Kevin Mahogany
| Kevin Mahagony | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Kevin Mahogany in 2007
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 30 juli 1958 | |||
| Geboorteplaats | Kansas City
| |||
| Overleden | 17 december 2017 | |||
| Overlijdensplaats | Kansas City
| |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Genre(s) | jazz | |||
| Beroep | zanger | |||
| Officiële website (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Kevin Mahogany (Kansas City, 30 juli 1958 – aldaar, 17 december 2017)[1][2][3][4][5] was een Amerikaanse jazzzanger.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Mahogany begon met piano en klarinet (die hij later ook aan een middelbare school onderwees), stapte op 12-jarige leeftijd over op de baritonsaxofoon en speelde in hetzelfde jaar in het New Breek Orchestra van Eddie Baker, hetgeen hij tijdens zijn middelbareschooltijd, waarin hij ook in diverse mars- en orkestbands speelde, voortzette. In het laatste middelbareschooljaar voelde hij zich echter meer aangetrokken tot de zangkunst, wat hem bracht tot een eigen zanggroep aan de Baker University in Kansas, waar hij van 1976 tot 1981 muziek en theater studeerde. Na afronding van zijn studie speelde hij in de jaren tachtig in zijn geboorteplaats Kansas City in twee plaatselijk succesvolle eigen bands georiënteerd op de rhythm-and-blues en soul van de jaren zestig, Mahogany en The Apollos.
Mahogany ontwikkelde zijn eigen stijl maar liet zich ook inspireren door rolmodellen als Lambert, Hendricks & Ross, Al Jarreau en Eddie Jefferson. In 1993 verscheen zijn door Gust Tsilis geproduceerde debuutalbum Double Rainbow bij Enja Records met Kenny Barron aan de piano. Bij Enja Records volgden You Got What It Takes in 1993 (met Benny Golson) en Songs and Moments in 1994. In 1995 stapte hij over naar Warner Bros. Records en in 1996 nam hij Kevin Mahogany op met onder anderen saxofonist Kirk Whalum. Het album leverde hem in eigen land lovende recensies op.
Er volgde bij Warner Another Time, Another Place (1997), My Romance (1998) en Portrait of Kevin Mahogany (2002). In 2002 verscheen bij Telarc zijn Motown-debuut Pride and Joy. Mahogany richtte later zijn eigen label Mahogany Jazz op. Daar verscheen in 2004 To Johnny Hartman en Kevin Mahogany Big Band. Op het gebied van de jazz was hij van 1992 tot 2014 betrokken bij 41 opnamesessies, waarvan de laatste die voor het in Wenen tot stand gekomen album The Vienna Affair was (met Erwin Schmidt, Martin Spitzer, Joschi Schneeberger en Mario Gonzi), verschenen in 2015.
In de film Kansas City van Robert Altman nam hij de rol van Jimmy Rushing waar.
Overlijden
[bewerken | brontekst bewerken]Kevin Mahogany overleed in december 2017 op 59-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartinfarct.
- ↑ (en) Kevin Mahogany. Discogs. Gearchiveerd op 26 november 2021. Geraadpleegd op 26-11-2021.
- ↑ (en) Kevin Mahogany. The Velvet Note (13 september 2015). Gearchiveerd op 26 november 2021. Geraadpleegd op 26-11-2021.
- ↑ Mahogany, Kevin. www.encyclopedia.com. Gearchiveerd op 26 november 2021. Geraadpleegd op 26-11-2021.
- ↑ (en) Kevin Mahogany: Kansas Soul And Jazz Legend – Kevin Mahogany. Gearchiveerd op 26 november 2021. Geraadpleegd op 26-11-2021.
- ↑ (en) All About Jazz, Kevin Mahogany music @ All About Jazz. All About Jazz Musicians. Gearchiveerd op 26 november 2021. Geraadpleegd op 26-11-2021.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Kevin Mahogany op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.