Peter Maes

Peter Maes
Peter Maes
Persoonlijke informatie
Volledige naam Peter Maes
Geboortedatum 1 juni 1964
Geboorteplaats Schoten, Vlag van België België
Lengte 188 cm
Positie Doelman
Clubinformatie
Huidige club Gestopt in 2001 (als voetballer)
Functie Trainer
Jeugd
1974–1981
1981–1982 		Vlag van België Lutlommel VV
Vlag van België Lommel SK
Senioren *
Seizoen Club W (G)
1982–1989
1989–1990
1990–1995
1995–1996
1996–1999
1999–2001 		Vlag van België Lommel SK
Vlag van België Racing Mechelen
Vlag van België RSC Anderlecht
Vlag van België KSK Beveren
Vlag van België Standard Luik
Vlag van België Germinal Beerschot 		134(0)
0(0)
18(0)
34(0)
43(0)
8(0)
Getrainde teams
2001–2002
2002–2006
2006–2010
2010–2015
2015–2017
2017–2018
2019–2020
2020–2021
2021
2023– 		Vlag van België Verbroedering Meerhout
Vlag van België Verbroedering Geel
Vlag van België KV Mechelen
Vlag van België KSC Lokeren
Vlag van België KRC Genk
Vlag van België KSC Lokeren
Vlag van België SK Lommel
Vlag van België Sint-Truidense VV
Vlag van België Beerschot
Vlag van Nederland Willem II
* Bijgewerkt op 20 september 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Peter Maes (Schoten, 1 juni 1964) is een Belgisch voormalig voetballer die na zijn actieve loopbaan actief werd als voetbaltrainer. Op zijn palmares staan vier landstitels (als speler bij Anderlecht), een kampioenschap (van de Eerste divisie als trainer van Willem II) en twee bekerzeges (als trainer bij Lokeren).

Spelerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Maes brak in de jaren 1980 door als doelman bij derdeklasser Lommel SK. Hij startte als reservedoelman maar werkte zich in enkele jaren tijd op tot de nummer 1 van de Limburgse club. In die dagen was hij een ploegmaat van onder meer Harm van Veldhoven, Patrick Goots en Philip Haagdoren. In 1987 promoveerde hij met Lommel naar de tweede klasse.

In 1989 zette Maes een stap hoger. Hij verhuisde naar eersteklasser Racing Mechelen en werd er de doublure van Ivan De Wilde. Aan het einde van het seizoen degradeerde Mechelen en ging Maes aan de slag bij RSC Anderlecht, waar hij de doublure werd van Filip De Wilde. Veel speelkansen kreeg Maes niet bij paars-wit, dat in 1991 wel de landstitel veroverde. Pas in het seizoen 1991/92 kreeg Maes door een blessure van De Wilde opnieuw speelminuten. Ondanks de opkomst van jonge talenten als Frédéric Herpoel bleef Maes tot 1995 tweede doelman van Anderlecht. In totaal werd hij met de Brusselse club vier keer landskampioen.

In de zomer van 1995 wisselde Maes met Geert De Vlieger van club. De jonge De Vlieger werd de doublure van De Wilde en Maes werd eerste doelman bij KSK Beveren. Na één seizoen als titularis ruilde Maes Beveren in voor Standard Luik. Bij de Rouches ving hij het vertrek van aanvoerder Gilbert Bodart op. Jean-François Gillet werd er zijn doublure. Maar voor het seizoen 1997/98 haalde de Luikse club Bodart terug. Maes belandde opnieuw op de bank.

In 1999 ging de toen 35-jarige keeper aan de slag bij de nieuwe fusieclub Germinal Beerschot. Jan Moons kreeg van trainer Franky Van der Elst de voorkeur op Maes, die in 2001 een punt achter zijn spelerscarrière zette.

Statistieken als speler

[bewerken | brontekst bewerken]
seizoen club land competitie wed. goals
1982/83 SK Lommel Vlag van België België Derde Klasse 1 0
1983/84 0 0
1984/85 12 0
1985/86 30 0
1986/87 31 0
1987/88 Tweede Klasse 30 0
1988/89 30 0
1989/90 RC Mechelen Jupiler League 0 0
1990/91 RSC Anderlecht 0 0
1991/92 12 0
1992/93 4 0
1993/94 1 0
1994/95 1 0
1995/96 KSK Beveren 34 0
1996/97 Standard Luik 31 0
1997/98 12 0
1998/99 0 0
1999/00 Germinal Beerschot 3 0
2000/01 5 0

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Meteen na zijn loopbaan als doelman begon Maes aan zijn carrière als voetbalcoach. Eerst nam hij het bescheiden Verbroedering Meerhout onder zijn hoede. Met die club plaatste hij zich in 2002 voor de eindronde. Nadien verkaste hij naar het naburige Verbroedering Geel. Bij de tweedeklasser bleef hij vier seizoenen, tot de club in 2006 wegens een omkoopschandaal naar de derde klasse zakte.

In de zomer van 2006 werd Maes de nieuwe trainer van toenmalig tweedeklasser KV Mechelen. Met de club werd hij vicekampioen en dwong hij via de eindronde de promotie naar de eerste klasse af. Onder zijn leiding en dankzij spelers als Jonas Ivens, Koen Persoons, Björn Vleminckx en Nana Asare groeide Mechelen uit tot een stabiele middenmoter.

In 2010 haalde Roger Lambrecht, voorzitter van KSC Lokeren, heel wat nieuwe spelers naar Daknam. De invloedrijke voorzitter haalde bij KV Mechelen trainer Maes en middenvelder Persoons weg en toonde ook interesse in sportief leider Fi Van Hoof. In zijn eerste seizoen bereikte Maes met Lokeren meteen play-off I.

In 2012 won Maes als trainer zijn eerste grote prijs met KSC Lokeren: de Beker van België. In de finale werd er met 1-0 gewonnen van KV Kortrijk. Dit betekende ook dat KSC Lokeren onmiddellijk voor de laatste voorronde van de UEFA Europa League geplaatst was. Twee jaar later deed Lokeren het nog eens over: de Waaslanders bereikten opnieuw de finale en versloegen Zulte Waregem met 1-0. In de Europa League bereikte Lokeren in het seizoen 2014/15 de groepsfase door in de laatste voorronde het Engelse Hull City uit te schakelen.

Op 26 mei 2015 tekende hij een driejarig contract bij KRC Genk, waarmee hij in zijn eerste seizoen vierde werd. In het seizoen 2016/17 behaalde hij met Genk de tweede ronde in de Europa League, maar wegens teleurstellende resultaten in de Belgische competitie werd hij op 26 december 2016 ontslagen. Hij werd opgevolgd door Albert Stuivenberg.

KSC Lokeren maakte op 9 augustus 2017 bekend dat Maes de opvolger werd van Rúnar Kristinsson.

Op 22 oktober 2018 werd gemeld door de Belgische media dat Maes was gearresteerd in het kader van het fraudeonderzoek Operatie Propere Handen. Dejan Veljković was de manager van Maes. Maes werd op 23 oktober voorgeleid bij de onderzoeksrechter.[1]

Op 28 oktober 2018 werd bekend dat Maes ontslagen werd bij Lokeren wegens tegenvallende resultaten. Arnar Viðarsson werd aangeduid als opvolger.[2]

In de loop van het seizoen 2019-2020 tekende Maes een contract tot het einde van het seizoen als hoofdtrainer bij Lommel SK dat uitkomt in Eerste klasse B, het op één na hoogste niveau in België. Maes volgde er de ontslagen Stefán Gíslason op en kreeg de taak de club te behoeden van degradatie uit het profvoetbal. Lommel wist zich uiteindelijk dat seizoen te verzekeren van het behoud. Nadat de club overgenomen werd door de City Football Group werd beslist om niet verder te gaan met Maes als hoofdtrainer.

Op 7 december 2020 werd bekend dat Maes de nieuwe hoofdtrainer wordt van de Belgische eersteklasser Sint-Truidense VV, hij volgt er de ontslagen Australiër Kevin Muscat op.

Op 20 mei 2021 maakte Beerschot bekend dat Maes de nieuwe hoofdcoach wordt, de trainer tekende een contract tot medio 2024.[3] In september 2021 werd hij alweer ontslagen.

Op 16 september 2023 maakt Willem II bekend dat Peter Maes de nieuwe hoofdcoach wordt. Hij volgt de ontslagen Reinier Robbemond op. Maes is de eerste Belgische hoofdcoach in de geschiedenis van de Tilburgse club en het is zijn eerste klus in het buitenland. Het lukte Maes en z'n team de eerste vier wedstrijden te winnen, onder andere dankzij Jeremy Bokila. Hij was de eerste coach van Willem II die zijn eerste drie wedstrijden won.[4]

periode club land competitie prijzen
2001-2002 Verbroedering Meerhout Vlag van België België Vierde Klasse
2002-2003 Verbroedering Geel Tweede Klasse
2003-2004
2004-2005
2005-2006
2006-2007 KV Mechelen Promotie naar Jupiler Pro League
2007-2008 Jupiler Pro League
2008-2009 Verliezend finalist Beker van België
2009-2010
2010-2011 KSC Lokeren
2011-2012 Winnaar Beker van België, Trofee Raymond Goethals, Guy Thys Award
2012-2013
2013-2014 Winnaar Beker van België, Trainer van het Jaar
2014-2015
2015-2016 KRC Genk
2016-2017
2017-2018 KSC Lokeren
2019-2020 Lommel SK Eerste klasse B
2020-2021 Sint-Truidense VV Jupiler Pro League
2021-2021 Beerschot Jupiler Pro League
2023-heden Willem II Vlag van Nederland Nederland Keuken Kampioen Divisie Promotie naar Eredivisie

Als trainer van KV Mechelen

[bewerken | brontekst bewerken]
2
13
10
7
07 08 09 10

Als trainer van KSC Lokeren

[bewerken | brontekst bewerken]
6
8
6
5
8
11 12 13 14 15

Als trainer van KRC Genk

[bewerken | brontekst bewerken]
4
8
16 17

Palmares als coach

[bewerken | brontekst bewerken]

Club

prijs jaar
2x Goud Beker van België 2012, 2014
1x Zilver Finalist Beker van België 2009
2x Zilver Finalist Belgische Supercup 2012, 2014
1x kampioenEerste divisie Nederland 2023/2024 2024

Individuele onderscheidingen

prijs jaar
1x Trainer van het Jaar 2014
1x Guy Thys Award 2013
1x Trofee Raymond Goethals 2012

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
Voorganger:
Eric Gerets 		Trofee Raymond Goethals
2012 		Opvolger:
Francky Dury
Voorganger:
Michel Preud'homme 		Guy Thys Award
2012 		Opvolger:
Francky Dury
Voorganger:
Francky Dury 		Trainer van het Jaar
2014 		Opvolger:
Michel Preud'homme