Renslangen
| Renslangen | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Drymobius margaritiferus | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Drymobius Fitzinger, 1843 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Renslangen op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Renslangen[1] (Drymobius) zijn een geslacht van slangen uit de familie toornslangachtigen (Colubridae) en de onderfamilie Colubrinae.
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Leopold Fitzinger in 1843.[2]
Er zijn vier soorten, veel soorten behoorden eerder tot andere geslachten zoals Dendrophidion, Coluber, Natrix, Herpetodryas en Leptophis.
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Renslangen hebben een rolrond lichaam en een duidelijk te onderscheiden kop. Er is een enkele preoculaire schub aanwezig, de nasaalschub is gedeeld. De ogen zijn relatief groot en de pupil heeft een ronde vorm. De schubben aan de bovenzijde van het lichaam zijn voorzien van kleine kieltjes. Er zijn altijd zeventien lengte rijen schubben aanwezig op het lichaam.[3] Van sommige soorten uit het geslacht Dendrophidion zijn de slangen alleen te onderscheiden door te kijken naar de vorm van de mannelijke hemipenis.[4]
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]Renslangen zijn actieve slangen die overdag leven en weinig klimmen maar een op de bodem aangepaste levenswijze hebben. Op het menu staan voornamelijk kleine gewervelde dieren zoals kikkers, kleine slangen, zoogdieren en hagedissen, ook insecten worden wel gegeten. De vrouwtjes zetten eieren af.[4]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]De slangen komen voor in delen van Noord-, Midden- en Zuid-Amerika en leven in de landen Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, El Salvador, Ecuador, Frans-Guyana, Guatemala, Honduras, Mexico, Nicaragua, Panama, Peru, Venezuela en de Verenigde Staten.[2]
De habitat bestaat uit vochtige tropische en subtropische bossen, zowel in laaglanden als in bergstreken, en daarnaast komen soorten voor in door de mens aangetaste bossen.[5]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle renslangen een beschermingsstatus toegewezen. De soorten worden alle beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC).[5]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
| Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
|---|---|---|
| Drymobius chloroticus | Cope, 1886 | Mexico, Honduras, Guatemala, El Salvador, Nicaragua, mogelijk in Belize |
| Gespikkelde renslang (Drymobius margaritiferus) | Schlegel, 1837 | Verenigde Staten, Mexico, Panama, Guatemala, Honduras, Belize, El Salvador, Nicaragua, Costa Rica, Colombia |
| Drymobius melanotropis | Cope, 1876 | Honduras, Nicaragua, Costa Rica |
| Drymobius rhombifer | Günther, 1860 | Nicaragua, Costa Rica, Panama, Colombia, Venezuela, Frans-Guyana, Ecuador, Bolivia, Peru, Brazilië |
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ Bernhard Grzimek (1971). Het Leven Der Dieren Deel VI: Reptielen. Kindler Verlag AG, Pagina 477. ISBN 90 274 8626 3.
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database - Drymobius.
- ↑ William E. Duellman (2005). Cusco Amazónico - The Lives of Amphibians and Reptiles in an Amazon Rainforest. Comstock Books in Herpetology, Pagina 361. ISBN 0 8014 3997 3.
- ↑ a b Jay. M. Savage (2002). The Amphibians and Reptiles of Costa Rica. The University of Chicaco Press, Pagina 660 - 663. ISBN 0-226-73537-0.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Drymobius - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Drymobius - Website Geconsulteerd 26 februari 2020
· 
· 