band gevormd, Little Big League, die een platencontract aanging en een EP en twee albums uitbracht.[4] Ze werd geïnspireerd door Karen O van Yeah Yeah Yeahs, in wie ze voor het eerst een rolmodel zag met dezelfde dubbele identiteit als zij.[3]
In 2013 kreeg haar moeder kanker en tijdens de pauze die ze nam van de band om voor haar moeder te zorgen schreef ze in haar geboortehuis haar eigen liedjes die ze op cassette uitbracht.[4][5] Na de dood van haar moeder bracht ze deze songs uit op Japanese Breakfast's eerste album Psychopomp, bij Yellow K Records.[6][7] De songteksten op Psychopomp gaan over haar verlies en haar zoektocht naar identiteit.[1]
Het tweede album van Japanese Breakfast, Soft Sounds from Another Planet, werd in juli 2017 uitgebracht bij platenlabel Dead Oceans.[5][8] Het album kreeg veel positieve recensies en bereikte de top 10 op de Heatseekers-hitlijst. Daarna werkte Zauner aan het volgende album, Jubilee, geproduceerd door Alex G, dat in 2019 klaar was.[9][3]
Door het uitbreken van de coronapandemie werd het uitbrengen van het album echter uitgesteld. Zauner gebruikte de gedwongen pauze om een autobiografisch boek te schrijven, Crying in H Mart: A Memoir, over de relatie met haar moeder en haar Koreaanse afkomst (H Mart is een Koreaans-Amerikaanse supermarktketen). Het boek werd gepubliceerd in 2021. Het bereikte nummer 2 op de non-fictie-bestsellerlijst van de New York Times.[3]
Twee maanden later werd het album Jubilee uitgebracht. De muziek op dit album draagt vreugde uit na een periode van rouw.[10] Bij de Grammy Awards 2022 werd het album genomineerd in de categorie 'Best Alternative Music Album' en zijzelf werd genomineerd in de categorie 'Best New Artist'.[11]
Bezetting
[bewerken | brontekst bewerken]- Michelle Zauner - Zang, gitaar
- Peter Bradley - gitaar
- Craig Hendrix - drums
- Deven Craige - bas
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]- Psychopomp (2016)
- Soft Sounds from Another Planet (2017)
- Jubilee (2021)
- Sable (Computerspel soundtrack, 2021)
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ a b Japanese Breakfast - Jubilee. VPRO 3 voor 12. Gearchiveerd op 22 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ (en) Japanese Breakfast. Dead Oceans (record company). Gearchiveerd op 23 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ a b c d Daan Krahmer, Japanese Breakfast danst met de dood: "Ik zag hoe fragiel het leven is". The daily Indie (11 juni 2021). Gearchiveerd op 22 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ a b Japanese Breakfast in Paradiso Amsterdam (19 maart 2022). Gearchiveerd op 22 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ a b Erwin Zijleman, Japanese Breakfast - Soft sounds from another planet. Muziekwereld.nl (1 april 2018). Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ Japanese Breakfast in Ekko Utrecht (12 mei 2018). Gearchiveerd op 22 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ japanese breakfast op Into the great wide open Vlieland (2018). Gearchiveerd op 22 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ (en) Soft sounds from another planet bij platenmaatschappij Dead oceans. Dead Oceans. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ Vincent van Peer, Japanese Breakfast: 'Ik hoop dat ik intussen weet wat ik doe'. Humo (21 mei 2021). Gearchiveerd op 22 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ Gijsbert Kamer, Op Japanese Breakfast laat Jubilee het tobben achter zich met lucide, pakkende popliedjes [sic]. Volkskrant (10 juni 2021). Gearchiveerd op 23 oktober 2022. Geraadpleegd op 22 oktober 2022.
- ↑ (en) All GRAMMY Awards and Nominations for Japanese Breakfast. Gearchiveerd op 23 oktober 2022. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.